hoe t-celantigeen-receptoren (TCR ‘ s) zeldzame stimulerende liganden onderscheiden van een enorme overmaat aan niet-stimulerende zelfpeptiden is een fundamentele kwestie van immunologie. In eLife, Yousefi et al. en Tischer en Weiner onderzoeken deze vraag door complementaire optogenetische benaderingen. Het kinetische proeflezen model is een nuttig kader waarmee TCR ligand discriminatie te begrijpen en stelt dat de halveringstijd van TCR-ligand interactie het signaleren dicteert. Nochtans, is het onderzoeken van halveringstijd zonder andere biofysische parameters te beà nvloeden technisch zeer uitdagend geweest. De studies in eLife gebruiken gemanipuleerde receptoren (of tcrs of chimeric antigeenreceptoren) waarvoor de interactie met stimulatory ligand in isolatie fijn kan worden gecontroleerd door blootstelling aan blauw of rood licht. Door het gebruik van calciumflux of diacylglycerolaccumulatie als ‘uitlezing’ van t-celactivering, tonen deze studies aan dat het kinetische proeflezingsmodel de meest nauwkeurige beschrijving van TCR liganddiscriminatie biedt.
