er zijn meer dan een paar autodidact gitaristen die standaard gitaar spelen op hun schoot geweest. Thumbs Carllile komt in me op. En Jeff Healey ook.Jeff Healey groeide op in Toronto, Ontario. Toen hij nog maar een jaar oud was ontwikkelde hij een zeldzame kanker van de ogen genaamd retinoblastoom.
beide ogen moesten operatief verwijderd worden. Op driejarige leeftijd begon hij gitaar te spelen.
toen ontwikkelde hij de stijl van het spelen van het instrument plat op zijn schoot. Toen hij voor het eerst gitaar begon te spelen, speelde Healey vaak countrymuziek in de stijl van Chet Atkins en Luther Perkins, maar zijn muzikale ervaring was breed.
hij speelde gitaar en trompet in alle jazz-en concertbands op zijn middelbare school. Op de middelbare school luisterden Healey en zijn vrienden graag naar muziek van gitaristen Eric Clapton, Jeff Beck, Jimi Hendrix, B. B. King, Albert Collins en Buddy Guy. Hoewel hij niet afstudeerde van de middelbare school, Healey privé studeerde muziektheorie, het verdienen van een certificaat in harmonie en arrangeren.
Healey beweerde, omdat zijn onconventionele stijl van het houden van de gitaar maakte andere bandleden ongemakkelijk. Op 15-jarige leeftijd richtte hij zijn eerste band op. Blues Direction speelde covers op lokale locaties. Jeff hield echter echt van Jazz; de oude versie.
op een gegeven moment in zijn carrière presenteerde hij een Jazz en Blues show op de FM radiostation CIUT. Het formaat van deze show bestond uit Jeff ‘ s collectie vintage meer dan 30.000 78 rpm grammofoonplaten.
Jeff verhuisde van Blues richting en vormde de Jeff Healey Band met drummer Tom Stephen en bassist Joe Rockman en ze speelden op lokale Toronto night spots.
kort na de oprichting toerde de Jeff Healey Band uitgebreid en gaf jaarlijks 200 tot 300 concerten in Canada gedurende ongeveer twee jaar. Niet te willen vervelen publiek visueel, Healey nam een meer actieve concert stijl, zwerven het podium, plukken snaren met zijn tanden, en spelen met zijn gitaar achter zijn hoofd.
op een avond eind 1985 gingen Healey en een vriend naar Texas bluesmaster Albert Collins in een club in Toronto. Healey ’s vriend overtuigde Collins om de toen 19-jarige Healey een lied te laten zingen.;
Collins hield Healey een uur op het podium en nodigde hem uit om een paar nachten later terug te komen om te spelen met Collins’ vriend, gitarist Stevie Ray Vaughan. Na dit laatste optreden werd Healey overspoeld met oproepen voor clubdates. Dit is wanneer hij snel samen de Jeff Healey Band; een trio met drummer Tom Stephen, die hij kende van jam sessions, en studio bassist Joe Rockman.
toen BB King hem hoorde spelen, zei hij tegen Jeff: “ik heb nog nooit zoiets gezien. Je executie is de beste die ik ooit heb gezien. Blijf erbij en je wordt groter dan Stevie Ray Vaughan, Stanley Jordan en B. B. King.”
de Jeff Healey Band maakte een video demo met een productiebedrijf uit Toronto. Bassist Tom Stephen presenteerde de tape aan New York City platenproducenten, maar hij keerde terug, niet in staat om enige interesse te wekken-of dat dacht hij. Enkele weken later werd de Jeff Healey Band benaderd en getekend door Arista Records. Een contract werd getekend bij Arista Records in 1988.
Jimmy Iovine
Healey had het geluk om samen te werken met Jimmy Iovine als producer van zijn eerste LP. Iovine werd gevraagd om de band op een rij te zetten om te verschijnen in een film die een soundtrack nodig had. Het script riep op tot een jonge blinde blues-rock gitarist. Het blijkt dat de filmschrijver de Jeff Healey Band in Toronto had zien Spelen en precies wist wat hij wilde. De band begon met het opnemen van de soundtrack die debuteerde als hun eerste album.
Jeff kreeg sprekende rollen aangeboden in de Patrick Swayze film Road House. De Jeff Healey Band werd gevraagd om de soundtrack op te nemen en kreeg sprekende rollen aangeboden in Road House, een film met acteur Patrick Swayze in de hoofdrol.
datzelfde jaar nam de Jeff Healey Band de LP op; See The Light. Van deze opname had de groep hun eerste en enige hit: Angel Eyes. Angel Eyes bereikte nummer vijf in de Billboard Hot 100 in september 1989. Road House opende de deur voor de Jeff Healey Band.
ze maakten gastoptredens in de grote tv talkshows. De groep werd ook genomineerd voor een Grammy Award voor Best Rock Instrumental Performance.
in 1990 won de Jeff Healey Band de Juno Award voor Canadian Entertainer of the Year. De volgende albums waren Hell to Pay and Feel. Van deze opnamen hadden Healey en de groep tien singles tussen 1990 en 1994.
