alle vreemdste geheimen die je nooit wist over Clive Barker ‘ s Hellraiser

Hellraiser was gemaakt voor minder dan $1 miljoen, maar eindigde als een van de belangrijkste horrorfilms aller tijden. En toch, hoe meer je leert over de productie van deze film, hoe meer een wonder Het lijkt. Hier zijn alle vreemdste feiten die je moet weten over het maken van Hellraiser.

Clive Barker probeerde een boek uit de bibliotheek te halen over hoe een film te regisseren

Barker heeft hiervoor scenario ‘ s en boeken geschreven, maar hij schreef het scenario voor Hellraiser, gebaseerd op zijn verhaal “The Hellbound Heart,” with a eye to directing. Hij wilde een regisseur te worden om zijn verhalen te beschermen tegen “echt ontstellende aanpassingen,” zoals de 1985 film gebaseerd op zijn verhaal “Rawhead Rex.”

Barker gooide de film naar Roger Corman ‘ s New World Pictures met het script, een half dozijn tekeningen en een paar loglines, en ze zeiden vrijwel onmiddellijk ja. Barker plande het als een “show reel”, met slechts een paar mensen in een huis, om te bewijzen dat hij een film kon maken, zodat hij een paar andere verhalen kon filmen die grotere budgetten nodig hadden om te realiseren, volgens een 1987 Fangoria artikel.

maar toen Barker raakte een addertje onder het gras, zoals Hij vertelde Bravo voor hun “100 engste film momenten” feature in 2004: “ik ging naar mijn lokale bibliotheek om een boek te vinden over filmregistratie en ze hadden er twee, maar ze werden beide uitgecheckt. En ik dacht, ‘ Oh, ik ben zo genaaid, ik heb niet eens een boek!'”

Barker wilde monsters die konden praten over hun toestand

zoals Barker vertelde Crimson Celluloid in 1988:

over het algemeen praten monsters niet over hun toestand – over het zijn van een monster. Wat ik wilde dat Frank kon doen was dialoogscènes hebben, zelfs romantische scènes die spelen tussen hem en Julia. Ik wilde dat Frank kon blijven staan en praten over zijn ambities en verlangens, omdat ik denk dat wat de monsters in films te zeggen hebben voor zichzelf net zo interessant is als wat de mensen te zeggen hebben. Daarom heb ik in stalk en slash films het gevoel dat de helft van het verhaal ontbreekt. Deze wezens worden gewoon, op een zeer saaie manier, abstracties van het kwaad. Het kwaad is nooit abstract. Het is altijd concreet, altijd bijzonder en altijd gericht op individuen. Het is pervers om de wezens als individuen het recht te ontzeggen om te spreken, om daadwerkelijk hun zaak te bepleiten, omdat ik de duivel wil horen spreken. Ik denk dat dat een Britse houding is. Ik hou van het idee dat een standpunt kan worden gemaakt door de duistere kant.

Doug Bradley probeerde uit Pinhead te komen, maar trok het korte strootje

Doug Bradley (die al een versie van Pinhead had gespeeld genaamd the Dutchman in een 1973 student play of Barker ‘ s) was een van de twee acteurs die voor de rol in aanmerking kwam, toen genaamd The Head Cenobite. Oliver Parker was ook in de running voor Pinhead, maar de andere rol die open was was die van de mover die leert bij Kirsty.

beide mannen wilden de mover spelen in plaats van Pinhead, omdat beide rollen relatief weinig schermtijd in beslag namen, en het hoofd Cenobite veel meer make-up nodig zou hebben. Maar Bradley “trok het korte strootje,” zoals Barker het zegt – misschien letterlijk.

zoals Bradley zegt in een DVD featurette:

aangezien ik voor het eerst op het scherm zou verschijnen, zou het een goed idee zijn als mensen me konden zien. and…be in staat om me te herkennen. Dit zijn goede, actieve beslissingen om te maken…als mij een van de aanwijzingen was aangeboden, had ik het zonder aarzeling genomen. En dan had ik het helemaal mis gehad.

