De Johatsu: The Evapored People of Japan

JC Scull doceerde internationale zakelijke relaties en strategieën aan universiteiten in Panama en China.

Japan ‘ s cultuur is onmiskenbaar anders dan het Westen en zeker de Verenigde Staten. In dit artikel zullen we enkele van deze verschillen onderzoeken, evenals een fenomeen genaamd de johatsu of de verdampte mensen. We zullen kijken naar veel van de onderling verbonden culturele punten die ertoe leiden dat mensen willen verdwijnen en johatsu worden.Japan-land van geschiedenis en traditie

Japan is even paradoxaal als kleurrijk. De cultuur is een prachtige uitdrukking van de cutting edge moderne samenleving, doordrenkt van traditie die duizenden jaren teruggaat. Eeuwen van isolatie creëerde een omgeving waarin vele aspecten van de cultuur volledig onaangetast ontwikkeld door invloeden van buitenaf, bijgevolg alles wat je ziet in Japan vandaag de dag van sumoworstelaars tot het Kabuki theater, heeft diepe historische en culturele betekenis.In 2008 werd het Kabuki theater ingeschreven op de UNESCO-lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed van de mensheid. Sumo worstelen aan de andere kant is een sport met een geschiedenis die eeuwen teruggaat en met vele oude tradities en rituelen. Zelfs Manga, de beroemde Japanse komiek, zou afkomstig zijn van rollen uit de 12e en 13e eeuw.Vanuit het perspectief van interpersoonlijke en sociale normen verschilt Japan sterk van het Westen. De cultuur is contactloos en mensen onderhouden aparte persoonlijke ruimtes. Dit betekent dat buigen wordt gebruikt in plaats van handen te schudden. Oogcontact wordt afgekeurd en beschouwd als een teken van gebrek aan respect. De Japanse samenleving is gestratificeerd in overeenstemming met Autoriteit, leeftijd, familiale relatie, vriendschap, en zelfs minnaar relaties.

deze hiërarchische structuur wordt weerspiegeld in de eretitels die worden gebruikt om anderen aan te spreken. Achtervoegsels zoals-sama, – san, -chan,- kun en-bō moeten goed worden gebruikt om te voorkomen dat je mensen met wie je communiceert beledigt. Zelfs buigen moet goed worden gedaan. Oudere leden van de samenleving zijn gebogen voor een steilere hoek dan een persoonlijke vriend. Hetzelfde geldt voor de gezagsdragers; buigen voor een baas is extremer dan voor een collega.

maar er is nog een ander aspect aan de Japanse cultuur dat onlangs naar voren kwam in documentaires en YouTube-video ‘ s. Het is een cultuur die niet gemakkelijk te begrijpen is door buitenstaanders, vooral westerlingen. Een waarin belachelijke fetisjen worden verzorgd door bedrijven en clubs; TV-spelprogramma ‘ s die absurditeit naar een geheel nieuw niveau tillen door de deelnemers te vernederen; tientallen automaten per stadsblok; modeliefhebber Harajuku Girls en de Rockabilly Boys subcultuur; en obsessief perfect fruit dat kan worden geprijsd in de duizenden dollars.

Een andere cultuur en een land van introverten

Japan is een land van introverten. Er wordt gezegd dat hoewel Tokio is een van de grootste steden in de wereld, het is ook de eenzaamste. Zelfs als ze vol zitten, zijn de treinen stil. Mensen kruisen elkaars pad met nauwelijks een blik. Casual gesprek tussen medereizigers of vreemden is vrijwel onbestaande.

Tokyo is het soort stad waar je kan worden doorgegeven-out dronken in een auto metro en niemand zal je lastig vallen, totdat het is sluitingstijd en security personeel vriendelijk escort u uit; waar je kunt gaan om een Manga café en een eindeloze uren met behulp van de touch screens van de voeropeningen zonder ooit te spreken of benaderd wordt door een ober, of zelfs door andere patroons; of ga naar een bar en rustig drinken tot sluitingstijd, terwijl slechts signalering van de barman te herhalen van een drankje.In de afgelopen jaren zou het hikikomori Kluizenaarsfenomeen een half miljoen mensen treffen, waarvan 80% mannen. Dit zijn degenen die zich terugtrekken uit alle sociale banden, inclusief werk, vrienden, scholen, zelfs hobby ‘ s. Ze sluiten zich meestal op in hun slaapkamer, besteden al hun tijd op het internet, het spelen van videospelletjes of het kijken naar televisie.De realiteit is, voor die westerlingen die ofwel hebben geleefd of veel gereisd naar Japan, deze schijnbaar afwijkende gedragingen beginnen te begrijpen vanuit het perspectief dat alle culturen verschillend zijn, maar uiteindelijk geldig. Geen enkele cultuur is superieur aan een andere. Die houding legt veel kracht bij aan de sociale normen die in Japan worden waargenomen.

