Archuleta has changed the landscape for what is possible for women, specific Latina women
dit interview is een in een reeks interviews met de 2020 Colorado Women’ s Hall of Fame inductees. Elk jaar introduceert de Hall of Fame een groep hedendaagse en historische vrouwen die blijvende en voorbeeldige bijdragen hebben geleverd aan hun vakgebied en tegelijkertijd de status van vrouwen hebben geïnspireerd en verhoogd. Katherine Archuleta werd geboren en getogen in San Luis Valley in Colorado. Na haar afstuderen aan de Universiteit van Boulder, ze werd een openbare-school leraar in Denver voordat ze werd opgeroepen voor een carrière in de politiek en een niet aflatende inzet voor rechtvaardigheid en gelijkheid.Archuleta ‘ s prestigieuze carrière omvat het dienen als de eerste Latina die leiding gaf aan het us Office of Personnel Management onder President Barack Obama in 2013; het dienen als de Chief of Staff voor twee Amerikaanse kabinetsleden, secretaris van Arbeid Hilda Solis en secretaris van transport Federico Pena; en diende als de Senior beleidsadviseur van Federico Pena toen hij diende als de minister van energie.
lees het gesprek hieronder tussen ColoradoBiz en Archuleta als ze kennis en advies uit haar carrière deelt, waarin ze haar reis in de politiek en de beweging beschrijft die haar carrière definieerde.
ColoradoBiz: om te beginnen, vertel me een beetje over je achtergrond en je reis naar het starten van je carrière.Katherine Archuleta: Ik ben geboren in Denver en opgegroeid hier samen met mijn vijf broers en zussen. Het is belangrijk voor mij dat ik de eerste in mijn familie ben die geboren is buiten de San Luis vallei. Sinds de late jaren 1500, de Archuletas en de Garcias leefden in die magische vallei en, als voor de medische zorg mijn zus dringend nodig, zouden we daar gebleven zijn. Hoewel mijn vader en moeder hun familie verhuisden van de Sangre De Cristo bergketen naar de uitlopers van de Rocky Mountains, brachten ze tradities en waarden met zich mee die me blijven leiden: liefde voor familie en respect voor anderen. Ik deel dit met jullie omdat die waarden zo ‘ n krachtig effect op mijn leven hebben gehad.
ik begon mijn carrière als leraar op een openbare school die les gaf aan een DPS-school in de binnenstad. Ik was actief in Latino gemeenschap kwesties in mijn college jaren en ik bracht dat in mijn professionele carrière door te pleiten voor de Spaanstalige studenten in het schooldistrict. Het herkennen van de kritische rollen van Latino ‘ s en vrouwen in de beslissingen die hun dagelijks leven beïnvloeden leidde me naar het ondersteunen van een jonge Denver burgemeesterskandidaat, Federico Pena. Zijn visie voor Denver,” Imagine a great city”, inspireerde zoveel mensen, waaronder ik.Ik sprong al snel aan boord van zijn campagne en dat was het begin van een nieuwe carrière in politiek leiderschap die bijna 40 jaar heeft geduurd. Liefde voor familie en respect voor anderen heeft me geaard; en, toewijding aan de behoefte aan veel stemmen aan elke beslissing tafel heeft mij energie gegeven door die jaren heen.
CB: Wat zijn de momenten/mensen/bewegingen die uw carrière bepaalden?
KA: het moment dat mijn carrière definieerde was mijn eerste stap in een universitaire klas. In de late jaren ’60 niet veel Latino’ s of andere mensen van kleur ingevoerd universiteit, en ik was een van de gelukkigen wiens toegang tot het hoger onderwijs werd geholpen door een stille mentor die ervoor zorgde dat ik de middelen had om mijn universitaire ervaring te beginnen op de Universiteit van Colorado Boulder campus.