While My Guitar Gently Weeps
Healey had het geluk om een versie van While My Guitar Gently Weeps op te nemen, met George Harrison en Jeff Lynne als achtergrondzang en akoestische gitaar. Het album Hell to Pay bevatte ook Mark Knopfer en Paul Schaeffer. Vier van de nummers op deze opname waren Healey originelen.
Healey ’s laatste album voor Arista was 1995′ s Cover to Cover. Dit was een verzameling van blues en rock covers zoals The Beatles ‘”Yer Blues” en Stealer Wheels ‘”Stuck in the Middle with You,” herschikt om Healey ‘ s stomping blues stijl passen. Hoewel het een nummer één Blues album werd, dekte het de popmarkt niet.
Healey ‘ s dagen in de Pop-Blues / Rock markt waren geteld. In 2000 bracht Healey nog een LP uit genaamd Get Me Some. Het is duidelijk op dit album dat Jeff zich meer begon te concentreren op Jazz dan op Rock.
hij bracht drie CD ’s uit met traditionele Amerikaanse jazzmuziek van liedjes uit de jaren 1920 en’ 30.
in deze zaal speelde hij ook trompet, die hij ook live speelde.
hij begon een nieuwe groep genaamd Jeff Healey ‘ s Jazz Wizards. Hij ging ook terug naar het hosten van radio voor de CBC en deed een show genaamd My Kind of Jazz. De show werd uitgezonden in herhaalde optredens. Jeff ging op tournee en trad ook op in een jazzclub die hij opende in Bathurst Street in Toronto, genaamd Healey ‘s.
deze club verhuisde later naar 56 Blue Jays Way en werd omgedoopt tot Jeff Healey’ s Roadhouse.
door de jaren heen toerde Healey met vele andere artiesten, waaronder The Allman Brothers, Bonnie Raitt, Stevie Ray Vaughan, Buddy Guy, BB King, ZZ Top, Steve Lukather, Eric Clapton en Deep Purple.
hij had gepland op een uitgebreide tour door Europa, maar zijn gezondheidsproblemen verhinderde hem van voortzetting in januari 2007 kanker veroorzaakt twee metastatische tumoren te ontwikkelen in zijn longen en hij had twee tumoren verwijderd uit zijn benen.
in maart 2008 had cancer zijn leven opgeëist. Hij was pas 41 jaar oud toen hij overleed.
een maand later werd zijn laatste album, Mess of Blues, postuum uitgebracht. Dit was zijn eerste rock/blues album in acht jaar. Healey werd geëerd door te worden opgenomen in de Terry Fox Hall of Fame.
in 2011 werd Woodford Park in Toronto omgedoopt tot Jeff Healey Park.Healey speelde een zwarte Fender Squire Strat, een witte standaard Strat, en een zwarte Jackson zes-en-twaalf-snarige doubleneck op zijn schoot.
zijn rechterhand plukt en tokkelt, terwijl zijn linker woest over de snaren van het hoofdeinde loopt. “Ik probeerde gitaar te spelen op de normale manier, maar ik was gewoon niet erg comfortabel, “verklaarde Healey in een interview met Oregon Statesman-Journal reporter Ron Cowan,” dus besloot ik om het in mijn schoot te houden en alle akkoorden op die manier uit te werken.”Healey’ s apparatuur was nogal schaars in vergelijking met sommige van de hedendaagse kunstenaars.
voor gitaren gebruikte Jeff voornamelijk Japanse made Squier Strats met Red Evans pickups. Later in zijn carrière maakte hij gebruik van custom made U. S. Strats, met 3 single coil Evans pick-ups. Later ruilde hij ze uit voor Seymour Duncan SH-5 humbuckers die hem toestond om tap spoel.Jeff had een dubbele hals Jackson gitaar. Jeff kan kort een Ibanez gitaar hebben gebruikt.
bij de Jazz Wizards gebruikte Jeff een vintage Gibson L-12 uit de periode 1930-40. Jeff Healey prefereerde Fender Pro-Tube Twin versterkers.
op de weg gebruikte hij opnieuw uitgegeven Fender Black Face Twin Reverb versterkers. Hij stond ook bekend om een Marshall JCM 800 en een weergaloze Super Chief te gebruiken.
met de Jazz Wizard, hij had niet al die macht nodig en hij gebruikte een Fender Pro Jr.zijn effecten gebruik was ook zeer minimaal.
vroeg op Jeff gebruikt DOD pedalen en later overgestapt op Boss pedalen met inbegrip van de volgende:Boss BD-2 Blues DriverBoss OD-1 OverdriveBoss Chorus Ensemble pedalBoss Compressor sustainerBoss Digital DelayBoss GE-7 EqualizerVox Wah pedaal
hij maakte ook gebruik van een draadloos systeem om zijn gitaren te verbinden met de versterker.
hij kan gebruik hebben gemaakt van een Leslie speaker in de studio. Op het podium werd dit geplaatst met het chorus pedaal.
.
dit komt uit de film Road House