dit was precies mijn houding, vooral na een bezoek aan Japan een paar dozijn keer door de jaren heen. Toen ik vervolgens een boek van de Franse journaliste Lena Mauger tegenkwam genaamd The Vanished: The “Evapored People” of Japan in verhalen en foto ‘ s, was ik meteen zowel geïntrigeerd als geboeid.

de Johatsu: de verdampte mensen

de verdampte mensen, bekend als de johatsu in Japan, zijn de tienduizenden die elk jaar spoorloos verdwijnen. Het zijn degenen die hun baan, studie of gezin verlaten, vaak gedreven door schaamte, hopeloosheid of persoonlijke teleurstelling.Veel vrouwen doen dit om aan huiselijk geweld te ontsnappen, vooral omdat wetten die vrouwen beschermen tegen misbruik zwak zijn en vaak niet worden toegepast. Anderen doen het om gokschulden achter te laten. Maar meestal doen ze het als een overheersend gevoel dat het beste voor hen is om hun oude leven achter zich te laten en opnieuw te beginnen.

terwijl de meeste mensen die jaarlijks verdwijnen, hetzij door de politie worden gevonden, hetzij door Detectivebureaus die door hun familie worden ingehuurd, dood worden aangetroffen of alleen naar huis terugkeren, wordt geschat dat zo ‘ n 20.000 mensen nooit meer worden gezien door familie, vrienden of werkgevers. Als we bedenken dat dit cijfer over een periode van tien jaar kan oplopen tot 200.000 mensen die zijn verdwenen, betekent dit fenomeen een aanzienlijke impact op de samenleving.

voor Amerikanen is het idee dat iemand moedwillig verdwijnt moeilijk voor te stellen. In de Verenigde Staten, sofinummers maken het vinden van mensen een eenvoudig proces. Gemeentelijke records zijn beschikbaar voor het publiek en bedrijven volgen consumentenaankopen en locaties. Al deze informatie is beschikbaar voor politie en kredietspecialisten.

Dit is echter niet het geval in Japan, waar strenge wetten bestaan ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer en het is tegen de wet dat de politie toegang heeft tot ATM-transacties of financiële gegevens. Ook, in tegenstelling tot in de VS, waar er een database is voor vermiste mensen, bestaat er geen in Japan.

bovendien, en even belangrijk, bestaat er een samenleving onder de Japanse samenleving; een onderwereld die niet zichtbaar is voor de toevallige waarnemer. Er zijn steden als getto ‘ s, zoals Sanya en Kamagasaki waar mensen kunnen verdwijnen. Dit zijn gebieden grotendeels gerund door de Japanse maffia bekend als yakuza en waar niemand een identiteitskaart of overheidspapieren nodig heeft om een kamer te huren. Waar de bannelingen van de samenleving Goedkope hotels en eenkamerappartementen kunnen vinden, soms zonder toiletten of ramen, maar waar de johatsu weg kan smelten in de lokale cultuur.

maar het beste van alles is dat ze heimelijk werk kunnen vinden in een bloeiende informele lokale economie, waar ze contante betaling kunnen ontvangen voor legale of illegale activiteiten. Zonder vragen te stellen.

een goede vriend in Japan

In mijn vorige professionele leven werkte ik voor een bedrijf dat een behoorlijk aantal zaken genereerde in Japan. We hadden een TV-woordvoerder, die Ik zal noemen Daiki Akiyama (niet zijn echte naam), die speelde in een DIY TV-show waarin hij zijn publiek zou instrueren hoe kunst en ambachtelijke projecten te doen. Hij werkte vaak met leer bij het maken van riemen, handtassen en portefeuilles. Hij werkte ook met andere materialen zoals hout, metaal, schuimkarton of stof.Akiyama-San gebruikte onze producten in zijn tv-programma ‘ s, en we betaalden hem een flinke vergoeding. Hij kreeg zijn start in TV toen hij in Los Angeles woonde toen hij jong was. Hij trad op als figurant en speelde kleine rollen in een paar oorlogsfilms. In zijn midden tot late jaren twintig, verhuisde hij terug naar Japan en vond werk in de televisie. Uiteindelijk kreeg hij zijn eigen show.

