Kahoot is veel opvoeders’ fan favorite. De flitsende graphics en vloeiende ontwerp maken leren ” leuk.”Het is veel beter dan het plaatsen van een Powerpoint en het stellen van multiple choice vragen. Ik heb Kahoot en soortgelijke programma ‘ s in de klas gebruikt, vaak geloven dat ze boeiende review tools. Veel studenten zijn enthousiast om Kahoot te spelen-immers, het breekt de eentonigheid van de standaard schooldag. Maar zoals ik Kahoot heb gereflecteerd en geanalyseerd, heb ik gezien wat het echt is: een trivia machine. Voor sommige studenten, dit is een manier om snel te herinneren informatie die ze nodig hebben om te weten, maar dit is niet gerechtvaardigd voor de hele klas beoordeling Waar de meeste Kahoot sessies plaatsvinden.
Timing en tempo
Ten eerste is Kahoot geen eerlijke praktijk. Leerlingen tonen hun kennis op verschillende manieren. Kahoot benadrukt het belang van snelle recall. Zelfs als de instructeur tijdverlengingen configureert, zijn er nog steeds punten te verdienen om sneller correct te zijn. Er is een race om anderen te omzeilen door snel te lezen en te reageren. Dit zijn geen diepe vragen, ze moeten bijna eenvoudig zijn, en als gevolg daarvan zijn ze zelden de moeite waard om te onthouden.
het onthouden van praktische informatie gebeurt door gebruik. Ik doe geen multiple choice tests, noch leer ik sleutelbegrippen, om iets te doen in het echte leven. In plaats daarvan doe ik gewoon dingen en overwerk.ik weet wat die termen betekenen.
Voorts is het meerkeuzekarakter van Kahoot oneerlijk. Elke opvoeder kent het zorgvuldige proces van het maken van een “eerlijke” meerkeuzevraag. Zijn meerdere opties vergelijkbaar met elkaar? Is de manier waarop de vraag is geformuleerd verwarrend? Geeft de vraag voldoende details? Zijn er betere antwoorden? Zijn de antwoorden te specifiek, te breed? De betere vraag is natuurlijk, waarom gebruiken we een multiple choice test om kennis te meten? Ik kan me het aantal keren niet herinneren dat ik me intellectueel ontoereikend voelde door een “eenvoudige” multiple choice vraag verkeerd te krijgen. Maar als men dezelfde vraag zou vertalen in iets wat ik zou kunnen toepassen, zou ik het gemakkelijk kunnen oplossen. Dit laatste benadrukt het praktische gebruik en is veel nuttiger voor de opvoeder: kunnen ze deze informatie gebruiken of zijn ze gewoon goed in het beantwoorden van meerkeuzevragen?
studenten die moeite hebben met lezen, niet begrijpen wat de vraag stelt, de vraag over-analyseren, worden benadrukt in competitieve omgevingen, of gewoon de inhoud niet begrijpen, worden niet aangemoedigd door dit proces. Hoewel de leerlingen die slagen van het spel kunnen genieten, worden degenen die achterblijven getroffen door een spervuur van rode X ‘ s, een demotiverende en onhoudbare manier om te leren.
“kennis” en gegevensverzameling
Kahoot is omgezet in een manier om snel gegevens te beoordelen en in te voeren in de quiz-categorie van een gradbook. Docenten waarderen een eenvoudige manier om te zien hoe hun klas informatie begrijpt. Meestal betekent dit dat een meerderheid van de klas het juiste antwoord had en dat ze verder gaan. Helaas betekent dit dat sommige leerlingen achterblijven. Het is waarschijnlijk niet mogelijk om elke student alles te leren beheersen — iedereen heeft onderwerpen waar ze mee worstelen-maar door onze beoordeling te reduceren tot cijfers op een staafdiagram, zijn we niet langer één-op-één bezig in een leergemeenschap. Als jij degene bent die constant het antwoord verkeerd krijgt, sta je aan de zijlijn terwijl de meerderheid indruk maakt op het vermogen van de leraar om rote-gebaseerde kennis te communiceren.