Jennifer Tilly deed auditie voor de rol van Kirsty

ze was een van de acteurs die probeerde voor de rol in New York, Chicago en L. A., Als Barker zocht naar de perfecte hoofdrol. Barker en Ashley Laurence vonden elkaar door puur geluk. Laurence was een jonge drama student, ingeschreven in een tiener acteren workshop omdat ze een oogje op een andere workshopper had. Een van haar medestudenten was ook een stagiair bij New World en zij was degene die Barker Auditie Laurence aanbevolen.

de studio wilde een “naam” acteur in de rol, maar Barker vocht voor Laurence, en uiteindelijk won. Maar ze was in voor een onbeleefd ontwaken, zoals ze zei in een Egyptische Theater optreden in 2000: “Ik ontmoette Clive, en hij zei,” OK, je oom draagt je vaders huid, en hij wil je vermoorden en seks met je hebben, waarschijnlijk in die volgorde.”En dat was mijn inwijding.”

de beroemdste regel in de film is een ad-lib

Andrew Robinson (die later Garak speelde op Deep Space Nine) speelt Larry, en hij is waarschijnlijk de beroemdste acteur in de film. Hij heeft ook veel ad-libs aan de dialoog bijgedragen. Bijvoorbeeld, Robinson droeg de zin, “genoeg van deze kat en muis shit.”

Barker vermeldt in het commentaar ook dat het Robinson ‘ s idee was om de Algemene “fuck off” van het script als zijn laatste regel te vervangen door de nu vaak geciteerde zin (en, overigens, het kortste vers in de King James Bijbel) “Jesus wept!”

zo is een van de beroemdste shots van de film

Oliver Smith, die de skinless versie van Frank speelde, was een kettingroker die in zijn skin-pak sigaretten zat te roken terwijl hij wachtte tot de shots klaar waren. Het beeld van een gevilde man die een sigaret rookt prikkelde Barker ‘ s fantasie en inspireerde hem om een echte opname van skinless Frank die een sigaret rookt in de film op te nemen.

zoals Barker zei in zijn Egyptische Theater talk, ” er is een gevoel van kamp en kitschiness in de pure overmaat van Frank, zittend in het pak en met de sigaret, op zoek naar Bette Davis. Dat is geweldig. En die waren altijd bedoeld om grappig te zijn, want hij is een gevilde man, in godsnaam.”

ze hadden Smith gekozen omdat hij de dunste man was die ze konden vinden, dus hij zou er nog steeds skelet uitzien, zelfs met lagen make-up (die zes uur duurde om aan te brengen) op hem.

de kostuums van de film waren geïnspireerd door “s&m clubs”

kostuumontwerper Jane Wildgoose kreeg zeer vage instructies voor de Cenobites, waaronder zinnen als ” repulsive glamour.”De Cenobites zouden geweldige superslagers moeten zijn.””Volgens de dvd liner notes, Barker zei dat de Cenobites’ look was geïnspireerd door ” punk, Catholicism, and by the visits I would take to S&M clubs in New York en Amsterdam.”

alle acteurs die Cenobites speelden moesten elke dag uren make-up verdragen en sommigen konden niet goed spreken, zien of horen met hun outfits aan. Sam Bamford (die het enorme Boterbal Cenobiet speelde maar eigenlijk een ‘kleine man’ was) moest door de hand worden geleid en kon niet goed ademen gedurende de volledige minuut Die 2 of 3 Make-up assistenten nodig hadden om zijn enorme vormgevende masker over zijn hoofd te trekken.

