Jesaja 63: zie neder uit de Hemel

LUISTEREN: Jesaja 63 podcast

LEZEN: Jesaja 63 opmerkingen

STUDIE: Jesaja 63 werkblad

Proloog

Waar zijn wij:

Wanneer dit plaatsvindt:Hoofdstuk 63 maakt deel uit van het tweede grote deel van Jesaja en gaat minder over Juda ‘ s onmiddellijke benarde situatie dan over haar toekomstige bevrijding uit Babylonische ballingschap en ultieme glorie. Dit hoofdstuk in het bijzonder geeft een voorbeeld van de komst van de Messias om Israëls vijanden te veroordelen.

belangrijkste verzen:

Isa. 63: 15-16 – kijk neer vanuit de hemel en zie vanuit uw verheven huis – heilig en mooi. Waar is je ijver en je macht? Je verlangen en je mededogen worden Mij onthouden. Toch bent u onze Vader, ook al kent Abraham ons niet en Israël herkent ons niet. U, Heer, bent Onze Vader; van oudsher is uw naam Onze Verlosser.Quick summary:

H. L. Willmington schrijft: “As a blood-soaked warrior approached, a watchman ask his identity. Hij identificeerde zichzelf als degene die helemaal alleen Israëls vijanden had veroverd en klaar was om zijn volk te verlossen (63:1-6). Jesaja reageerde met lof voor de God die door de geschiedenis heen genade had getoond jegens zijn volk, hoe vaak ze ook tegen hem rebelleerden (63:7-9). Toen hij zich echter de Exodus herinnerde, vroeg Jesaja zich af waarom God Zijn volk nog niet opnieuw had bevrijd (63:11-17), en smeekte hem om dat snel te doen (63:17-19)…. 63: 1-6 kan worden gezien als een voorafschaduwing van Christus ‘ wederkomst en overwinning te Armageddon (zie Openb. 14:18-20; 19:11-21)” ( Willmington ‘ s Bible Handbook, Tyndale House Publishers, 1997, S. 374).

let op:

wanneer de Heer komt (of terugkeert, vanuit een nieuw Testamentisch perspectief), wordt hem twee vragen gesteld: Wie is dit? En waarom is je kleding rood? Hij beantwoordt de eerste vraag in vers 1, ” Ik ben het, verkondigende rechtvaardiging (of gerechtigheid).”Net zoals de Heer Zich openbaart aan Mozes bij de brandende braamstruik als” ik ben wie ik ben “(Ex. 3: 14), verkondigt Jezus zijn godheid door zichzelf te identificeren aan de vrouw aan de put als “ik ben” (Johannes 4:26) en aan de Joodse religieuze leiders door te verklaren: “voordat Abraham was, ben ik” (Johannes 8: 58). De Heer van Jesaja 63 is dezelfde Heer van alle Schrift, die de waarheden van de Drie-eenheid en de godheid van de Messias bevestigt.De Heer beantwoordt de tweede vraag, Waarom zijn Kleding Rood is: “ik vertrapte de wijnpers alleen … ik vertrapte ze in mijn woede … hun bloed spatte mijn kleding” (vers 3). Net zoals sap van vers geperste druiven de klederen van de wijnboer zal bevlekken, zo zal Messias ‘ gewaden bedekt zijn met bloed wanneer hij terugkeert om de naties te oordelen. Zacharia voorziet ook deze dag (Zacharia. 14: 3), evenals de apostel Johannes (Openb.14:19-20; 19:11-21).

de dag van de wraak (Isa. 63:1-6)

dit hoofdstuk begint met een grafisch beeld van de Messias die Jeruzalem nadert, die zichzelf en zijn volk gewroken heeft van hun gemeenschappelijke vijanden, zoals gesymboliseerd door Edom. Zijn klederen zijn bespat met bloed, net als de gewaden van een wijnboer zijn bevlekt van de druiven die hij heeft vertrapt, toch is de Messias noch gewond noch vermoeid. In feite is hij” prachtig in zijn kleding, trots opkomend in zijn grote macht ” (V.1). Edom is het slechte volk ten zuidoosten van Israël dat vaak tegen Gods volk is en daarom onder Gods toorn is (zie Mal. 1:4). Bozrah is een stad in Edom en de naam betekent ” druiven verzamelen.”De kleding van de Heer is rood (adom), een Hebreeuws woordspel over Edom. Jesaja heeft Edom en Bozra al geïdentificeerd als typerend voor de impenitente wereld (jes. 34:6). De beelden zijn duidelijk: als een wijnboer de geoogste druiven onder zijn voeten verplettert, zal de Messias zijn vijanden verpletteren.

