Icon Vs. Icon voerde onlangs een interview uit met Deftones drummer Abe Cunningham. Een paar fragmenten uit de chat volgen hieronder.
Icon Vs. Icon: u bent er al lang mee bezig en bent zeer succesvol geweest. Waaraan schrijft u uw lange levensduur in de muziekindustrie toe?
Abe: misschien nooit echt een plan! Eerlijk gezegd, toen we begonnen, waren we gewoon vrienden, slechts vier jongens, nu vijf, die liedjes maakten. We waren niet eens liedjes aan het schrijven, we waren gewoon dingen aan het samenstellen in de garage. Het is een vrij eenvoudig verhaal. Het kwam allemaal voort uit een kinderlijke drang om te rocken, als je begrijpt wat ik bedoel. Dat is vandaag de dag nog steeds zo en ik denk dat dat een geweldige manier is om iets op te starten. In voor-en tegenspoed hebben we zeker 10 stappen vooruit gezet en 19 stappen terug bij verschillende gelegenheden, maar dat is het leven. In de band, zijn er vijf persoonlijkheden die leven vijf zeer verschillende levens — proberen te zijn als een is niet altijd gemakkelijk. Ik ben blij dat we zo veel van de onzin door de jaren heen hebben uitgewerkt en in staat zijn om samen te werken. Het brengt ons in een goede positie als vrienden en als dudes in de band. Hopelijk moet het beste nog komen.
Icon Vs. Icon: het nieuwe album is “Koi No Yokan”. Hoe zijn jullie bij het kiezen van die titel gekomen en wat betekent het voor jullie?
Abe: het is zeker een interessante titel. Het is een gevoel dat twee mensen verliefd zullen worden, zonder te hoeven paren, verliefd worden op het eerste gezicht, en het is een speciaal gevoel dat niet altijd gebeurt. Ik denk dat veel mensen gaan door het leven proberen te vinden ” de ene.”Het is een heel bijzonder gevoel, maar het is niet te verwarren met liefde op het eerste gezicht, want dat is het niet, het is een gevoel. Er is iets meer aan de hand. Het is een Japanse term die niet vertaald wordt naar het Engels, dus het geeft het een beetje meer mystiek. Het is een soort van cool ding dat mensen krijgen om te interpreteren. Iedereen is op zoek naar die liefde — misschien niet iedereen, maar de meeste iedereen is op zoek naar iets speciaals in het leven. Voor degenen die het kunnen vinden, is het geweldig.
Icon Vs. Icon: Toen je voor het eerst begon met het maken van deze plaat, wat waren je verwachtingen?Abe: zoals ik al zei, in voor-en tegenspoed hebben we zelden een plan! Toen we een paar jaar geleden klaar waren met het schrijven van de “Diamond Eyes” plaat, werkten we samen met Nick Raskulinecz. Op een gegeven moment zei hij: “oké, jongens, dat is het. Ik denk dat we klaar zijn. We hebben het dossier.”We waren als,” wat? We willen nog steeds gaan! We willen gewoon muziek schrijven!”Echt, vanaf dat moment, aan het einde van de laatste plaat, waren we er echt klaar voor en konden we niet wachten om nog een plaat te maken. We eindigden met anderhalf jaar toeren op die plaat. De hele tijd dat we onderweg waren, waren we erg benieuwd om terug de studio in te gaan en een nieuwe plaat te maken. We bevinden ons op een sappige, creatieve plek op dit moment, en we schieten zeker op alle cilinders. Dit is de tweede plaat op rij die we vrij snel uit de kast hebben weten te krijgen. Dat wil niet zeggen dat we het overhaasten omwille van het overhaasten, want dat is het helemaal niet. Het was gewoon heel belangrijk voor ons als band om uit te zoeken hoe we dat weer konden doen. We moesten uitzoeken hoe we productief konden zijn, samen en op tijd. Er is zeker een vertrouwen dat komt van de wetenschap dat we dat opnieuw kunnen doen want er waren een heleboel jaren dat we dat niet konden doen. We zitten zeker op een goede plek.
Icon Vs. Icon: kunt u ons iets vertellen over het schrijfproces voor “Koi No Yokan”? Doe je tegenwoordig iets anders als je een nieuw album nadert?Abe: ik zou niet zeggen dat we het serieuzer nemen, omdat ik denk dat we dat altijd hebben gedaan. Wat we wel deden is een starttijd en een stoptijd instellen voor dagelijks schrijven. Dat hadden we in het verleden nog nooit gedaan. We begonnen om zeven uur, maar mensen kwamen om acht of negen uur binnen. Dan zouden we beginnen te jammen om 11 of 12 en gaan tot 3 in de ochtend en je bent kapot! Dat hebben we al zoveel jaren gedaan. Het was zeker niet productief of bevorderlijk om dingen gedaan te krijgen. We dachten dat als we zes tot zeven uur per dag zouden werken, zes dagen per week, we in staat zouden zijn om binnen te komen en plezier te hebben, rond te stuiteren, dan nog steeds in staat zouden zijn om naar vergaderingen te gaan in de ochtend en nog steeds menselijk te zijn. We hebben die aanpak de vorige keer voor “Diamond Eyes” en deed het weer deze keer rond. Het werkt geweldig! Het is grappig-nou, niet grappig, maar het is jammer dat het duurde zo lang om het uit te vinden! Ik ben blij dat we dat deden!
Icon Vs. Icon: Was dat de grootste uitdaging bij het maken van “Koi No Yokan”? Is er iets gebeurd op de weg die je niet had verwacht?
Abe: Weet je wat? Om heel eerlijk te zijn, niet echt. Het was eigenlijk best cool op veel niveaus. We namen de tijd in het midden van het schrijven van het album om naar Hawaii te gaan voor een week. We hadden kleine pauzes in het midden om het schrijfproces te breken, dus dat was echt cool. Het was zo los en echt leuk.
Icon Vs. Icon: jullie lijken op een geweldige plek in de creatieve zin. Is dat een eerlijke verklaring?
Abe: het is. Stephen en ik, elke keer als we een plaat maken, hij en ik, nou, hij probeert altijd ruzie met mij te krijgen en we gaan bijna uit elkaar. Als dat eenmaal uit de weg is, dan zijn we geweldig! Het is een beetje gek, maar het moet gebeuren. Op dit punt ben ik, zoals, “kerel, wanneer ga je met mij vechten, zodat we het kunnen doen en dan beginnen!”Deze keer rond, als uurwerk, hij probeerde shit tegen mij, we hadden onze ruzie, en toen waren we terug op het! Als een uurwerk!
lees het volledige interview van Icon Vs. Icon.