Nicholas Vince (the chattering Cenobite) kon ook niet goed zien en dit leidde ertoe dat hij de huid van Ashley Laurence ‘ s gehemelte haalde tijdens een scène waarin hij zijn vingers in haar keel stak. Volgens Vince (op de dvd featurette) nam zijn make-up echter minder tijd in beslag dan de anderen om aan te brengen en, als een garrulous man, zou hij op de set gebonden zijn en iedereen een luide goedemorgen wensen, een neiging die hem niet fans won in die vroege ochtenduren waarin iemand zelfs klassieke muziek speelde om de dingen rustig te houden.

de acteurs die Cenobites speelden moesten om 4:30 ‘ s ochtends op hun shoot dagen verschijnen om zich te kunnen opmaken. De make-up mensen moesten er nog eerder zijn om zich voor te bereiden.

de film had een “maggot wrangler” en een “roach wrangler”

het krijgen van haar gehemelte was niet het enige ongemak Laurence ervaren. Ze droeg hetzelfde t-shirt gedurende de shoot voor continuïteit doeleinden. Ze moest er altijd vies en zweterig uitzien, maar dat vond ze niet erg.

ze praat over haar blik tijdens de Egyptische Theater talk:

Ik wil er niet uitzien alsof ik in een douche-reclame zit en zeg: ‘Oh kijk, er is een monster, dat wegrent.”Clive zei,” Ik wil dat je er heel slecht uitziet,” en ik zei, “Ja!”Omdat het geloofwaardiger was dat wanneer je demonen uit de hel afwist je er niet op je best uit zou zien.

tijdens het filmen van de maden scene, Barker gooide maden in haar decolleté en, omdat ze was bespoten om te kijken zweterig, ze vast in haar beha en zelfs gleed in haar spijkerbroek. Er was een echte maden wrangler op de set. Laurence uitgewerkt tijdens hun evenement in het Egyptische Theater:

hij kwam naar buiten op de dag dat er zes of zeven investeerders waren om te zien waar het geld naar toe ging.er was een schaapachtig mannetje dat de madenwrangler was. hij liep naar me toe en zei: “Ik moet ergens met je over praten.” Clive zei: “Kijk naar me.” Hij stak zijn hand in een grote doos maden die echt het geluid laten klinken zoals in de film, zoals schuurpapier. je moet zaagsel bij ze doen omdat ze blijven plakken. Clive ‘ s grote verkoop aan mij was dat ze me geen pijn zouden doen omdat ik nog leefde!

Barker voegde hieraan toe:

nog iets. Dit is opgenomen in Engeland. We hadden een maden wrangler en we hadden ook een kakkerlakken wrangler. En de kakkerlakken in Engeland zijn echt klein en oninteressant. Hij zei: “Dit zijn Amerikaanse kakkerlakken. Je hebt veel interessantere kakkerlakken!”De afspraak is dat de Britse wet ons niet zou toestaan kakkerlakken van beide geslachten binnen te brengen, voor het geval ze paren en dan hadden we een plaag van de huizen van het Parlement. Dus de wrangler, dit is de eerlijke waarheid, moest de kakkerlakken seksen. Het waren allemaal mannen. Het waren homo kakkerlakken. Het was prima, ze konden samen naar alle leren bars gaan, maar ze konden zich niet vermenigvuldigen. En we hadden een koelkast. Ze bewegen erg snel, dus de enige manier om ze te vertragen was om ze te koelen. We hebben de maden en kakkerlakken gekoeld. We maakten het open en het was allemaal geruststellend. Het was leuk.

Laurence en Barker krimpen tegenwoordig ineen als ze kijken naar de scène waarin Frank van de huid van een rat Pelt. Allebei eigen ratten. De BBFC eiste om de mechanische trillende ratten te zien zodat ze konden bevestigen dat er geen dieren werden beschadigd tijdens het maken van de film.

