Social Security Disability Advocaten: Riverside, Orange & San Bernardino Counties
Wat is narcolepsie?De National Institutes of Health (NIH) definieert narcolepsie als “een chronische neurologische aandoening die het vermogen van de hersenen om slaap-waak cycli te controleren beïnvloedt.”Getroffen personen, zelfs na een goede nachtrust, kunnen zich overmatig slaperig voelen gedurende de dag. In feite kunnen ze plotseling in slaap vallen zonder waarschuwing, zelfs tijdens het uitvoeren van activiteiten zoals rijden, lopen, praten en Eten. Narcolepsie kan dan ook zeer storend zijn en aanzienlijke interferentie veroorzaken op vrijwel alle andere gebieden van het leven, met inbegrip van sociale activiteiten en arbeidsongeschiktheid. Episodes van narcolepsie worden soms “slaapaanvallen” genoemd, waarbij een plotseling gevoel van extreme slaperigheid snel en zonder waarschuwing optreedt.
het kan gepaard gaan met plotselinge spierzwakte (“kataplexie”) waardoor iemand niet kan bewegen. Emoties zoals woede, huilen, angst en lachen kunnen een aanval van kataplexie “activeren”. “Slaapverlamming” is een vorm van kataplexie en kan optreden vlak voor het in slaap vallen of na het ontwaken. Sommige mensen hebben levendige dromen of hallucinaties.
elk jaar worden minder dan 150.000 Amerikanen gediagnosticeerd met narcolepsie, waardoor het een zeldzame ziekte is. Het kan bij beide geslachten voorkomen en kan op elke leeftijd beginnen, maar meestal voor de leeftijd van 25. Het kan een leven lang duren. De exacte oorzaak van narcolepsie is niet bekend en er is geen genezing.
wat we weten over narcolepsie
hoewel de oorzaak van narcolepsie niet bekend is, is bij patiënten die narcolepsie en kataplexie gecombineerd hebben, de hypocretinespiegel, een chemische stof in de hersenen die REM (rapid eye-movement) slaap reguleert, meestal vrij verhoogd. (Bij narcolepsie zonder kataplexie zijn hypocretinespiegels meestal normaal.)
narcolepsie kan geassocieerd worden met auto-immuunziekten, familiale en genetische factoren kunnen aanwezig zijn, en minder vaak kan een hersenletsel het begin van narcolepsie veroorzaken.
de diagnose van narcolepsie
de diagnose van narcolepsie wordt vaak vastgesteld door een neuroloog op basis van het uitvoeren van een medische anamnese en lichamelijk onderzoek. In de meeste gevallen, de symptomen en medische presentatie van narcolepsie maakt de diagnose duidelijk. Er zijn echter verschillende bevestigende tests die kunnen worden gedaan, als ze nodig zijn.
ze bevatten een Polysomnogram (PSG-of slaaponderzoek). De PSG is een nachtopname van de hersenen en spieren activiteit, ademhaling, en oogbewegingen. Een PSG kan helpen onthullen of REM-slaap optreedt vroeg in de slaapcyclus en als de symptomen van een individu het gevolg zijn van een andere aandoening, zoals slaapapneu.
Multiple sleep latency test (MSLT). De MSLT beoordeelt slaperigheid overdag door te meten hoe snel een persoon in slaap valt en of hij in REM-slaap komt. Op de dag na de PSG wordt een individu gevraagd om vijf korte dutjes te nemen, gescheiden door twee uur in de loop van een dag. Als een individu in minder dan 8 minuten gemiddeld in slaap valt tijdens de vijf dutjes, duidt dit op overmatige slaperigheid overdag. Echter, mensen met narcolepsie hebben ook REM slaap start abnormaal snel. Als REM-slaap binnen 15 minuten ten minste twee keer van de vijf dutjes en de slaapstudie de avond ervoor gebeurt, is dit waarschijnlijk een afwijking veroorzaakt door narcolepsie.
soms wil een arts het hypocretinegehalte in de vloeistof rond de hersenen en het ruggenmerg meten. Om deze test uit te voeren, zal een arts een monster van de cerebrospinale vloeistof met behulp van een lumbale punctie (ook wel een spinale tik) en het niveau van hypocretine-1 te meten. Bij afwezigheid van andere ernstige medische aandoeningen wijzen lage hypocretine-1-spiegels vrijwel zeker op narcolepsie. Echter, een spinale tap om cerebrospinale vloeistof terug te trekken voor het testen is duidelijk een invasieve test, en bij de meeste patiënten, anders dan voor onderzoeksdoeleinden, wordt het meestal niet uitgevoerd.
Behandeling
Modafinil. De eerste lijn van de behandeling is meestal een stimulerend middel van het centrale zenuwstelsel, zoals modafinil. Modafinil wordt meestal eerst voorgeschreven omdat het minder verslavend is en minder bijwerkingen heeft dan oudere stimulerende middelen. Voor de meeste mensen zijn deze medicijnen over het algemeen effectief bij het verminderen van slaperigheid overdag en het verbeteren van de alertheid.