het versterkt een valse equivalentie van kennis en geheugen. We worstelen al in een cultuur die gelooft dat het kennen van veel willekeurige feiten je intelligent maakt. We hebben de neiging om degenen die uitblinken in praktische tools of toepassingen devalueren — iedereen die niet een “academische.”Kahoot doet geloven dat intelligentie verbonden is met triviale kennis. Zelfs degenen die het bereiken zijn gedesillusioneerd om te geloven dat ze voldoende voorbereid zijn om toe te passen wat ze hebben onthouden.
motivatie en leren
leren kan op vele manieren worden aangetoond en we hebben de plicht om uit te vinden welke manieren het beste werken voor studenten. Eenvoudig gezegd, elk concurrerend middel van beoordeling zal leiden tot ongelijkheid. Er zullen altijd winnaars en verliezers zijn in een concurrerende omgeving. Sommige opvoeders geloven dat dit goed is voor de samenleving — iemand die voorbereid is op de “echte wereld” moet wennen aan verliezen als ze het niet begrijpen, niet voorbereid zijn, enz. Maar Ik wil graag geloven dat ons doel is om elke student aan te moedigen om te slagen. Door studenten te rangschikken en in te dienen als ze alleen maar content proberen te leren, geven we ze nooit die kans.
onderzoek ondersteunt deze claims. Een brede selectie van studies over coöperatief leren toont de voordelen ervan ten opzichte van competitief leren. Dit wordt benadrukt in Alfie Kohn ‘ s Artikel, is competitie ooit geschikt in een coöperatieve klas?:
“niet alleen de verliezers lijden onder deze praktijken. Zelfs degenen die triomfantelijk tevoorschijn komen zien zichzelf als waardevol in relatie tot hun win/verlies record, leren anderen te zien als rivalen in plaats van collaborateurs, en zijn gehandicapt in termen van leren…
de tweede bewering is dat kinderen genieten van concurreren. Deze preferentie kan echter worden verward door het aantal en de kwaliteit van hun eerdere blootstelling aan samenwerking. Hoewel individuele verschillen natuurlijk een rol spelen, kan het zijn dat degenen die zeggen dat ze genieten van competitieve games, bijvoorbeeld, nooit de kans hebben gehad om coöperatieve vormen van recreatie te proeven.”
studenten verliezen hun motivatie als ze zichzelf zien als ” losers.”Net als wanneer ze worden beoordeeld, wanneer ze worden gemeten verliezen ze hun gevoel van leren. Verschillende studies benadrukken dit, van Richard Ryan en Edward Deci ’s werk over intrinsieke motivatie, tot Ruth Butler’ s studies over feedback en grading, tot het werk van David en Roger Johnson over coöperatief leren. Er zijn honderden studies die deze ideeën ondersteunen, goed gedocumenteerd in Alfie Kohn ‘ s boek, No Contest.
wanneer we studenten tegen elkaar opzetten, welke waarden onderwijzen we ze dan? In plaats van degenen te helpen die worstelen, laten we ze achter in het stof. In plaats van samen te leren, benadrukken we dat degenen die het goed doen de enigen zijn die het verdienen om te slagen. Het versterken van de individualistische notie van leren leidt tot universele problemen die weerklinken in onze samenleving: onbillijke buurten, gebrek aan zorg voor de armen, of een algemene minachting voor degenen die worstelen.
het is misschien niet onze bedoeling, maar elke keer als we een Kahoot gebruiken, versterken we deze claims. Het verborgen curriculum van competitieve review games moedigt studenten aan om vooruit te komen ten koste van anderen. Natuurlijk, dit geldt voor een concurrerende beoordeling spel. Hoe vaak heb je een teambeoordeling geleid, alleen om een student antwoorden te geven voor een ander worstelend team? Meestal, hun teamgenoten groeien gefrustreerd dat ze ” het weggeven! of ze laten winnen.— – in plaats van dat we erkennen dat de student mededogen toont dat anderen hulp nodig hebben.
