“laten we met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, kijkend naar Jezus, de pionier en vervolmaker van ons geloof.”Hebreeën 12:1-2
“Jezus zei:’ Ik kwam om vuur te werpen op de aarde, en wou dat het al ontstoken was ik heb een doop om mee gedoopt te worden; en hoe ik gedwongen ben totdat het volbracht is'” Lucas 12:49-50
ongeveer twaalf jaar geleden, een bos waarvan ik wist dat het verbrandde in een razend vuur. Ik was vijf uur rijden met de auto, en er was waarschijnlijk niets wat ik kon doen. Toch voelde iets in mij een angstige drang om mijn paniek toe te voegen aan de situatie. Dus, mijn neef en ik sprongen in een snelle auto, en we renden naar South Georgia om 1:00 in de ochtend. Om 5 uur ‘ s ochtends, nadat onze eerste adrenaline-aanval was uitgewerkt, zaten we ondersteboven in een greppel buiten Baxley, Georgia. We hebben het vuur nooit gehaald. We hinkten schaapachtig terug naar Atlanta.
twee maanden later, nadat de brand was geblust, slaagde ik erin om de site te bezoeken. Ik was verbaasd. Prachtige groene scheuten ontsproten zelfs toen uit de zwarte as. Dieren graasden al door de zwartgeblakerde bomen en struiken. Nu, twaalf jaar later, is er nauwelijks bewijs van brand. Hetzelfde geldt voor de westelijke bergen die ik twee jaar geleden bezocht. We liepen door een gebied dat een paar jaar eerder door brand was verwoest, een gebied dat de omwonenden in paniek had gebracht. Het vuur, in feite, had wat schade aangericht, maar het bos was snel terug gegroeid.
het is onze natuur om in paniek te raken bij branden. Terecht, misschien. Vuur is iets om bang voor te zijn. Het brandt. Het verspreidt zich snel uit de hand. Maar er is een ding dat we denken vuur is dat het niet is.
brand is niet permanent. Het is niet permanent in het leven van onze bossen, en het is ook niet permanent in ons spirituele leven. Sommige van onze Griekse voorouders wisten dit, toen ze de legende van de Feniks beschouwden, die grote mythologische vogel die uit as tot grootsheid oprijst. Vuur is slechts het begin van de Feniks glorie.Ook Jezus wist waarschijnlijk dat vuur niet permanent is. Vuur doodt niet eeuwig. Eerder, vuur zet de gelegenheid voor iets nieuws. “Ik kwam om vuur op de aarde te werpen,” zegt hij. “Ik heb een doop om mee gedoopt te worden,” zei Jezus.Het doopsel van Jezus blijkt niets minder te zijn dan zijn eigen kruisiging en dood. Het is de Jezus die opstaat uit die kruisiging, die opstaat uit dat doopsel, die waarlijk voor eeuwig leeft. De Jezus die opstaat uit die ervaring van lijden en marteling is, net als De Feniks, werkelijk prachtig. De Jezus die opstaat uit dat doopsel machtigt ons om in het eeuwige leven te leven.In feite is de Jezus die opstaat uit dit vuurdoop, waarlijk goddelijk. En het is de aard van goddelijkheid om de dood te overwinnen.
maar deze Jezus die opstaat uit de dood is ook menselijk. Ik geloof dat het de aard van de mensheid is om in angst en ongeduld te leven. Het is de aard van de mensheid om op te stijgen in een auto om 1:00 in de ochtend zonder ergens heen te gaan. Het is de aard van de mensheid om een paar uur later ondersteboven in een greppel te eindigen. Het is een angstige mensheid die gebouwen bouwt dicht bij de grote Westelijke wouden en zich dan zorgen maakt wanneer de bliksem een nabijgelegen brand begint.Ik geloof dat het de angst van Jezus was die verlangde naar vuur op aarde. Het was ongeduld die zei: “denk niet dat ik gekomen ben om vrede te brengen! Er is nog een lange weg te gaan voor vrede. Ik kom division halen. Vader tegen zoon en zoon tegen Vader! Moeder tegen Dochter! schoonmoeder tegen schoondochter.”(Die laatste is de enige niet bijzonder moeilijk voor te stellen, is het niet? schoonmoeder tegen schoondochter.)
dit zijn harde, agressieve verzen in de Schrift. Ze maken ons nerveus en angstig, nietwaar? Het is geen verrassing voor mij als ik mensen de Schrift jaar na jaar hoor citeren, dat dit de verzen zijn die mensen citeren wanneer ze het meest angstig en ongeduldig zijn. Wanneer we geïsoleerd zijn, wanneer we ons afgesneden en oncontroleerbaar voelen, citeren we verzen over angst en ongeduld.
in feite kunt u een fascinerende studie doen van bijbelciters als u wilt. Probeer te analyseren waarom sommige mensen de gewelddadige delen van de Bijbel citeren en andere mensen de vreedzame delen citeren. Mijn analyse toont aan dat mensen die delen van de Schrift citeren die het meest op hun eigen karakters lijken. Boze mensen zijn geobsedeerd door de gewelddadige delen van de Bijbel, die verzen die vuur en zwavel en oordeel neerwerpen op hun buren. Vuur en zwavel predikers vertellen me veel meer over hun eigen geweld en angst dan ze me vertellen over het koninkrijk van God. Hun boodschap is vaak antagonistisch, bitter, ontworpen om vijanden te creëren in plaats van vrienden. De religie van veel mensen en het kerkelijke leven zijn dezelfde manier.
