Iñigo Manglano-Ovalle

Visiting Artist Profiles

by Matthew Harrison TedfordMarch 26, 2014

het werk van de conceptuele kunstenaar Iñigo Manglano-Ovalle vertoont een zekere dubbelzinnigheid. Zijn installaties, sculpturen en video ‘ s wekken reflectie en discussie op over zeer concrete onderwerpen—surveillance, architectuur, oorlog—maar de werken laten te veel van het eigen perspectief van de kunstenaar achter. Hij zegt dat zelfs de meest formele van zijn werken uiteindelijk politiek is, maar dat hij zijn positie niet wil onthullen. Manglano-Ovalle wenst dat kunst ” een platform is om te spreken, maar je niets te vertellen.”1 Voor hem is kunst niet het object, maar wat er over het object wordt gezegd.2

Manglano-Ovalle ziet immigratiegolven als onweersbuien, die zowel vernietiging als productiviteit met zich meebrengen.Sommige van de onderwerpen die Manglano-Ovalle behandelt, zoals immigratie, sluiten nauw aan bij zijn eigen leven. De kunstenaar, die is een professor aan de Northwestern University en verdiende zijn MFA aan de School van het Art Institute Of Chicago in 1989, werd geboren in Madrid, maar eerst verhuisde naar de Verenigde Staten toen hij een kind was; zijn familie dan vaak verhuisd tussen Madrid, Bogotá, en de VS Hij zegt dat hij van jongs af aan een visie op de wereld als klein ontwikkelde. Pas toen hij ouder werd, ontdekte hij dat grenzen bestonden.Toen de US General Services Administration (GSA) Manglano-Ovalle vroeg een werk voor te stellen voor het Citizenship and Immigration Services (USCIS) District Headquarters in Chicago, Manglano-Ovalle ‘ s geboortestad, accepteerde hij de uitnodiging omdat veel mensen die Hij kent door het gebouw zijn geweest als “klanten”, en de kans hem toestond om contact met deze gemeenschap op te nemen.4 Manglano-Ovalle ‘ s werk, La Tormenta / the Storm (2006), bestaat uit twee identieke wolkensculpturen van 10 bij 11 bij 16 meter, gemaakt in samenwerking met architect Douglas Garofalo. De 1500-pond glasvezel wolken zijn bedekt met titanium-legering folie en hangen in het atrium van het gebouw.Manglano-Ovalle ziet immigratiegolven als onweersbuien, die zowel vernietiging als productiviteit met zich meebrengen. De onweerswolken in La Tormenta zijn een analogie voor de turbulentie die men ervaart bij aankomst in een nieuw land; deze turbulentie, zegt hij, gaat gepaard met hoop en angst.5 deze analogie spoort de kijker aan zich af te vragen welke aspecten van de storm leven brengen en welke vernietiging brengen, waarbij de waardeoordelen van het immigratiebeleid uit bureaucratische en juridische verduistering worden gehaald.

Iñigo Manglano-Ovalle. La Tormenta / the Storm, 2006; twee sculpturen in gegoten glasvezel en titaniumlegering folie; 10 x 11 x 16 ft. elke. Installatie view, burgerschap en immigratie diensten District hoofdkwartier, Chicago. Met dank aan de kunstenaar en Christopher Grimes Gallery, Santa Monica. Hoewel de GSA het verband tussen La Tormenta en immigratie erkent, wordt in de documenten van het Agentschap over het werk de nadruk gelegd op de formele kwaliteiten ervan, alvorens zelfs maar immigratie te noemen. (De City of Chicago ‘ s Public Art Programma Beschrijving van het werk zegt helemaal niets over immigratie).6 de GSA legt het interessante feit uit dat Manglano-Ovalle ‘ s wolken zijn gebaseerd op een storm uit 2002 die van Missouri naar Illinois ging en werd gevolgd door het Department of Atmospheric Sciences van de Universiteit van Illinois, Urbana-Champaign. Onderzoekers gebruikten “laser en digitale technologieën” om het stormsysteem in kaart te brengen en te modelleren, later deelend met Manglano-Ovalle. La Tormenta is gemodelleerd naar de ” contouren van de kern van de storm momenten voordat het uitbarstte.”7 de GSA kan dit achtergrondverhaal benadrukken over de meditatie van het werk over immigratie omdat La Tormenta de dagelijkse operaties van de USCIS confronteert.La Tormenta wijkt af van werken als het Vrijheidsbeeld, die op zijn minst expliciet een meer heroïsche en optimistische boodschap over immigratie bieden. La Tormenta roept de onrust op die immigratie kan veroorzaken—voor individuen, voor hun nieuwe thuis, en zelfs voor hun land van herkomst. Aan de andere kant drukt La Tormenta binnen de muren van de federale poortwachter uit dat, net als de noodzaak van het levengevende onweer, de VS immigranten nodig heeft om te gedijen. Elke afgewezen visumaanvraag in dat gebouw is in gesprek met La Tormenta. Met de beelden van de storm hangt de Betekenis van deze beslissingen boven de hoofden van overheidsfunctionarissen en immigranten.