we hadden het geluk om hem als woordvoerder van ons merk te hebben, niet alleen vanwege de pasvorm tussen zijn show en onze producten, maar ook zijn Engels en zijn kennis van de Amerikaanse cultuur was uitstekend. In de loop der jaren werden we vrienden, niet alleen zakenpartners. In feite, toen zijn zoon trouwde met een lokale Tokyo vrouw, werd ik uitgenodigd voor de bruiloft.

nadat ik naar Panama verhuisde om les te geven, kwamen hij en zijn vrouw op bezoek in 2004 tijdens een cruise die ze beiden namen en die eindigde in de Kanaalzone. Later, toen ik weer van baan veranderde naar een baan als leraar aan een Universiteit van Peking, bezocht ik hem en zijn familie in Tokio. Eerder dit jaar, na het lezen van Lena Mauger ‘ s boek, e-mailde ik hem om in te halen, maar noemde “The Evaporated” en informeerde naar zijn mening.

omdat we al een paar jaar geen contact meer hadden, was ik verbaasd te horen dat zijn zoon zijn vrouw had verlaten en eigenlijk voor een korte periode was verdwenen. Het leek erop dat het allemaal in één nacht gebeurde. Blijkbaar was hij van plan de verhuizing voor enige tijd, en had hulp ontvangen van een soort bedrijf bekend als een yonige-ya, of “fly-by-night shop.”

dit zijn bedrijven die voor een vergoeding, de johatsu helpen bij het verkrijgen van brander mobiele telefoons; valse ID ‘ s; het vinden van een plek om te verblijven; in feite verdwijnen in de leegte van Japan. Ze zullen zelfs helpen met het daadwerkelijk verplaatsen van persoonlijke bezittingen. Soms, dit alles voor een paar honderd dollar.In het geval van Akiyama-San leek zijn zoon zich te hebben bedacht en keerde een week later terug naar zijn werk en zijn vrouw.Toen ik Akiyama-San vroeg Waarom zijn zoon dacht dat hij moest verdwijnen, schreef hij me een lange e-mail die meer leek op een college paper over de druk van de Japanse samenleving, dan rechtstreeks over zijn zoon te spreken. Dit was zeer in overeenstemming met de terughoudendheid van het Japanse volk om direct te klagen over hun tegenslagen.Hij vertelde me dat er in Japan, vooral in een grote stad als Tokio, veel redenen zijn om te verdwijnen. In feite zijn de hikikomori niets meer dan een minder extreme versie van een johatsu. Beiden lijden aan dezelfde onderliggende sociale kwaal: een cultuur die extreem moeilijk is voor mensen.

zelfs het zelfmoordcijfer, dat op de tweede plaats in de wereld staat, kan worden toegeschreven aan dit soort sociale isolatie, eenzaamheid en wanhoop die kenmerkend zijn voor de Japanse cultuur. Voor velen is een eervolle zelfmoord uiteindelijk de beste manier om een leven vol vernederingen te verlaten. Mensen wijzen vaak op de praktijk van de samoerai van het plegen van “seppuku” of ontscheping; of de kamikaze piloten van de Tweede Wereldoorlog met een zekere mate van acceptatie.

Akiyama-San voegde eraan toe dat wanneer je een salaryman bent, het leven een absolute marteling kan zijn. Ik nam aan dat hij indirect over zijn zoon sprak. Hij zei, deze mannen werken vaak tot laat in de nacht voor een zeer basissalaris. Een extreem lange reis vol kwellingen. Maar het ergste van alles, ze worden geconfronteerd met een werkomgeving waarin de senpai of hogere status persoon kan de kôhai of ondergeschikte boven het vuur te houden op wil.

Senpais kan tegen kohais schreeuwen in het bijzijn van collega ‘ s voor de kleinste overtreding als een manier om van hen een voorbeeld te maken. Van kohais wordt altijd verwacht dat ze respect tonen voor senpais; deuren openen; hun stoelen voor hen opgeven; in liften moeten ze de senpais om de vloer vragen waar ze heen gaan en de juiste vloerknoppen voor hen indrukken; op drinkfeestjes moeten ze senpai ‘ s Bier inschenken; ten slotte kunnen ze een feest niet verlaten totdat de senpai zegt dat de bijeenkomst voorbij is.

in wezen is het een ondergeschikte relatie dat werknemers hun gehele werktijd moeten doorstaan. Voor de lezers die de 1993 film Rising Sun bekeken of lees de roman met dezelfde naam door Michael Crichton, zult u enigszins van een begrip hoe dit sociale systeem werkt.