De oude wijnpers is een grote uitgeholde rots waarin druiven worden geplaatst voor mensen om te vertrappen. Het sap loopt uit een gat in de rots en wordt gevangen in vaten eronder. Als de mensen de druiven verpletteren, ongetwijfeld een deel van het sap vlekken hun kleding. Op dezelfde manier, wanneer de Messias zijn vijanden verplettert, zullen zijn gewaden bevlekt worden met hun bloed (Openb.19:13). Nadat zij het bloed van het Lam hebben verworpen als betaling voor hun zonden, zullen zij die zich verzetten tegen de Messias bij zijn terugkeer hun bloed laten vergieten. Zij zullen waarlijk in hun zonden sterven (Johannes 8:24).Warren Wiersbe zegt: “Toen Jezus voor het eerst naar de aarde kwam, was het om ‘het aanvaardbare jaar van de Heer’ (jes. 61: 2; Lucas 4: 19). Wanneer hij de tweede keer komt, zal het zijn om de climax ‘de dag van de wraak van onze God’ (jes. 63:4; 61:2). De vijand zal verpletterd worden als druiven en gedwongen worden om hun eigen bloed te drinken uit de beker van Gods toorn (51: 17; Jer. 25:15–16). Deze beelden mogen niet een beroep doen op verfijnde mensen vandaag, maar de Joden in die dag begrepen ze volledig” (wees getroost, een oude Testamentische studie, S. Is 63:1).Deze passage van de Schrift is de achtergrond voor het beroemdste lied van de Burgeroorlog, “The Battle Hymn of the Republic”, volgens Lawrence O. Richards in the Bible Readers Companion.

Gods barmhartigheid herinnerd (Isa. 63:7-14)

alvorens hun twee verzoeken te verklaren-dat God mededogen voor hen (verzen. 15-19) en dat hij hun vijanden straft (64:1-7) – het rechtvaardige overblijfsel verkondigt de trouwe liefde van de Heer en prijzenswaardige daden (vers 7). Terwijl Jesaja de Heer verheft voor alles wat hij gedaan heeft, claimt de Heer het overblijfsel als zijn eigen en identificeert hij zich zelfs met hun lijden (vers 8). Deze goddelijke empathie wordt elders in de Schrift uitgedrukt, bijvoorbeeld:

• Isa. 53: 3-6 – hij werd veracht en verworpen door mensen, een man van lijden die wist wat ziekte was. Hij was als een volk afgewend van; hij werd veracht, en we waardeerden hem niet. Maar hij zelf droeg onze ziekten, en hij droeg onze pijnen; maar wij zagen hem op zijn beurt getroffen, door God getroffen en gekweld. Maar hij werd doorboord vanwege onze overtredingen, verpletterd vanwege onze ongerechtigheden; straf voor onze vrede was op hem, en wij zijn genezen door zijn wonden. Wij zijn allen afgedwaald als schapen; wij hebben ons allen tot onze eigen weg gekeerd; en de HEERE heeft hem gestraft voor de ongerechtigheid van ons allen.Marcus 8:31 – toen begon hij hen te leren dat de Zoon des mensen veel moest lijden, en verworpen moest worden door de oudsten, de overpriesters en de schriftgeleerden, gedood moest worden en na drie dagen moest opstaan.
• Acts 3:18 – maar wat God voorspelde door de mond van alle profeten – dat zijn Messias zou lijden – heeft hij op deze manier vervuld.

De naam ” Engel van zijn aanwezigheid “(vers 9) betekent letterlijk” Engel van zijn aangezicht”, of degene die voortdurend voor de Heer staat. Hoogstwaarschijnlijk is dit een verwijzing naar de Engel van de Heer, of zoals veel commentatoren geloven, de Messias vóór de incarnatie.In verzen 10-14 herinnert Jesaja zijn medeburgers aan de opstanden na de wildernis van Israël waarvoor ze werden gekastterd maar niet afgesneden. Hoewel Gods volk de Heer verwerpt, blijft hij trouw aan zijn verbondsbeloften. Er is sterke nadruk op de Godheid en persoonlijkheid van de Heilige Geest in deze verzen. De Heilige Geest wordt bedroefd door de opstandige Israëlieten (vers 10), aanwezig onder de kudde (vers 11), en degene die, als een vriendelijke boer die zijn vee naar een dal leidt, zijn volk rust geeft (vers 14).