Iñigo Manglano-Ovalle. Search (en Búsqueda), 2001; radiotelescoop installatie bij de Plaza Monumental Bullfight Ring, Tijuana, Mexico. Met dank aan de kunstenaar en Christopher Grimes Gallery, Santa Monica. Manglano-Ovalle heeft het immigratievraagstuk op andere, minder plechtige manieren aangepakt, zoals in zijn cheeky Search (en Búsqueda) (2001), dat debuteerde als onderdeel van InSITE 2000, een transnationaal kunstproject dat tentoonstellingen en publieke kunst bood in San Diego en Tijuana.8 riffs off van radio-astronomie observatoria, zoals de zeer grote Array gezien in de 1997 sci-fi blockbuster Contact, Manglano-Ovalle draaide de Plaza Monumental stierengevecht Ring in Tijuana—gelegen op slechts 50 meter ten zuiden van de Amerikaanse grens—in een radiotelescoop. Het kegelvormige amfitheater diende als een gigantische radioschotel, met de arena bedekt door een daadwerkelijke ontvangstschotel en een antenne opgehangen boven. In deze vorm zocht het stadion naar “aliens”, naar verluidt buitenaardsen, maar de nabijheid van de VS border roept zoekopdrachten op naar de bijna 12 miljoen illegale immigranten in de VS

op de arena projecteerden vijftig subwoofers de feedback tussen de antenne en de schotel. Een schrijver beschreef de combinatie van de zoem van de sprekers en het breken van golven uit de nabijgelegen Stille Oceaan als “surrealistisch.”9 Deze infrageluidgolf, deze alien uit de ruimte, doordrong het zelfvoldane en imposante grenshek alsof het niets was, alsof er geen politieke carrières op waren gebouwd en families erdoor verscheurd werden.In aanvulling op de ervaring die ter plaatse werd gecreëerd, fungeerde Search als een radiostation dat geluiden uit de ruimte over het FM-spectrum door heel Tijuana en delen van San Diego verstuurde. De frequentie van de uitzending veranderde voortdurend, waardoor het moeilijk is om de uitzending te vinden. Duivels, omdat de ruimtegeluiden statisch waren, zou iemand die door het FM-spectrum scant, het moeilijk vinden om te weten of hij of zij zoektochten hoorde of gewoon gewoon radioruis.

Iñigo Manglano-Ovalle. Search (En Búsqueda), 2001; radiotelescoop installatie op de Plaza Monumental Bullfight Ring, Tijuana, Mexico. Met dank aan de kunstenaar en Christopher Grimes Gallery, Santa Monica. Manglano-Ovalle zegt dat alleen degenen die niet op zoek waren naar het signaal het konden vinden. Hij noemt berichten van Tijuana taxichauffeurs, die zouden luisteren naar hetzelfde station voor een langere periode, het waarnemen en vervolgens bespreken van deze radio-onderbrekingen. Een dergelijk rapport zou de verstoringen toegeschreven aan buitenaardsen.10
terwijl het zoeken naar aardse vreemdelingen verwijst naar—dat wil zeggen, immigranten uit Mexico en elders—hebben niet de Vrijheid van deze ruimte-buitenaardse signalen en geluidsgolven, spreekt het werk over de willekeur en futiliteit van zowel grenzen en grootstaande zoekopdrachten voor ongedocumenteerde immigranten. Hoewel vaak met ernstige gevolgen, hebben mensen, sinds de uitvindingen van grenzen en burgerschap, passeren de grenzen als een ongrijpbare geluidsgolf of schurkenstaat radio-uitzending. Manglano-Ovalle noemt Search botweg een grap-maar, zegt hij, ” In Tijuana, iedereen kreeg de grap.”11
hoe politiek ze ook zijn, La Tormenta en Search suggereren Geen specifieke problemen of oplossingen. Men kan in deze werken kritiek op het Amerikaanse immigratiebeleid afleiden, maar de aard van die kritiek blijft vaag. Manglano-Ovalle ‘ s beleidspositie is onkenbaar, en hij vermijdt het spelen van de rol van amateur wetgever; in plaats van actie, het doel van de kunstenaar is discussie. Taxichauffeurs praten over zijn werk in een café is het ultieme succes.