gedrag

beschrijvingen van geselecteerde soorten

de oostelijke grijze kangoeroe (Macropus giganteus) komt vooral voor in de open bossen van oost-Australië en Tasmanië. Hij wordt vervangen door de westelijke grijze kangoeroe (M. fuliginosus) langs de zuidelijke kust tot in het zuidwesten van West-Australië. De twee soorten overlappen elkaar in West-Nieuw-Zuid-Wales en West-Victoria. Beide soorten, maar vooral de oostelijke, geven de voorkeur aan licht bebost land, althans als toevluchtsoord, maar ze gaan naar de open vlaktes om te grazen. In het zuidwesten zijn er verschillende ondersoorten, op Kangaroo Island en op de Nullarbor vlakte. Elk van deze soorten kan in feite verschillende soorten zijn. Oostelijke grijzen kunnen tot 2,1 meter lang worden en sommige mannetjes kunnen tot 90 kg wegen. In tegenstelling, de westelijke grijzen zijn korter, met een gemiddelde lengte van 1,6 meter( 5,25 voet), en sommige mannetjes kunnen tot 54 kg (ongeveer 120 pond) wegen.

grijze kangoeroes kunnen meer dan 9 meter (30 voet) bij een bound—13,5 meter is geregistreerd—en kan een snelheid van 55 km/uur (kilometer per uur; 34 mph) bereiken. Onderzoek heeft een opmerkelijk voordeel aangetoond voor tweevoetig hoppen. Hoewel kangoeroes bij lage snelheden meer energie verbruiken dan viervoeters van dezelfde grootte, verbruikt de rode kangoeroe (M. rufus) eigenlijk minder energie bij 10,1 km/uur dan bij 6,5 en nog minder bij hogere snelheden. Dit lijkt verband te houden met de opslag van elastische rekenergie in de pezen en spieren. Bovendien schommelt de zware staart naar beneden terwijl de benen achteruit bewegen, wat helpt om de natuurlijke pitchingbeweging van het hoofd en bovenlichaam tegen te gaan—een ander energiebesparend apparaat.

de rode kangoeroe komt voor in het binnenland van Australië en is de grootste en krachtigste macropodid. Een oud mannetje kan een hoofd-en lichaamslengte bereiken van 1,5 meter, een staart hebben van 1 meter lang en 2 meter lang. Mannetjes kunnen 90 kg wegen, maar vrouwtjes zijn veel kleiner. Meestal zijn de mannetjes rood en de vrouwtjes blauwgrijs, maar er zijn meestal een paar rode vrouwtjes en grijze mannetjes in de meeste populaties. In regio ‘ s zoals West-Nieuw-Zuid-Wales, waar rode kangoeroes en beide soorten grijzen in hetzelfde algemene gebied te vinden zijn, is de rode kangoeroe gemakkelijk te onderscheiden door zijn langere armen, convex gezicht, witachtige onderdelen, prominente zwarte en witte snorharen op de snuit, en kale vlek op de neus (rhinarium). Grijze kangoeroes zijn meer uniform gekleurd, en de neus is behaard.

de antilopische kangoeroe (M. antilopinus), ook wel de antilopine wallaroo genoemd, vervangt de rode kangoeroe in de vlakten van het tropische noorden, van Cape York Peninsula in het oosten tot de Kimberleys in het westen. Het is kleiner dan de rode kangoeroe en meer wallaro-achtig in het algemeen uiterlijk, hoewel het slanker gebouwd is. Mannetjes kunnen 1,8 meter lang worden en kunnen tot 70 kg wegen, terwijl vrouwtjes kleiner zijn en vaak minder dan 30 kg wegen. De antilopine kangoeroe is een extreem snelle hopper. De wallaroo, of euro (M. robustus), is een kleiner, stockier dier dat vrij nauw verwant is aan de rode kangoeroe en daar op lijkt omdat de geslachten anders gekleurd zijn (zwart bij het mannetje, rood bij het vrouwtje), hoewel dit niet universeel is. Het rhinarium is groter dan bij de rode kangoeroe. Deze wallaroo leeft in heuvelachtig land door heel het vasteland van Australië, behalve in het Verre Noorden, waar het wordt vervangen door de kleinere Woodward ‘ s, of zwarte wallaroo (M. bernardus).

de redactie van Encyclopaedia Britannica