Amfetamineachtige stimulerende middelen. In gevallen waarin modafinil niet effectief is, kunnen artsen amfetamine-achtige stimulerende middelen zoals methylfenidaat voorschrijven om EDS te verlichten. Echter, deze medicijnen moeten zorgvuldig worden gecontroleerd omdat ze dergelijke bijwerkingen zoals prikkelbaarheid en nervositeit, beven, stoornissen in het hartritme, en nachtelijke slaap verstoring kunnen hebben. Bovendien moeten beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg voorzichtig zijn bij het voorschrijven van deze geneesmiddelen en mensen moeten voorzichtig zijn met het gebruik ervan, omdat het potentieel voor misbruik met amfetamine hoog is.
antidepressiva. Twee klassen van antidepressiva hebben bewezen effectief in het beheersen van kataplexie in veel individuen: tricyclische (met inbegrip van imipramine, desipramine, clomipramine, en protriptyline) en selectieve serotonine en noradrenerge heropnameremmers (met inbegrip van venlafaxine, fluoxetine, en atomoxetine). In het algemeen veroorzaken antidepressiva minder negatieve effecten dan amfetaminen. Echter, lastige bijwerkingen nog steeds voorkomen in sommige individuen, met inbegrip van impotentie, hoge bloeddruk, en hartritme onregelmatigheden.
natriumoxybaat. Natriumoxybaat (ook bekend als gamma hydroxybutyraat of GHB) is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor de behandeling van kataplexie en overmatige slaperigheid overdag bij personen met narcolepsie. Het is een sterk kalmerend middel dat twee keer per nacht moet worden ingenomen. Vanwege veiligheidsproblemen in verband met het gebruik van dit geneesmiddel, is de distributie van natriumoxybaat strikt beperkt.
patiënten worden ook aangemoedigd om bepaalde veranderingen in hun levensstijl aan te nemen, waaronder het nemen van korte dutjes, het vermijden van cafeïne of alcohol voor het slapengaan, het vermijden van roken, regelmatig sporten en het beoefenen van ontspanningstechnieken. ID.
hoewel deze behandelingen bij sommige patiënten werkzaam kunnen zijn, zijn ze dat vaak niet. Ze zijn niet curatief, en deze medicijnen kunnen aanzienlijke bijwerkingen van hun eigen hebben.
Arbeidsongeschiktheid
Voor een prijs van langdurige handicap (LTD) voordelen, ether onder de Sociale Zekerheid (SSDI) programma en/of een werkgever op basis van groep handicap plan (ERISA), het is meestal niet de diagnose van narcolepsie zelf in vraag, maar de documentatie van hoe het van invloed op iemands vermogen om te werken en hoe het uit te schakelen is.Daarom moet uw arts niet alleen de diagnose van narcolepsie en de symptomen die dit veroorzaakt zorgvuldig documenteren, maar ook hoe deze symptomen uw vermogen om dagelijks te functioneren aantasten. Uw medische gegevens moeten de duur, frequentie en intensiteit van slaperigheid overdag, alle precipiterende en verzwarende factoren, het type, dosering, effectiviteit en bijwerkingen van medicatie, behandelingen, anders dan medicijnen, voor de verlichting van slaperigheid overdag, alle maatregelen die u gebruikt of hebt gebruikt om slaperigheid overdag te verlichten, en alle andere factoren met betrekking tot uw functionele beperkingen als gevolg van slaperigheid overdag.
het is nuttig voor u om uw symptomen gerelateerd aan narcolepsie te documenteren door een dagboek bij te houden, waarin de frequentie, duur en intensiteit van uw slaperigheid overdag worden beschreven, en alle andere symptomen (bijvoorbeeld kataplexie) die u heeft. Als u dat naar het kantoor van de arts brengt voor uw kantoorbezoeken, helpt u de arts deze informatie in uw medische dossiers in te voeren.
uw slaperigheid overdag kan voorkomen dat u zelfs zittend werk verricht (bijvoorbeeld een bureaubaan) of “on task” blijft in een competitieve werkomgeving. Als er familieleden of vrienden zijn die kunnen zorgen voor “getuige” bevestiging van uw narcolepsie en hoe het u beïnvloedt, kan dat nuttig zijn.
u kunt ook bijwerkingen hebben van de geneesmiddelen die u gebruikt voor uw narcolepsie. Die bijwerkingen kunnen ook afbreuk doen aan uw vermogen om te werken.
bij Law Med begrijpen we de medische en juridische aspecten van het aanvragen van SSDI-en/of ERISA-voordelen en kunnen we u helpen om voor deze voordelen in aanmerking te komen.