Een Verlaten Familie (Isa. 63:15-19)

De Joden in Babylonische ballingschap zullen bij de Heer smeken om vanuit zijn “verheven huis” neer te kijken op hun benarde situatie op dezelfde manier als hij neerkeek op het volk in Egypte in Mozes’ tijd. Zij zullen verlangen naar een vertoning van zijn ijver, kracht en mededogen. De mensen zullen zich afvragen waarom zijn ” verlangen – – letterlijk de agitatie van zijn innerlijke delen, of de emoties die voortkomen uit compassie – van hen wordt onthouden. Ook al zijn ze ver afgedwaald van de trouwe paden van Abraham en Jakob, God is nog steeds hun vader en Verlosser. In ballingschap zullen de mensen zich realiseren dat, hoewel zij eeuwenlang aan God toebehoorden, zij geen goede relatie met hem hebben gehad, noch zich nederig hebben onderworpen aan zijn theocratische Heerschappij. Boetvaardig, zullen de mensen de Heer vragen om hen terug te geven aan hem, terwijl hem eraan te herinneren dat hun plaats van aanbidding, de tempel, is vernietigd.De mensen stellen een vreemde vraag in vers 17: “waarom, Heer, laat u ons afdwalen van uw wegen?”(cursivering van mij). Verder zeggen ze: “u verhardt onze harten …” geven de joden in ballingschap God de schuld van hun zonde en de gevolgen ervan? Is er enige waarheid in hun klacht? En als dat zo is, hoe kan zij – of iemand van ons – verantwoordelijk worden gehouden voor onze rebellie tegen God? Een commentaar verklaart het op deze manier:” Ze willen niet hun eigen schuld ontkennen, maar belijden dat door hun eigen schuld God gaf hen over aan een verworpene geest (Is 6:9, 10; Ps 119:10; Ro 1:28) ” (Robert Jamieson, A. R. Fausset, David Brown, een commentaar, kritisch en verklarend, op de oude en Nieuwe Testamenten, Logos Research Systems, Inc., 1997, S. Is 63: 17). D. A. Carson voegt toe, ” God is niet de schuld voor hun spirituele benarde situatie; het komt voort uit hun eigen geflirt met het kwaad” (New Bible Commentary: 21st Century Edition, S. Is 63:15). Terwijl God zeker dienaren als Jeremia uit de baarmoeders van hun moeders kiest, en eeuwen van tevoren de leiders bepaalt die de menselijke geschiedenis zullen veranderen (Kores, bijvoorbeeld), is hij niet de auteur van het kwaad, noch verleidt hij mensen met het kwaad (Jakobus 1:13-14). Verder leidt hij de gedachten, woorden en daden van mensen niet op een manier die hen bevrijdt van hun persoonlijke verantwoordelijkheid om zich te bekeren, te geloven en hem te volgen. De soevereiniteit van God en de verantwoordelijkheid van mannen en vrouwen zijn mysterieuze bijbelse doctrines waarvan de moeilijkheden ze niet minder waar maken.Matthew Henry deelt dit inzicht: “Why hast thou made us to dwaling from thy ways … Those are wicked indeed that lay the blame of their wicked on God. Maar ik neem liever aan dat het de taal is van degenen onder hen die het ongeloof en de onbekwaamheid van hun volk beklaagden, niet God beschuldigen van de auteur van hun slechtheid, maar erover klagen bij hem … Wanneer zij vragen: Waarom hebt gij dit gedaan? het is niet als hem beschuldigen van verkeerd, maar het betreuren als een pijnlijk oordeel…. God had hen doen dwalen en hun harten verhard, niet alleen door zijn geest van hen terug te trekken, omdat zij bedroefd, en gekweld, en uitgeblust hem (V.10), maar door een rechterlijke uitspraak over hen (Ga, maak het hart van dit volk vet, hfdst. 6: 9, 10) en door zijn voorzienigheid met betrekking tot hen, die droevige gelegenheden voor hun vertrek van hem had bewezen…. Overtuigd gewetens klagen de meeste van geestelijke oordelen en vrezen dat de meeste in een verdrukking die hen trekt uit God en plicht “(Matteüs Henry ‘ s commentaar op de hele Bijbel: volledig en onverkort in één Volume, S. is 63:15).

Slotgedachte

het hoofdstuk eindigt met de overgave van het volk van God aan hem. J. Vernon McGee schrijft: “Dit zou de houding van de christen van vandaag moeten zijn-volledig toegeven aan God. De meesten van ons zijn bang om toe te geven aan God omdat we bang zijn dat hij hard voor ons zal zijn. God wil vriendelijk met ons zijn als we hem een kans willen geven. Maar vergeet niet dat hij ook de God van het oordeel is. Hij is degene die op een dag naar de aarde komt om de wijnpers van de felheid van zijn toorn te betreden. God probeert u niet bang te maken; hij vertelt u alleen de waarheid” (Jesaja: Deel II, p. 186).