er zijn veel mensen die mijn carrière hebben beïnvloed. Eerst en vooral waren mijn ouders en familie, die alles deden wat ze konden om me te steunen. Mijn man, Edmundo Gonzales, is mijn partner en coach geweest bij elke stap van mijn carrière en ik had het gewoon niet zonder hem kunnen doen. Stadsleiders als Federico Pena, Virginia en Bruce Rockwell, en Kay Schomp hielpen me te begeleiden; en vrienden als Juanita Chacon, Lauren Casteel, Judy Wagner, Nita Gonzales en Marth Urioste hebben me toegejuicht. Jonge mensen als Sergio Gonzales, Dusti Gurule, Graciela Gonzales en Joelle Martinez blijven me elke dag inspireren vanwege het leiderschap dat ze brengen in een aantal van de belangrijkste kwesties waar we in ons land mee te maken hebben.
wat betreft invloedrijke bewegingen-ik ben geïnspireerd door het werk van Dolores Huerta, Corky Gonzales, Cecilia Munoz, Cecil Richards en Michelle Obama—zoals ze vrouwen in ons land hebben geïnspireerd.
CB: wat waren enkele van de manieren waarop u succes vond?
KA: succes heeft zoveel verschillende betekenissen—ik vind dat ik moet onthouden dat succes niet altijd alleen professioneel is, maar meer over het zijn van een goed afgerond individu. Ik weet niet dat ik altijd dat merk heb geraakt, maar ik voel me blij dat mijn dochter me belt als ze gewoon wil praten of een probleem heeft waar ze doorheen werkt en een gedachtepartner nodig heeft. Ik voel me vereerd als jonge mensen willen horen over mijn levensreis, en ze willen met mij delen hoe hun eigen reis is. Tot slot, erkenning door een aantal belangrijke mensen in ons land door mij aan te stellen in hun leiderschapsteams vanwege mijn expertise en ervaring geeft me het gevoel dat ik succes heb gehad.
CB: Wat is uw meest trotse prestatie?
KA: Het mooie van veroudering is dat het je een groter achteruitkijkraam geeft om door te kijken, en je krijgt een aantal van de schilderachtige snelwegen te zien, evenals de ruwe wegen die je hebt afgelegd. Mijn 40-jarige huwelijk met Edmundo; onze getalenteerde en meelevende dochter, Graciela; mijn dienst aan het Amerikaanse publiek naast twee Amerikaanse presidenten, en nu wordt opgenomen in de Colorado Women ‘ s Hall of Fame zijn allemaal prestaties die ik koester.
CB: wat was uw grootste hindernis en hoe hebt u die overwonnen?
KA: De grootste hindernis voor mij—en voor veel vrouwen van mijn generatie, en helaas ook voor veel vrouwen van vandaag-is om erkend te worden als leiders op onze terreinen. We hebben zo lang geworsteld om langs de deuropeningen van vergaderzalen te komen waar beslissingen werden genomen die ons, onze families en onze gemeenschappen beïnvloedden.Ik stuitte persoonlijk op mijn eigen strijd om het stigma te overwinnen dat anderen vrouwen—vooral gekleurde vrouwen—hebben opgelegd over de vraag of ik echt bij de besluitvormingstafel hoorde. Gelukkig voor mij verzekerden veel vrienden en collega ‘ s me dat het bedriegstersyndroom dat ik voelde niet echt was en dat ik nodig was aan die tafels en ze duwde me naar voren.
ik herinner me dat ik een van mijn eerste beleidsbijeenkomsten binnenliep in de Roosevelt Room van het Witte Huis als directeur van het Office of Personnel Management en door de kamer keek bij Cecilia Munoz, directeur van de White House Domestic Policy Council, ze knikte naar me met een blik van ” You got this!”En met dat kleine knikje, bevestigde dat ik precies op de plek was waar ik moest zijn.
CB: welk advies zou u vandaag aan vrouwen geven?
KA: mijn advies is drieledig: Ten eerste, wees niet bang om uit je comfortzone te komen en probeer iets waarvan je denkt dat je het niet kunt. Op zijn minst leer je iets nieuws. “Ik weet niet hoe,” zou geen afschrikmiddel moeten zijn om een nieuwe ervaring aan te gaan. Ten tweede, zorg ervoor dat wat je ook doet en met wie je werkt wordt geleid door de waarden die je persoonlijk dierbaar bent. Tot slot wil ik ons allemaal aanmoedigen om te erkennen dat we op de schouders staan van velen die de weg hebben vrijgemaakt, en dat we de verantwoordelijkheid hebben om degenen die na ons komen te begeleiden en te ondersteunen.