Ashley Laurence was meestal niet op de set met de Cenobites

Ashley Laurence fotografeerde de meeste scènes waarin Kirsty vecht of vlucht van de Cenobites zonder daadwerkelijk tegenover hen te spelen. Ze vertelde Cinefantastique, “ik was nooit echt op de set met een van de Cenobites omdat het zo’ n laag budget…als je merkt in de film, We zijn nooit aan dezelfde kant van de camera. We staan altijd tegenover elkaar. Dus het meeste van mijn werk (met de Cenobites) werd gedaan met een stuk plakband.”

met zo ‘ n klein budget stonden ze altijd onder enorme druk om een schot in een of twee takes af te maken. Wat geld werd bespaard door een echt huis (187 Dollis Hill Lane, Dollis Hill, Londen) als een van de belangrijkste locaties te gebruiken, mogelijk een met een geschiedenis die overeenkomt met de inhoud van de film. Laurence vermeldt op het commentaar dat ze hoorde dat het te koop was omdat iemand zelfmoord had gepleegd in de garage via kooldioxide vergiftiging.

de laatste pterodactyl-achtige demon die wegvliegt met de Lament configuratie box werd gemaakt door FX man Bob Keen voor ongeveer 700 pond omdat ze op dat moment geen geld meer hadden. Vandaar zijn ruwe uiterlijk.

in de scène waar Kirsty loopt door de gang achtervolgd door de ingenieur, hadden ze zo ‘ n kleine set om mee te werken dat de gang was eigenlijk 15 voet lang, waarvan het monster nam 7. En achter het schepsel – ‘ een enorme bende van niet afzienbare SFX jongens.’De ingenieur was een man op een podium met wielen, en ze moesten hem en Kirsty meerdere keren door de gang filmen om de illusie van lengte te creëren. Laurence kon niet snel rennen omdat ze de afstand in een mum van tijd zou afleggen en, als gevolg daarvan, gaf Barker haar opdracht om heel langzaam te rennen, een beetje te springen, zodat haar haar op en neer zou stuiteren en ze eruit zou zien alsof ze sprintte.

volgens het DVD commentaar, Barker en een niet bij naam genoemde Griekse man deden veel van de derde act animatie (Pinhead ‘ s glowing disappearance, the blue sparks/lightning emitting from the box) met de hand over een dronken weekend. Er zou een foto moeten zijn van het brandende huis, maar ze konden het huis niet verbranden en hadden geen geld voor een overtuigend model, dus de visuele metafoor die ze gebruikten was een brandende foto van Frank.

maar toen kregen ze extra geld voor een paar grote set stukken… op één voorwaarde

“The backers didn’ t have much faith in the film until about half way through when they realised they actually had a good film on their hands”, vertelde Barker aan Melody Maker. Dit betekende meer geld op het laatste moment, maar leidde ook tot een aantal belangrijke compromissen, waaronder Barker werd gedwongen om de film in Amerika om beter af te tappen de meer lucratieve Amerikaanse markt. Dit betekende dat hij een groot deel van de stemmen (met name die van Sean Chapman, die Frank speelde) moest overdoen met Amerikaanse acteurs.

Barker kreeg wat extra geld voor de enscenering van de inmiddels iconische transformatiescène waarin de herrezen Frank uit de zoldervloer tevoorschijn komt. In de originele versie van het script gebeurde het offscreen omdat hij verwachtte geen geld te hebben voor zo ‘ n uitgebreide scène. Later, nadat de financiers wat vertrouwen hadden gekregen in het project, gaven ze een extra $25.000 voor de transformatie. Bob Keen gaf ze een goede deal omdat het altijd iets was wat hij wilde doen. Dit kwam als een opluchting voor Barker omdat de originele versie zag Larry naar het ziekenhuis gebracht met een bloedende hand en ze zouden hebben gesneden naar het diner partij. Dit zou lang niet zo effectief zijn geweest.

de transformatiescène werd opgenomen in de replica attic in Cricklewood. Het betrof het opzetten van meerdere gemanipuleerde mechanismen onder de vloerplaten, een om ze te laten bewegen en trillen, een andere om viskeuze goo pompen door de gaten in het hout. Frank die bloed absorbeerde door de vloer werd neergeschoten door het bloed door het hout te pompen en in zijn achteruit te filmen. Tot slot was er de aangepaste plastic zakje dat stond in voor Frank ‘ s hart in de beroemde schot dat eenden onder de vloerplanken. De inflatie/deflatie mechanisme werd aangedreven door Bob Keen blazen in het.

