De methode van continue variatie (vaak aangeduid als Taak de methode) is een eenvoudige en veel gebruikte methode voor de bepaling van de reactieve stoichiometrie van chemische evenwichten. De traditionele interpretatie van Taakpercelen is beperkt tot complexe associatie-evenwichten van het type nA + mB ⇌ A(n)B(m), terwijl er weinig aandacht is besteed aan verplaatsingstype reacties (bijvoorbeeld A + B C C + D), die Taakpercelen kunnen geven die er vrij vergelijkbaar uitzien. We ontwikkelden een nieuwe methode die de gebruiker in staat stelt om nauwkeurig onderscheid te maken tussen 1:1 complexe associatie, 2:2 complexe associatie en verplaatsingsreacties met behulp van niets meer dan een zakrekenmachine. Deze methode omvat het voorbereiden van een Taakplot van het onderzochte systeem (met behulp van regelmatig gespreide molfracties), het normaliseren van de gemeten hoeveelheden (zoals de concentratie van A(n)B(m) of C voor de bovengenoemde reacties) tot hun maximale waarde (d.w.z. bij molfractie 0,5), en het bepalen van de som van de genormaliseerde waarden. Deze som wordt dan vergeleken met theoretisch voorspelde genormaliseerde somwaarden die afhankelijk zijn van de aard van het evenwicht. Ook wordt de relatie onderzocht tussen enerzijds de som van de genormaliseerde waarden en anderzijds de constante van het reactie-evenwicht en de concentratie van de stockoplossingen die voor de voorbereiding van het Werkperceel worden gebruikt. Het gebruik van deze nieuwe techniek voor de interpretatie van Taakpercelen stelt de gebruikers in staat gemakkelijk informatie te bepalen die anders alleen met moeizame aanvullende experimenten kan worden verkregen, zoals blijkt uit de analyse van vier taakpercelen uit de literatuur.
