te overschatten er zijn minstens twee verschillende manieren om over intelligentie na te denken. Sommige mensen geloven dat intelligentie een vaste eigenschap is, iets waarmee je geboren bent, zoals je botstructuur of haarkleur. Anderen geloven dat intelligentie kneedbaarder is en je hele leven kan worden gevormd. Ongeacht of een van deze Waar is, het lijkt erop dat het geloof zelf ons gedrag kan veranderen.Een nieuwe studie gepubliceerd in het Journal of Experimental Social Psychology toonde aan dat geloven dat intelligentie gefixeerd is, mensen meer kans geeft om hun eigen intelligentie te overschatten en daardoor minder kans maakt om hun eigen intellectuele capaciteit te ontwikkelen.
de studie maakte gebruik van een GRE-achtige test toegediend aan deelnemers, en het bleek dat mensen die geloven dat intelligentie vast is meer kans om tijd te besteden aan eenvoudige testvragen, maar ze vermeden uitdagende vragen. Mensen die een groeiende mentaliteit hebben met betrekking tot intelligentie—geloven dat intelligentie kan worden ontwikkeld en veranderd—hebben daarentegen meer kans om hun tijd te besteden aan de moeilijkste vragen. Dit ontwikkelt hun vaardigheden in het beantwoorden van de problemen die ze het moeilijkst vinden.
dit uitdagings-aversieve gedrag zorgt ervoor dat mensen met vaste ideeën over intelligentie hun eigen intelligentie overschatten. Omdat ze geen tijd besteden aan de moeilijke delen van een taak, hebben ze de neiging om te denken dat ze beter in de taak in het algemeen. Mensen met kneedbare opvattingen over intelligentie hebben de neiging om meer tijd te besteden aan moeilijke vragen tijdens de test gegeven aan hen door onderzoekers, en ze waren dus beter in staat om hun eigen capaciteiten nauwkeurig te beoordelen. Deze bevinding is vergelijkbaar met het Dunning-Kruger-effect, dat aantoonde dat mensen die relatief ongeschoold zijn in een taak hun eigen onbekwaamheid niet herkennen en daarom hun capaciteiten overschatten.
de auteurs van deze studie vonden ook dat wanneer mensen werden voorbereid met informatie die suggereerde dat intelligentie een vast kenmerk is, meer proefpersonen zich gedroegen als degenen die fundamenteel geloven dat intelligentie vast is, ongeacht hun oorspronkelijke standpunt.
het probleem van overmoed lijkt een secundair effect te zijn van iemands gedachten op intelligentie. Toen de deelnemers werden geïnstrueerd om zich te concentreren op de makkelijkste onderdelen van een taak, begonnen ze ook dezelfde gedachtepatronen te tonen als mensen die fundamenteel geloven dat intelligentie gefixeerd is en hun capaciteiten overschat. Het ontvangen van de tegenovergestelde instructie omgekeerd deze uitkomst. Toen deelnemers werden geïnstrueerd om het grootste deel van hun tijd te besteden aan het meest uitdagende deel van een taak, viel hun vertrouwen, en ze waren beter in staat om hun eigen vaardigheidsniveau nauwkeurig te beoordelen.
in de klas en op de werkplek is intellectuele overmoed een probleem omdat het mensen verhindert om effectief te leren en hun vaardigheden te ontwikkelen—om te leren en te groeien, moet u eerst erkennen dat er lacunes in uw kennis en vaardigheden zijn die u mist. Het beperken van het probleem van overmoed kan iedereen helpen zich te ontwikkelen. Maar het is waarschijnlijk het beste om het onderliggende probleem aan te pakken terwijl mensen jong zijn—studenten kunnen effectiever leren als ze worden geleerd om een groeimindset te hebben en het idee te verlaten dat intelligentie is gefixeerd.
het aanleren van een groeizin zou een aanzienlijke impact kunnen hebben op enkele van de meest kwetsbare studentenpopulaties die het moeilijk hebben om op school te blijven, maar die het meeste baat hebben bij een sterk onderwijs. Het afronden van extra jaren onderwijs is alom aangetoond als de meest betrouwbare manier om professionele kansen en financiële zekerheid te vergroten.
Journal of Experimental Social Psychology, 2016. DOI: 10.1016 / j.jesp.2015.11.001 (Over DOI ‘ S).