De Ingenieur ontbrak ook in de originele versie en werd toegevoegd als reactie op het verzoek van New World om de film een beetje commerciëler te maken. Ze vonden dat er niet genoeg jump schrikt, het gebrek aan die Barker niet echt aan te pakken als er nog steeds slechts een paar tegen het einde. De ene is een donker amusante visuele grap waarin een houten Jezus uit een kast springt terwijl Kirsty op zoek is naar een plek om zich te verbergen voor de Cenobieten.

de “levitatie” scène werd gedaan met behulp van een verheerlijkte see-saw.

de scène waarin speldenknop stijgt (zweeft?) boven Kirsty werd bereikt door Doug Bradley aan de ene kant van een ’teterboard’ te laten staan en eerst AD Selwyn Roberts (“a massive man”) aan de andere kant te laten staan om het tegenwicht te bieden en Bradley op te tillen.

de eerste martelscène met Sean Chapman ‘ s versie van Frank (ie. degene met huid) werd eigenlijk geschoten voordat de productie serieus begon. Barker en een deel van de bemanning hadden cameratests uitgevoerd. Hij zegt over het commentaar: “We besloten om te kijken of we weg konden komen met iets dat we in staat zouden zijn om te gebruiken in de film. We hingen hem ondersteboven, we goot bloed over hem heen en de arme man kotste als een hond!”Maar de scène werkte, de pijn was authentiek en de beelden werden gebruikt in de laatste versie.

hij was niet de enige die overgaf op de set. Clive Barker was ook een tijdje ziek, vooral toen ze de ziekenhuis scène opnamen waarin de Cenobieten Kirsty confronteren. Zijn misselijkheid werd niet geholpen door zijn negatieve reactie op de Cenobite make-up. “Ik was erg zelfbewust over het feit dat ze er allemaal belachelijk uitzagen.”Dat was de eerste scène waarin de Cenobieten worden gezien onder fel licht, de volgorde waarin ze de monsters effectief of helemaal niet moesten verkopen. “Toen Doug naar het podium liep, zou ik graag kunnen zeggen dat ik zei:” Oh, mijn god, dat is een openbaring. Ik dacht dat dit een fout was. Mensen gaan lachen!”(Barker, uit het commentaar)

Robin Vidgeon (de directeur van de fotografie) en Barker waren het oneens over hoe die scène te fotograferen. Vidgeon was van de ouderwetse’ less is more ‘ traditie. Je laat minder zien. Barker vond dat ze al dat geld hadden uitgegeven aan de wezens en ze moesten gezien worden. Barker bleek gelijk te hebben, want de felle neon schittering in de scène geeft het een nachtmerrie-achtige, buitenwereldse kwaliteit.

de scène waarin Frank-wearing-Larry ‘ s-skin (gespeeld door Andrew Robinson op dit moment) wordt verscheurd door hooks duurde uren om te schieten en Robinson moest de hele tijd aan de hooks blijven zitten, met zijn rug tegen een bord.

Nee, Dat is niet Alan Moore

een hardnekkige mythe over de productie was dat de gekke bebaarde zwerver die periodiek opduikt ofwel Barker zelf is of de beroemde stripauteur Alan Moore. Barker bevestigt op het commentaar dat geen van beide theorie waar is.

en volgens Barker op de dvd commentaar, de foto ‘ s van Frank met een prostituee werden opgenomen met Sean Chapman en een echte prostituee, poseren in een kleine kamer die verschillende bemanningsleden probeerden te krijgen een kijkje in.