Bias and Discrimination

in Japan is er een gezegde dat zegt: “de spijker die uitsteekt, wordt neergeslagen.”Op het werk moet een werknemer zich aanpassen of onder ondraaglijke sociale druk staan. Als een van de meest homogene landen op aarde, wordt deviantie altijd op weerstand gestuit. In Japan wordt conformiteit verwacht in de manier waarop mensen zich kleden; zich gedragen; spreken. Je kunt nooit jezelf zijn. Je moet altijd de menigte volgen.Zoals Akiyama-San zei: “Stel je voor dat je 12 uur per dag in deze omgeving werkt, waarna een lange en eenzame treinrit naar huis op je wacht.”

de realiteit is dat niet alleen de mannelijke loontrekkenden onder constante maatschappelijke druk staan. Vrouwen hebben het ook vrij ruw. Japan is een land zonder wetten tegen discriminatie. Werkgevers kunnen sollicitanten zoeken en inhuren op basis van geslacht, leeftijd, ras, religie, geloof zelfs bloedgroep.In feite zijn er zeer weinig vrouwelijke topmanagers in Japan. In een 2015 kwarts artikel met een kop die luidt: “Japan beloofde bedrijven te betalen voor het bevorderen van vrouwen naar senior banen. Niemand nam het aanbod aan, ” vertelt over de terughoudendheid van bedrijven om vrouwen in te huren in managementfuncties, zelfs wanneer de overheid forse bonussen bood. Op de vraag, vertegenwoordigers van het bedrijf gereageerd ze vreesden neer te worden gekeken door de bedrijven die ze zaken deden met als ze ingehuurd vrouwelijke managers.

vrouwen worden vaak gediscrimineerd en sexuele intimidatie op het werk ondervonden zonder dat er een beroep op hen kan worden gedaan. Zwanger worden terwijl werkzaam kan een vrouw ontslagen of gedegradeerd. Op de werkplek worden vrouwen voortdurend blootgesteld aan seksuele avances door mannen, vooral managers. Vaak geven ze zich over uit angst voor vergelding. In feite zijn er hotels in heel Tokio die tegemoet te komen aan de halverwege de middag” baas en secretaris ” gasten, door het aanbieden van per uur tarieven en weinig personeel, voor extra privacy aan de paramours.

toen ik naar Tokio reisde, nam ik de bus van Narita Airport naar het Keisei busstation en verbleef ik in een hotel in de buurt dat beschouwd wordt als een “reizend Verkoper ‘S” hotel. Een relatief goedkoop maar zeer typisch Japans hotel, waarin alle voorzieningen waren self-service en a la carte. De televisie; telefoon in de kamer; snack automaat; alle Nam tokens de gasten konden kopen bij de receptie.

tot mijn verbazing de eerste keer dat ik daar verbleef, vond ik het kleine hotel ook gedetacheerd als een plek voor de middagdag van de bazen rendez-vous. Elke dag om net na 12:00: 00 koppels bestaande uit vijftig-iets mannen met twintig-iets vrouwen zou beginnen te komen door. Een snelle stop bij de receptie door de mannen, terwijl de vrouwen stonden te wachten bij de deur van de lift, verzekerd van een snelle en prive-reis naar hun kamer.

bloedgroep B is een probleem-beschrijving Versus prestatie

Bias in Japan is zo wijdverbreid dat zelfs bloedgroepen kunnen worden gediscrimineerd. In 2017 publiceerde The Daily Beast een artikel getiteld: Un-True Blood: Japan ’s Weird Taste for Discrimination Against’ Type Bs.’Het artikel legt verder uit hoe deze vorm van discriminatie voortkomt uit het bijgeloof dat er een correlatie bestaat tussen bloedgroepen en persoonlijkheidskenmerken, en bloedgroep B de slechtste van alle gedragskwaliteiten oplevert.Het artikel citeert psychologieprofessor Shigeyuki Yamaoka, die jarenlang de mythe heeft ontkracht, als volgt: “maar zelfs in een land als Japan waar ongeveer 98 procent van de bevolking dezelfde etniciteit heeft, vinden mensen nog steeds een manier om mensen te discrimineren en te groeperen in handige vormen.”

