Philip Yancey ‘ s klassieke boek Disappointment With God herinnert ons eraan dat we niet de enigen zijn die soms teleurgesteld zijn in het leven. God ook. Terwijl hij eerlijk worstelt met de verontrustende vraag waarom een goede God goede mensen laat lijden, draait Yancey de dingen om en vraagt hoe het voelt om God te zijn in zo ‘ n wereld. Door middel van een overzicht door de Bijbel, vindt hij een God die de pijn van de menselijke conditie voelt en duidelijk zijn eigen frustratie draagt met de manier waarop zijn wereld is gegaan. Isaiah 5:1-7 is een van die passages die dit gevoel van goddelijke teleurstelling benadrukt. Jesaja vergelijkt God met een ijverige wijngaardbewaarder die ernstig teleurgesteld raakt over zijn oogst. De wijngaardbewaarder doet er alles aan om zijn gewas productief te maken. Toch levert het” wilde druiven “op, letterlijk” stinkende vruchten ” (v 2). Zoals vers 7 onthult, is de wijngaard een metafoor voor Gods volk. Ze hadden alle gelegenheid gekregen om het goed te doen, maar dat hadden ze niet gedaan. God “zocht gerechtigheid” onder zijn volk, maar zag alleen “bloedvergieten”.”Hij begeerde de vrucht van” gerechtigheid “in hun dagelijks leven, maar hoorde slechts” een kreet ” van nood (vers 7). Hier gebruikt Jesaja krachtige woordspelingen om zijn punt te maken. De Hebreeuwse woorden voor” gerechtigheid “(mishpat) en” bloedvergieten “(mishpach) klinken hetzelfde als de woorden” gerechtigheid “(tsedaqah) en” een schreeuw “(tse ‘ Aqah). We kunnen sommige van de poëzie, zo niet de exacte woordbetekeningen, vangen door te vertalen: “hij zocht naar rechtvaardigheid, maar vond ongerechtigheid; voor een recht leven, maar vond luid weeklagen.”
de rest van Jesaja ‘ s boodschap in vers 8-30 identificeert zeven specifieke voorbeelden van hoe de stinkende vrucht van onrecht en onrechtvaardigheid eruit zag. Ze zijn: het grijpen naar bezittingen ten koste van anderen( vv 8-10), leven van het ene plezier naar het andere (vv 11-17), God en zijn volk uitlachen (vv 18-19), het herschrijven van de regels van goed en kwaad (v 20), het maken van helden van mensen met misplaatste waarden (v 21), en misbruik maken van onschuldige mensen terwijl leugenaars en bedriegers worden verontschuldigd (vv 22-23).
hopelijk gebeurt dit allemaal niet in onze wereld van vandaag. Of toch wel? Wat een schril contrast met” de vrucht van de geest ” Paulus vermeld in Galaten 5: 22-23. Volgens Paulus omvat goede vrucht in iemands leven: “liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, vrijgevigheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.”Dit is het soort vrucht dat God zoekt in zijn volk.
zoals Jesaja ‘ s lied het uitdrukt, heeft het dragen van slechte vruchten gevolgen. De wijnstokhouder (God) trok zijn arbeid terug en liet de wijngaard (Israël) “een afval” worden gevuld met “distels en doornen” (vers 6). Met heggen en hekken afgebroken wilde dieren vrij foerageerden en vertrapt zijn planten (v 5). Dit is een opvallend beeld van iemands leven buiten God. Die “beestachtige” tegenslagen waarvan God ons vaak beschermt, beginnen in ons leven vrije uitloop te nemen. Zonder de verzorgende hand van God om ons er doorheen te leiden kunnen we ons voelen alsof we een woestenij zijn geworden.
Gelukkig weten we dat dit niet het einde van het verhaal is. Jesaja ‘ s lied van de wijngaard eindigt op een nota van oordeel, maar andere boodschappen in het boek vertellen ons dat dit niet Gods laatste woord is. God staat zijn volk toe om de impact van hun levenskeuzes te voelen, maar hij laat hen daar niet achter. In het hele boek van Jesaja nodigt God Zijn volk uit om naar hem terug te keren en hersteld te worden. Op een dag wil God een nieuw lied zingen “over een vruchtbare wijngaard” wanneer “Jakob wortelt, Israël bloeit en bloeit, en de hele wereld met vrucht vult” (Jesaja 27:2-6 NBG).
een ander woord van hoop in het wijngaardlied is te vinden in vers 2. De beschrijving van Gods zorg voor de wijngaard in dat vers geeft creatieve beelden van de Goddelijke Voorzienigheid. Zoals Jesaja aangeeft, vereiste de voorbereiding van de rotsachtige grond van de heuvels van Judea om druiven te verbouwen het arbeidsintensieve werk van het opruimen van stenen. Maar hoe lastig deze stenen aanvankelijk ook waren, de wijnstokhouder gooide ze niet weg. Hij hergebruikte ze om terrassen, hekken en een wachttoren te creëren. Terrassen waren nodig om water te vangen tijdens het regenseizoen en hekken hielpen wilde dieren buiten te houden. De uitkijktoren was nodig zodat de wijnstokhouder zijn wijngaard kon beschermen tegen dieven, vogels of zwerfdieren wanneer er fruit tevoorschijn kwam. Daarnaast kunnen sommige stenen rond de wortel van een plant worden geplaatst om condensatie van de warme vochtige ochtendlucht op te vangen en vocht in de grond te houden tijdens de hitte van de dag.
de beschrijving van dit werk geeft ons een beeld van Gods vastberadenheid om een menselijk leven te transformeren, evenals het proces waarmee dat zou kunnen worden bereikt. God kan “stenen” die lijken op obstakels voor de groei in ons leven te nemen en ze gebruiken om vrucht te dragen. Wat ons nutteloos lijkt, wordt nuttig voor God. Terwijl we kijken naar datgene wat een belemmering voor groei leek te zijn, voor het goede wordt hergebruikt, realiseren we ons dat God niets in ons leven verspilt. In Johannes 15 gebruikte Jezus ook de wijngaardmetafoor om ons begrip van het leven met God uit te breiden. Hij stelde zichzelf voor als “de ware wijnstok” en zijn vader als” de wijnboer ” (Johannes 15:1). Zij die Christus volgen zijn “de takken” die alleen vrucht kunnen dragen als ze aan hem gehecht blijven (“blijven in”) (v.5). Dit is het geheim om goede vruchten te dragen en zo de hoop van de azijn te vervullen. Drie keer noemt Jesaja hoe de wijngaardbewaarder verlangde naar de wijnstokken om vruchtbaar te worden. Hij “verwachtte” vruchten op de wijnstokken (Jesaja 5: 2, 4, 7). In elk geval vertaalt de term “verwacht” een Hebreeuws woord qawah, wat een hoopvolle verwachting betekent. Het benadrukt het nooit stervende verlangen van God voor Zijn volk om hun leven te trekken uit hem.
