in de Verenigde Staten van vandaag, wanneer een arts een intra-uteriene inrichting installeert, is het waarschijnlijk dat ANTICONCEPTIESPICTOGRAM meestal in de eenvoudige vorm van een “T” komt.
” als je naar een verzameling van spiraaltjes kijkt, kijk je naar deze vormen en denk je: ‘Oh gosh,'” zegt Christian Fiala, de oprichter van het Weens Museum voor anticonceptie en abortus. De spiraaltjes uit het verleden wervelden en lusden in vreemde vormen; sommige waren met kamvormige tanden omzoomd. “Je ziet geen strategie achter de verschillende vormen of Concepten”, zegt Fiala. “Je had echt het idee dat het meer vallen en opstaan was.”
er zijn eeuwenlang meldingen geweest van de introductie van stenen en andere voorwerpen in de baarmoeder van kamelen, koeien en vrouwen om zwangerschap te voorkomen, maar de moderne geschiedenis van het spiraaltje begint in het begin van de 20e eeuw. Op dat moment waren apparaten die in de vagina werden ingebracht om sperma te blokkeren van het bereiken van de baarmoeder, pessaria genaamd, een van de populairdere methoden voor anticonceptie. In een van de meer agressieve vormen, de “stam pessarium,” deel van het apparaat zou worden ingebracht in de baarmoederhals.In de jaren twintig ontwikkelde de gynaecoloog Ernst Gräfenberg (misschien het best bekend als de naamgever van de “G-spot”) een apparaat dat helemaal in de baarmoeder werd geplaatst. De originele “Gräfenberg’ s ring ” was gemaakt van zijde. Hij experimenteerde ook met zilver, en een latere versie van de ring werd gemaakt van roestvrij staal. “Hij was buitengewoon moedig om dat werk te doen”, zegt Fiala. “Er was geen echo, en de meeste van zijn collega’ s waren zeer sceptisch. Anticonceptie was destijds illegaal. En het werkte, op een of andere manier.”
pas in de jaren zestig begonnen de experimenten met het ontwerpen van IUDs. Een van de meest voorgeschreven IUDs van die tijd was de Lippes lus, die kromt als een slang in een driehoekige, dubbel-S vorm, en was bedoeld om de holte van een baarmoeder te vullen. De Margulies spiraal zag eruit als een vioolhoofdige varen, met een lange plastic steel en gekrulde bovenkant. Er was ook de zandloper-vormige Birnberg boog, en de ram ‘ s hoofd–achtige dubbele spoel. Het beruchte Dalkon Shield, dat een ontwerpfout had die sommige gebruikers steriel maakte, lijkt op een omzoomde pijlstaartrog. “Toen plastic plotseling beschikbaar en vormbaar werd, en dan kun je echt een explosie van ideeën van verschillende vormen zien die op dat moment werden uitgeprobeerd,” zegt Fiala.
voor zover de artsen begrepen, verhinderden deze plastic voorwerpen de zwangerschap doordat bevruchte eitjes niet in de baarmoeder konden worden geïmplanteerd. Gezien dat mechanisme, geloofden ze dat het bedekken van meer oppervlak van de baarmoederholte, of “vullen” de baarmoeder met het apparaat, was een belangrijk kenmerk van een spiraaltje. Chikako Takeshita, in de wereldwijde Biopolitiek van het spiraaltje, legt uit dat veel van de plastic modellen van de jaren 1960 groter waren dan de grootte van een gemiddelde baarmoeder, wat artsen ertoe bracht om, zoals men het zegt, “de interessante vraag te overwegen of er een optimale verhouding is tussen de grootte van een apparaat en het variabele baarmoedergebied.”
“deze IUDs werden voornamelijk uitgevonden door individuele gynaecologen en getest in hun kantoren, en soms veel mensen gebruikt. Andere keren, het gewoon verdwenen, ” zegt Takeshita. “Er was geen patiënt bill of rights of iets dergelijks, en vaak artsen deden wat ze wilden.”
de apparaten waren geenszins perfect. Artsen experimenteerden met vorm voor een deel om de snelheid waarmee uterussen verdreven de apparaten te verlagen. En het was nog steeds mogelijk om zwanger te raken tijdens het gebruik van een spiraaltje. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap, meestal in een eileider, was een ernstige zorg.Sommige van de meest enthousiaste boosters van het apparaat, zo schrijft Takeshita, werden geassocieerd met de Population Council en zagen IUD ‘ s als een manier om de komende “population bomb” te ontmantelen door de vruchtbaarheid te controleren. Maar voor veel mensen gaven de apparaten gewoon ongekende controle over het reproductieve leven. “Dit is een opvallende eigenschap als je kijkt naar de geschiedenis van vruchtbaarheidscontrole—in welke mate mensen waren wanhopig, gewoon wanhopig,” om te ontsnappen aan de vermoeiende cyclus van zwangerschap en geboorte, zegt Fiala.
IUDs werden veel betrouwbaarder toen spermicide koper werd toegevoegd aan hun ontwerp in de jaren zeventig. ze begonnen ook de eenvoudige T-vorm aan te nemen die tegenwoordig het vaakst wordt gebruikt. Fabrikanten creëerden later hormonale IUD, die een aantal van de bijwerkingen in verband met koperhoudende IUD elimineren met behoud van hun effectiviteit. “Hormonale spiraaltjes hebben de hoogste tevredenheid in vergelijking met alle anticonceptie, en vrouwen zijn echt vrij—voor het eerst in de geschiedenis kunnen vrouwen zich richten op wat voor hen het belangrijkst is,” zegt Fiala. “Voor mij zijn IUD’ s de meest veelbelovende aanpak voor anticonceptie.”
leer meer over de geschiedenis van anticonceptie met een speciale toegangstour van het Museum voor anticonceptie en abortus in Wenen op Obscura Day, 6 mei 2017.