wordt de boodschap van angst en ongeduld in de Bijbel gevonden? Zeker wel, tot op zekere hoogte.Jezus, de pionier en vervolmaker van ons geloof, leed angst en ongeduld. Hij was een pionier, wat betekent dat hij leidde de weg naar onbekende en misschien angstaanjagende grondgebied; hij was een perfecter, wat betekent dat hij moest worstelen door onvolmaaktheid. We zien in het evangelie van vandaag een deel van die strijd. Want, zeker, Jezus kwam om vrede te brengen op de aarde, ondanks wat dit vers zegt. Zeker, meer huishoudens zijn samengebracht door Jezus Christus dan zijn verdeeld door Jezus.
huishoudens die deze woorden van Jezus gebruiken om hun eigen interne strijd te rechtvaardigen – dit zijn de huishoudens die hun doop nog niet hebben voltooid. Want een ware doop leidt onvermijdelijk tot opstanding, tot leven, tot vrede. Divisie en vuur zijn voor een seizoen, niet voor een eeuwigheid.
en de discipline van God! Mijn, Wat houden we ervan om die Schrift te citeren als de dingen niet op onze manier werken! “God is boos op je en leert je iets in deze tragedie,” zegt iemand. Als iemand dat tegen je zegt in je pijn, heb je mijn Christelijke toestemming om ze te verbannen, zo ‘ n opmerking komt voort uit de angst en ongeduld van die persoon. Het is ons ongeduld dat alles nu op een rijtje wil zetten.
de tucht van God wordt, net als de tucht van elke goede ouder, helemaal niet vervuld in woede, wordt niet willekeurig en inconsequent gegeven, en is niet-is nooit-uit de hand gelopen. Het vuur van God loopt nooit uit de hand.Toch lijdt Jezus, de pionier en vervolmaker van ons geloof, angst en urgentie. Laat je niet ontmoedigen door dit feit, want het is werkelijk een troostende waarheid. Als Jezus dat enorme en angstaanjagende gebied heeft gekend dat bekend staat als angst (en zelfs paniek), dan kent hij misschien onze angst en ongeduld vandaag. Hij kent onze huidige tijd. Hij kent onze culturele obsessies met onmiddellijke bevrediging en snelle, gemakkelijke antwoorden.Zelfs in onze strijd voor het koninkrijk van God gebruiken we de verliefdheid van onze cultuur met gemakkelijke antwoorden en onmiddellijke bevrediging. We kennen de waarheid over God, beweren we; laten we gewoon vuur neerwerpen op degenen die het niet met ons eens zijn! Laten we het kaf wegbranden!
in onze huishoudens verlangen we heimelijk naar een ramp die persoon die we vroeger liefhadden, maar nu met wie we een fabelachtig meningsverschil hebben. Ik zou stiekem willen dat God die persoon met vuur zou disciplineren, zodat ze zouden leren. Ik wil tenslotte het beste voor die persoon! Laten we het kaf wegbranden!
dit alles is de natuurlijke actie van de dringende en angstige mensheid. Laten we het erkennen voor wat het is. Jij hebt het gevoeld en ik heb het gevoeld. De troostende waarheid is dat Jezus het ook gevoeld heeft. Jezus, ook, heeft dezelfde urgentie ondergaan, ” ik kwam om vuur op de aarde te werpen. Ik wou dat het al was ontstoken,” zegt hij.
kan zo ‘ n vurige God ons toch liefhebben? Kan zo ‘ n vurige God geduld hebben?
Ja. Ja, want Jezus is de eerste die zelf door het vuur gaat. Hij doopt niet met vuur totdat hij eerst hetzelfde heeft ondergaan. Jezus wenst geen vuur op de aarde zonder dat hij zelf eerst wordt verbrand. Jezus verdeelt niet zonder dat hij zelf eerst is verdeeld. Jezus is de pionier en vervolmaker van ons geloof, die eerst gaat waar ook wij geroepen zijn om te gaan. In feite zijn we geroepen om er eerst heen te gaan, niet te wensen dat anderen daarheen zouden gaan.
laat er geen misverstand bestaan over het vuur van Jezus. Jezus is niet alleen die mooie veiligheidsdeken die we wegvegen voor onze momenten van wanhoop. Jezus werpt ook vuur. Maar zijn vuur is niet permanent. Dit vuur is niet uit de hand gelopen. En dit vuur is niet boos of gewelddadig. Het vuur van Jezus is het vuur van de doop, dat altijd tot nieuw leven leidt. Het is vuur dat leidt tot verse groene scheuten die ontspruiten uit verbrande as.Het is vuur dat de angst, urgentie en paniek wegbrandt — in ons — en in plaats daarvan de vredige vrucht van gerechtigheid voortbrengt, een vuur dat ons doopt in het eeuwige leven. AMEN.