deze film had een aantal geweldige alternatieve titels

New World nixed The Hellbound Heart als titel omdat ze dachten dat het klonk als een romance. Ze hielden ook niet van de Hellraiser titel, en Barker zei dat hij het alleen zou veranderen als iemand met een beter alternatief kon komen. Volgens hem, ” een van de zeer Engels, zeer proper dames werken aan de set zei dat het zou moeten noemen ‘wat een vrouw zal doen voor een goede fuck.Zijn eigen werktitel voor de film was Sadomasochists From Beyond The Grave.

het is niet verwonderlijk dat de MPAA een groot aantal problemen had met de film, wat een groot deel van de late editing beïnvloedde. Twee en een halve schoten werden verwijderd uit de eerste hamer moord, inclusief een close-up van de hamer in het hoofd van het slachtoffer. Barker zegt over het commentaar: “op een gegeven moment, Ik had de keuze om het terug te zetten in weer en, weet je, het was beter en gewelddadiger de andere manier.”

in een volgende scène waarin Julia een andere man vermoordt, voelde de acteur die het slachtoffer speelde dat het zinvol was voor hem om dit naakt te doen. De naakte moordscène werd neergeschoten, maar uiteindelijk vervangen door een semi-geklede versie.

andere foto’ s die werden ingekort zijn aanhoudende close-ups van Kirsty steken haar hand in Frank ’s buik, het blootstellen van zijn ingewanden, evenals de laatste schot van Frank wordt in stukken gescheurd door de haken van de Cenobites’. Oorspronkelijk hield de camera deze opnamen langer, maar ze zijn alleen opgenomen als een snelle glimp in de final cut.

Barker vertelde Samhain in juli 1987:

we hadden een klein probleem met de erotiek. Ik heb een veel hetere flashback-reeks opgenomen dan ze ons zouden toestaan…. De mijne was explicieter en minder gewelddadig. Ze wilden de ene soort onderstroom vervangen door de andere. Ik had een veel meer expliciete seksuele ontmoeting tussen Frank en Julia, maar ze zeiden nee, laten we de sodomie eruit halen en het mes erin doen.

de verleidingsscène tussen Julia en Frank was aanvankelijk veel explicieter. Barker zegt over het commentaar: “We deden een versie van deze scene die wat Billenkoek in zich had en de MPAA was daar niet erg dankbaar voor. God weet waar de spanking beelden zijn. Iemand heeft het ergens…de MPAA vertelde me dat ik mag twee opeenvolgende bil stoten van Frank maar drie is obsceen!”

Barker is nog steeds in verlegenheid gebracht door sommige delen van de film

de film werd op volgorde geschoten, en Barker gelooft dat de eerdere stukken het zwakste zijn omdat hij nog steeds zijn weg voelde. Hij selecteert de eerste scène waarin Larry en Julia in het huis praten, praten over het op de DVD commentaar:

ik heb deze scène nooit leuk gevonden. Dit was pure expositie. Ik vond het nooit leuk toen ik het filmde. Het was een van die scènes waar ik aan het denken was – en dit was heel vroeg in de shoot – en ik herinner me dat ik dacht dat ik dit verknalde. Ik zou dit echt niet moeten doen.

bij de Egyptische Theater talk, Barker toegevoegd:

ik denk dat er een aantal dingen zijn waar ik erg trots op Ben, laten we het zo zeggen. En voor de rest schaam ik me. Ik denk dat de uitvoeringen echt solide in beeld zijn. Als ik het vanavond zie, denk ik: ‘weet je, dit is echt een goed acteerde film. En daar ben ik erg trots op. Ik vind Chris Young ‘ s score geweldig. Ik denk dat het goed verlicht is. Ik denk dat dat belangrijk is voor een film van 900.000 dollar; het ziet er niet uit als een TV-film. Ik denk dat op plaatsen-alleen op plaatsen-het script prima is. Op andere plaatsen speelt het mee met afgezaagde clichés. Ik kan er nu veel harder mee worden. Maar weet je, je maakt je fouten. Je kunt alleen leren door het te doen, denk ik.