L-Deprenyl, de selectieve remmer van monoamineoxidase type B (MAO-B), heeft een brede acceptatie gekregen als een nuttige vorm van aanvullend therapeutisch geneesmiddel bij de behandeling van de ziekte van Parkinson. Dit overzicht vat de moleculaire farmacologie van L-deprenyl samen, en de vooruitgang in ons begrip van zijn mogelijke werkingswijze bij de ziekte van Parkinson. L-Deprenyl behoort tot de klasse van enzyme-geactiveerde irreversibele remmers die ook als ‘zelfmoord’ – remmers worden beschreven, omdat de verbinding fungeert als een substraat voor het doelenzym, waarvan de werking op de verbinding resulteert in irreversibele remming. L-Deprenyl vormt allereerst een noncovalent complex met MAO als initiële, omkeerbare stap. De daaropvolgende interactie van L-deprenyl met MAO leidt tot een vermindering van het enzym-gebonden flavine-adeninedinucleotide (FAD) en gelijktijdige oxidatie van de remmer. Deze geoxideerde inhibitor reageert dan met FAD bij de n-5-positie op een covalente manier. De waargenomen in vitro selectiviteit van L-deprenyl voor MAO-B kan worden verklaard door verschillen in de affiniteiten van de twee Mao-subtypes voor reversibele interactie met L-deprenyl, verschillen in de reactiesnelheden binnen de niet-kovalente complexen om het irreversibel geremde adduct te vormen, of een combinatie van beide factoren. Echter, als selectieve remming in vivo moet worden gehandhaafd, zijn correcte doseringsschema ‘ s van cruciaal belang, aangezien alle selectieve MAO-remmers die tot nu toe zijn beschreven selectiviteit bij hoge doses missen. Bij proefdieren is L-deprenyl beschermend tegen de schadelijke effecten van verschillende neurotoxinen, waaronder de dopaminerge middelen 1-methyl-4-fenyl-1,2,3,6-tetrahydropyridine (MPTP) en 6-hydroxydopamine (6-OHDA) en het noradrenerge neurotoxine N-(2-chloorethyl)-n-ethyl-2-broombenzylamine (DSP-4). Naast de MAO-B-remming, die vooral de preventie van neurotoxische werking van MPTP verklaart door de preventie van het metabolisme, lijkt L-deprenyl andere werkingsmechanismen te vertonen die onafhankelijk zijn van de werking op MAO-B.
