archief
net buiten de hoofdweg naar het noorden—ongeveer 95 mijl buiten Medina-liggen de overblijfselen van Khaybar, een opvallende oase die de “Masada of Arabia” herbergt.”Op de top van wat nog steeds bekend staat als de” berg van de Joden ” is de Joodse vesting van Qamos. In wezen vergeten door Joden vandaag, dit oude centrum van het Joodse leven wordt herinnerd in de hele moslimwereld, en in het bijzonder door sjiieten, als het toneel van een cruciale strijd in de vroege islamitische geschiedenis.
beschrijving
Khaybar was verdeeld in drie districten—Nataah, Shaq en Katibah—die elk verschillende dorpen en citadels bevatten, vaak op de hoge grond met uitzicht op de uitgestrekte dadelpalmboomgaarden, maïsvelden en andere gewassen onder 1. De vulkanische bodem en het gematigde klimaat maakten het gebied zeer geschikt voor landbouw2. Naast de teelt waren de bewoners talentvolle handelaren, metaalbewerkers en producenten van zijden kleding. Deze zeer gewaardeerde vaardigheden stelde Khaybar in staat om te gedijen en grote rijkdom te vergaren, vooral in vergelijking met de andere gemeenschappen van de Hijaz.
حصون اليهود في خيبر2
echter, deze activa bleken een verplichting in de tumultueuze politieke omgeving van de 7e eeuw Arabië. Volgens traditionele islamitische bronnen sloot de Profeet Mohammed in 628 een vredesakkoord met Mekka ‘ s Qoeraisj stam in Hudaibiyah, waardoor hij een vrije hand kreeg om de macht te consolideren voor de onvermijdelijke laatste aanval op Mekka. Met Medina ‘ s veiligheid verzekerd door het Verdrag, de Profeet draaide zijn aandacht voor een voorafgaand geschil dat dateert uit 625 met de Banu Nadir, een Joodse stam die hij had verdreven uit Medina. Zij hadden vervolgens hun toevlucht gezocht bij hun noordelijke geloofsgenoten.3
zestienhonderd soldaten en een tot tweehonderd cavalerie marcheerden onder de vlag van de profeet naar Chaibar. Door hun snelle en strategische aanpak—Khaybar werd afgesneden van zijn bondgenoten—waren de inwoners onvoorbereid op de aanval. Terwijl verschillende dorpen en vestingwerken vrij snel vielen nadat ze waren belegerd, kochten deze nederlagen genoeg tijd voor een goede verdediging om te worden bereden op de plaatsen die de Joden nog steeds hielden. In Katibah, bijvoorbeeld, een aantal van de Joodse verdedigers opgesteld zich in het openbaar voor het leger van de profeet, de imposante citadel van Qamos aan hun rug.De overmoed van de leiders van Khaybar, die dachten dat hun vestingwerken onneembaar waren, en Ali ‘ s heldendaden op het slagveld droegen bij aan een beslissende nederlaag voor het Joodse verzet. Qamos gaf zich over, net als de laatste hold-outs niet lang daarna. De voorwaarden van overgave stonden de Joden de mogelijkheid toe om te vluchten zonder hun eigendom, of om te blijven en op zijn minst hun land te behouden, op voorwaarde dat de helft van de jaarlijkse opbrengst werd betaald in belastingen. De laatste werd bekend in de sharia als jizja, de speciale belasting (hoewel, meestal tegen een lager tarief) daarna vereist van alle niet-moslims in Islamitische landen. De onmiddellijke nasleep van de verovering zag het blootleggen van verborgen schatbewaarders, en, na de moord op haar man, de mooie Jodin Safiya werd genomen door de Profeet als een vrouw.De Joden bleven in Chaibar wonen, zelfs na de formele verdrijving in 642, maar het kreeg nooit zijn vroegere pracht terug. Khaybar ‘ s vluchtelingen zouden zich voornamelijk gevestigd hebben in Kufa (in Irak), Jericho, en in het geval van de Muhamara clan, Tiberias.4 de ruïnes van Khaybar zijn bewaard gebleven als een antiek site door het Koninkrijk van Saoedi-Arabië. Terwijl barbwire de toegang tot de hoogten verhindert, zijn de begraafplaats en andere laaggelegen gebieden toegankelijk.