bedrijven scheiden kandidaten en werknemers naar bloedgroep en andere overbodige criteria zodanig, dat het Ministerie van Volksgezondheid en Arbeid een leidraad heeft uitgevaardigd waarin werkgevers worden opgedragen de bloedgroep, verjaardag of horoscooptekens van kandidaten niet te vragen bij interviews.Dit idee dat bepaalde bloedgroepen gedrag of karaktereigenschappen aan mensen toekennen, lijkt in overeenstemming te zijn met Fons Trompenaars en Charles Hampden-Turner baanbrekende studie over culturen waarin zij een reeks sociaal gedrag identificeerden dat zij de prestatie versus de culturele dimensie noemden.

in prestatieculturen worden mensen beoordeeld op wat ze hebben bereikt, hun verleden en de perceptie van wat ze in de toekomst kunnen bereiken. Een beschrijving, aan de andere kant, betekent dat status wordt toegekend door geboorte, verwantschap, geslacht, leeftijd, interpersoonlijke connecties, of educatieve titels – en zoals in het geval van Japan, bloedgroep ook.Deze bijzondere culturele dimensie blijkt ook uit de houding van Japan ten opzichte van het onderwijs, waarin veel gewicht wordt toegekend aan de beruchte pre-en post-high school toelatingsexamens die door de regering in 1947 werden vastgesteld. Algemeen bekend als juken jigoku, of toelatingsexamen hell, beide tests zijn bedoeld om te bepalen welke studenten krijgen om naar de beste middelbare scholen en universiteiten.

hoewel dit een goede manier lijkt om de prestaties te meten, is de realiteit dat de scores die in deze tests worden behaald de ontvangers voor de rest van hun leven zullen volgen. Niet naar een goede middelbare school gaan betekent niet naar een goede universiteit gaan, wat op zijn beurt betekent dat je niet wordt ingehuurd door de beste bedrijven.

bedrijven in Japan kijken alleen naar de universiteiten waaraan een kandidaat heeft deelgenomen, niet naar de rangen; buitenschoolse activiteiten; vrijwilligerswerk; sportactiviteiten; zelfs het basisidee van verlossing na een slechte prestatie is nooit een overweging.

deze graden van zeer gewilde colleges zullen werknemers gedurende de rest van hun loopbaan volgen, aangezien beslissingen over promoties of salarisverhogingen altijd zullen worden genomen door de nadruk te leggen op titels, erfgoed, netwerken en prestigieuze organisaties waarmee een persoon verbonden is.

conclusie

de Japanse cultuur is zo, dat het fenomeen van de johatsu gemakkelijk te begrijpen is. Angst voor mislukking; gokschulden; onvermogen om gezicht te verliezen; peer pressure; een grenzeloze cultuur. Wat de oorzaak ook is, de beslissing om weg te smelten of te verdampen is er een die duizenden maken, waarvoor er geen weg terug is.Alle culturen zijn verschillend en mijn houding was en blijft er altijd een van respect, maar ook van viering dat we in zo ‘ n interessante en diverse wereld leven.

natuurlijk is Japan een groot land. Hun prestaties door de jaren heen zijn bewonderenswaardig geweest. Ik was zeer gelukkig en dankbaar dat ik de kans had om er vele malen heen te gaan en een werkelijk geweldige natie en cultuur uit de eerste hand te ervaren. Ik ben bevoorrecht om mensen als Daiki Akiyama-San, Chieko Watanabe-San (ook niet haar echte naam) – zijn zakenpartner en later zijn vrouw, de mensen die werken bij onze toenmalige joint-venture partnerschap in Tokio en iedereen die ik ontmoette door de jaren heen.

informatieverschaffing: Om de lezer bruikbare en geloofwaardige informatie te geven over johatsus en de Japanse cultuur, parafraseerde en voegde ik veel informatie toe aan wat mijn vriend Akiyama-San me oorspronkelijk vertelde. Ik stuurde hem kopieën van het ontwerp van dit artikel en vroeg om zijn goedkeuring en toestemming om te schrijven over wat we besproken; waarvoor hij ja zei.

middelen

• Japan ‘ s Evaporated People
• Senpai and Kōhai
• Salarymen
• zelfmoorden in Japan
• Waarom zijn Japanse Introvert?
• Japanse fetisjen
• leven in de schaduw

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op Juli 02, 2020:

bedankt Anupam.