Wat is het alternatief?
dit wil niet zeggen dat Kahoot nooit geschikt is. Het is gevaarlijk om te gaan met absoluten (vraag maar aan de Sith.) Als een groep studenten inhoud in Kahoot wil bekijken en het werkt voor hen, moeten ze dat kunnen. Als een hele klas unaniem van het idee houdt en ze te maken hebben met basisinformatie, waarom probeer je het dan niet? Ik denk echter dat dit een zeer zeldzaam scenario is. En meer-dus, opvoeders gewapend met de kennis over motivatie en onderzoek naar coöperatief leren moeten benadrukken alternatieve manieren om te herzien.
er zijn mogelijkheden om games te gebruiken voor beoordeling, maar wat we beoordelen zal veranderen. Kahoot is goed in het meten van breedte, niet diepte van kennis. Als we Zinvol leren willen, moeten we inhoud op een manier behandelen waar triviale kennis niet wordt beoordeeld. Dit betekent dat studenten via verschillende wegen zullen leren en hun leren op verschillende manieren zullen demonstreren. (Project-based learning, wanneer goed gedaan, illustreert deze praktijk. Daar hebben we toevallig een overzicht van!)
misschien heeft de hele klas beoordeling betrekking op onze obsessie met high-stakes, one-and-done beoordeling. Als van iedereen wordt verwacht dat hij op hetzelfde punt staat in zijn leerproces, is het zinvol om massa-evaluatie te organiseren en “vooruit te duwen.”Het ontwikkelen van alternatieve beoordelingsmethoden, zoals portfolio’ s of projecten die aan de Gemeenschap worden voorgelegd, zal de noodzaak van competitive review games volledig elimineren.
dat gezegd hebbende, betekent dit niet dat studenten niet kunnen worden aangemoedigd om te herzien. Met behulp van self-assessment-geen concurrentie, geen druk, geen cijfers — is een geldig instrument om het onthouden van informatie die nuttig kan blijken in de toekomst, vooral in een college of carrière omgeving met licentie testen. Het opleiden van studenten over het gebruik van Quizizz of StudyBlue is een levenslange vaardigheid die van toepassing is op meerdere vakgebieden.
wanneer we onderwerp als een klasse bekijken, helpen coöperatieve spellen ons van elkaar te leren. De toepasselijke naam Cooperative Games educator ‘ s hub is een geweldige plek om te beginnen. Het begrijpen van de Do ’s en Don’ t ‘ s van coöperatieve gaming helpt me navigeren mijn ontwerpen:
verder werkt het bereiken van doelstellingen als Klasse goed. Door een gemeenschappelijk doel te creëren, zoals iedereen die een lijst met vragen genereert en vervolgens om de beurt antwoord geeft, kunnen we samen een leergemeenschap ontwikkelen.
staat dit in schril contrast met het opwindende karakter van “the game winning play”, maar dat is echt niet ons doel. In tegenstelling tot sport of videospelletjes, als we winnen of verliezen, blijven we hetzelfde spel steeds opnieuw spelen om te bereiken. Er is een goede vaardigheid in sierlijk verliezen of sportiviteit. Dit gaat niet over het geven van iedereen een trofee of ervoor zorgen dat een kind nooit faalt in iets. Een review spel heeft niets te maken met de concurrentie op deze manier — we spelen niet dezelfde Kahoot elke week, we zijn niet binden als een club review team, we gaan niet naar huis en de praktijk van onze trivia kennis, en niet iedereen van ons aanmelden omdat we houden van het spel. Dit gaat over leren, iets heel anders, en alle lerenden moeten worden gestimuleerd om te bereiken door onze gecoördineerde inspanningen met de hele gemeenschap aan boord.
* dank aan Nick Covington voor het vragen stellen en bewerken.
