recente epistemologie is opmerkelijk voor een nadruk, of een verscheidenheid van accenten, op de sociale dimensie van kennis. Dit heeft een correctie geleverd voor de sterk individualistische weergave van kennis die voorheen de overhand had. Het erkent de manieren waarop een individu is diep verschuldigd aan de getuigenis van anderen voor zijn of haar cognitieve gaven, zowel met betrekking tot capaciteiten en informatie. Maar de dominantie van het individualistische model was verbonden met een zorg voor de waarde van cognitieve autonomie. Het is onduidelijk hoe een adequate erkenning van de sociale dimensie deze waarde kan toestaan. Er wordt hier betoogd dat er manieren zijn om intellectuele autonomie te construeren die niet alleen in overeenstemming kunnen brengen met deze nieuwe accenten (in het bijzonder met de benadering van getuigenis die door de auteur wordt bevorderd), maar ook haar status als epistemisch concept kunnen respecteren. De benadering van de auteur staat in contrast met Alvin Goldman ‘ s recente ontwikkeling van een benadering van sociale kennis via het idee van het maximaliseren van waarheden. Dit lijkt onvoldoende ruimte te laten voor intellectueel karakter en autonomie. Dus concepten van onafhankelijkheid, meesterschap, intellectuele zelfcreatie en intellectuele integriteit worden verkend om een perspectief te ontwikkelen op cognitieve autonomie passend bij de inzichten van sociale epistemologie.
