tegenwoordig wordt Itard erkend als een van de grondleggers van het buitengewoon onderwijs. Hij werd de eerste persoon om een student gecentreerde aanpak te ontwikkelen binnen zijn curriculum dat het individuele kind benadrukte. Zijn werk met Victor bekend als “The Wild Boy of Aveyron” leverde Itard een internationale reputatie op.Itard werd in 1774 geboren in het stadje Oraison in de Provence, een provincie in het zuidoosten van Frankrijk.
hij werd later opgeleid tot handelaar, maar tijdens de Franse Revolutie ging hij bij het leger en werd assistent-chirurg in een militair ziekenhuis in Toulon. Hij had geen wetenschappelijke opleiding en ontving zijn medische opleiding “on the job”. Hij toonde veel talent voor de geneeskunde, en in 1796 begon hij een formele chirurgische stage in Parijs. In 1800 werd hij benoemd tot hoofdarts aan het Nationaal Instituut voor doofstommen in Parijs. Zijn prestaties in deze hoedanigheid waren talrijk: Hij schreef een baanbrekend boek over oorziekten, bedacht een katheter van Eustachius (nu bekend als” Itard ’s katheter”) en bedacht verschillende nieuwe methoden voor het opleiden en behandelen van doven.De betrokkenheid van Itard bij Victor, De Wilde jongen van Aveyron, leidde tot nieuwe doorbraken op het gebied van ontwikkeling en onderwijs van kinderen. In 1799 werd de wilde jongen ontdekt in een bos in Zuid-Frankrijk. Het lijkt erop dat hij werd verlaten door zijn ouders. Hij werd beschouwd als ongeveer elf tot twaalf jaar oud. De jongen werd in het nabijgelegen dorp verzorgd. Omdat bewoners hadden gemeld dat ze vijf jaar eerder een jonge, naakte jongen in het bos hadden gezien, werd aangenomen dat hij had overleefd door te eten wat hij kon vinden. De jongen ontsnapte pas een jaar later. Een ambtenaar suggereerde dat de jongen naar Parijs werd gebracht waar hij kon worden bestudeerd als een voorbeeld van de menselijke geest in zijn primitieve staat.
in feite bleek hij helemaal niet wild te zijn. Itard geloofde dat het mentale tekort van de jongen volledig te wijten was aan een gebrek aan menselijke interactie en dat dit kon worden overwonnen. Hij bracht de jongen die hij Victor noemde naar het Nationaal Instituut voor doofstommen en wijdde de volgende vijf jaar aan een intensief, geïndividualiseerd educatief programma. Dit was het eerste voorbeeld van een IEP en het begin van het moderne buitengewoon onderwijs.Itard was beïnvloed door de filosoof John Locke, die beweerde dat ’the mind is an empty vessel waiting to be filled’. Locke geloofde dat alle kennis via de zintuigen komt. Victor ‘ s gezichtsvermogen en gehoor waren normaal, maar zijn reacties op zintuiglijke input waren vaak traag of onbestaande. Hij kon niet spreken. Itard redeneerde dat Victor niet effectief kon leren totdat hij meer was afgestemd op zijn omgeving. Als gevolg daarvan leunde zijn educatieve aanpak sterk op zintuiglijke training en stimulatie. Het doel van Itard was Victor te interesseren voor een sociaal leven, zijn bewustzijn van milieuprikkels te verbeteren, hem ideeën te leren kennen door middel van spelletjes, cultuur, enz.en hem te leren spreken en te communiceren door middel van beelden en het geschreven woord. Itard was ook erg bezorgd over Victor ‘ s taalontwikkeling, waarvan werd gedacht dat het de sleutel was om een beschaafd mens te worden. Victor verbeterde, maar hij benaderde nooit ‘normaliteit’. Na 5 jaar kon hij een paar woorden lezen en spreken, enige genegenheid tonen voor zijn verzorgers en eenvoudige opdrachten uitvoeren. De belangrijkste factor was dat Itard eigenlijk probeerde Victor te helpen in een tijd dat men dacht dat kinderen met ‘mentale’ problemen niet in staat waren om te leren.Als gevolg van het werk van Itard werd duidelijk dat er kritieke perioden in de ontwikkeling van het kind zijn waarin hij/zij bijzonder is afgestemd op het leren of ontwikkelen van een vaardigheid. Wat voor socialisatie Victor ook kreeg door die jaren, het was niet veel. Dit gebrek aan interactie beïnvloedde zijn relaties met anderen. Hij was niet in staat om veel woorden te leren spreken, hoewel zijn geschreven communicatie verbeterde meer dan zijn spraak. Het gebrek aan ervaringen in zijn vroege ontwikkelingsfasen beperkte Victor ‘ s vooruitgang in latere kinderjaren.Door zijn werk was Itard de eerste arts die beweerde dat een verrijkte omgeving kon compenseren voor ontwikkelingsachterstanden veroorzaakt door erfelijkheid of eerdere ontbering. Tot nu toe werd aangenomen dat geestelijk gehandicapten niet konden worden opgeleid. Itard ‘ s werk met Victor maakte een einde aan het gevoel van hopeloosheid en inertie dat de medische wereld en iedereen ervan weerhield iets constructiefs te doen voor kinderen en volwassenen met speciale behoeften.Itard ‘ s invloeden in het onderwijs werden gezien in de werken van zijn leerling Eduard Seguin. Seguin verbeterde en breidde de zintuiglijke trainingsaanpak van zijn leraar uit. Maria Montessori ontwikkelde haar methode door Seguin ‘ s educatieve aanpak te volgen door middel van zintuiglijke educatie. Het is door de Montessori benadering van het onderwijs dat Itard een impact heeft gehad op duizenden schoolkinderen over de hele wereld.