Anupam Mitu Uit MUMBAI op Juli 02, 2020:

betoverd! Wat is dit? Ik was zo verdiept in het lezen van dit dat ik het gevoel had dat ik niet eens ademde.

in India geven we onze studenten altijd het voorbeeld van de Japanse cultuur waarin ze aangeven hoe hard ze werken en hoe ze een van de meest ontwikkelde landen in de wereld zijn geweest met hun toewijding aan hun werk.

inderdaad, gras ziet er aan de andere kant altijd groener uit. Ik ben geschokt te weten dat er in Japan een dergelijke mate van discriminatie is. En ik voel me zo ontmoedigd om de toestand van Japanse vrouwen te kennen.Een paar dagen geleden kwam ik een obscene video tegen van een vrouw die brutaal werd aangerand door zoveel mannen om haar heen. Mijn hart huilde om de vrouw in zo ‘ n situatie te vinden. Maar op basis van uw rapport, zou het het geval kunnen zijn van bijna alle werkende vrouwen daar. Het spijt me dat te weten. Hier heb ik echt het gevoel dat er veel moet worden gedaan voor deze discriminatie ding, vooral genderdiscriminatie.

er bestaan tenminste ook mensen zoals u die echt iets willen bijdragen om de verandering te brengen..

Bedankt voor het delen van dit

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op Februari 04, 2020:

Bedankt voor je commentaar op Denise.

Denise McGill Uit Fresno CA op Februari 04, 2020:

ongelooflijk. Ik heb hier nooit van gehoord hoewel ik wist dat hun cultuur veel respectvoller en rustiger was dan de westerse cultuur. Bedankt voor de info.

zegeningen,

Denise

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op November 08, 2019:

dank je mortimermouse. Ik ben blij dat je genoten hebt van het artikel.

mortimermouse op November 08, 2019:

Bedankt voor dit artikel. Ik kwam het tegen na het bekijken van een ontnuchterende documentaire over ‘johatsu’, en wat je hebt geschreven heeft me een beter begrip van het fenomeen gegeven. Genoeg om me te dwingen om te tekenen en te zeggen – bedankt!

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida on October 09, 2019:

Hallo Dohn,

Bedankt voor uw opmerkingen. Ik zal uw artikelen zorgvuldig lezen.

dohn121 Uit Hudson Valley, New York op Oktober 09, 2019:

uw titel voor dit artikel was zeer effectief in termen van het lokken van de would-be lezer naar het lezen van het. Het zit boordevol interessante informatie over de cultuur van Japan. In werkelijkheid, dit artikel had kunnen worden opgesplitst in drie verschillende artikelen als gevolg van de immense bron. Bij het lezen van dit artikel, Aokigahara komt in gedachten. Bedankt voor het delen en bedankt voor het volgen. Ik zal hetzelfde doen.

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op Oktober 06, 2019:

Hallo Mary,

Bedankt voor uw reactie. Trouwens, ik vind je artikelen mooi. Heel interessant.

Mary Norton uit Ontario, Canada op Oktober 06, 2019:

hoe interessant is dit? Ik heb er nog nooit van gehoord, ook al heb ik een aantal goede Japanse vrienden.

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op Oktober 05, 2019:

Dank je John. Ik ben blij dat je het leuk vond.

John Hansen uit Queensland Australia op 05 oktober 2019:

JC, ik werd volledig geabsorbeerd in dit artikel. Japan is een geweldig land met een vrij unieke cultuur en je uitgedrukt dat prachtig met dit artikel. Bedankt voor het inzicht in de Johatsu en wat hun beslissing beïnvloedt om te verdwijnen.

JC Scull (auteur) Uit Gainesville, Florida op Oktober 05, 2019:

Dank u voor uw opmerkingen Lorna. Het is een zeer moeilijk te begrijpen cultuur. Japan heeft echter een lange en rijke geschiedenis met prachtige tradities. Zeker een bezoek waard als je ooit de kans hebt.

Lorna Lamon op 05 oktober 2019:

zo ‘ n interessant artikel en ik kan me voorstellen dat, tenzij je deel uitmaakt van deze cultuur, het zeer moeilijk te begrijpen zou zijn. Ik kan me niet voorstellen wat voor kwelling de ‘verdampte mensen’ moeten doormaken om op deze manier uit hun leven te stappen. Ik heb het gevoel dat de extreme druk om te bereiken, om nog maar te zwijgen van de sociale stigma ‘ s die aan de klasse zijn verbonden, allemaal hun rol spelen. Ik ben het ermee eens dat Japan in de loop der jaren zoveel heeft bereikt, maar ik vraag me af tegen welke prijs.