“de mensen hier hebben allemaal een delicate en witte huid, met de vrouwtjes in het bijzonder, pochte met heldere ogen en fijne gelaatstrekken,” schreef de Venetiaanse avonturier Marco Polo Over China ‘ s Jiangnan regio in de reizen van Marco Polo in 1298.
verfijning in kenmerken en zachtheid in karakters zijn archetypen die de Chinezen al lang hebben toegewezen aan mensen die in deze zuidelijke locatie wonen, die worden beschreven als “Shu l líng (clever, slim en mooi)” en “xiù qì (秀气, fijn uitgelicht).Jiangnan is een van de vruchtbaarste vlaktes van China en een van de eerste commerciële hubs, met een uitgestrekt netwerk van rivieren en waterwegen. De welvarende steden gaven de regio zijn bijnaam ” het land van vis en rijst (鱼米之乡).”
niet iedereen is het eens over de geografische grenzen van Jiangnan, hoewel de naam letterlijk betekent ” ten zuiden van de rivier.= = Plaatsen in de nabije omgeving = = de onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond Jiangsu. Steden die onder deze definitie vallen zijn Suzhou en Nanjing in Jiangsu, Hangzhou en Shaoxing in Zhejiang, Huangshan en Anqing in Anhui, en Wuyuan in Jiangxi.De oude culturele centra van Suzhou en Hangzhou worden echter beschouwd als de meest representatieve Jiangnan burgs voor zowel Chinese als buitenlandse bezoekers. Zoals een spreekwoord zegt: “boven in de hemel is de hemel; beneden op aarde zijn Suzhou en Hangzhou (上有天堂 ， 下有苏杭).”
veel Jiangnan steden, zoals Wuzhen in de provincie Zhejiang, staan bekend om hun kanalen
Jiangnan dankt zijn schoonheid en prestige aan een eigenaardigheid in de Chinese geschiedenis. De bakermat van de Chinese beschaving was traditioneel gelegen verder naar het noorden, langs de Gele Rivier in plaats van de Yangtze, waar veel prehistorische beschavingen verschenen. Vele dynastieën vestigden ook hun hoofdsteden in Noord-China, waardoor centraal en Noord-China regio ‘ s van militair belang werden.Echter, vanaf de Westelijke Jin-dynastie (266-316) raakte het noorden verwikkeld in talloze burgeroorlogen, en een grootschalige Noord-Zuid migratie van de Han-beschaving begon, genaamd de “Yongjia Zuidelijke migratie” (永嘉南渡). Veel aristocratische families maakten deel uit van deze beweging en brachten hun geavanceerde landbouwtechnologieën, evenals Confucianistische Leer, naar de toen dunbevolkte Midden-en Zuidelijke uithoeken van de Yangtze rivier.Jiangnans prestige werd verder versterkt in het laatste millennium, toen meer aristocraten naar het zuiden ontsnapten als gevolg van invasies door stepperijken in het noorden, met als hoogtepunt dat de Zuidelijke Song-dynastie haar hoofdstad verplaatste van de Gele Rivier-aangrenzende Bianliang (nu Kaifeng, provincie Henan) naar Lin ‘ an (Hangzhou). Jiangnan begon zijn Gouden Eeuw als gevolg van de instroom van getalenteerde bestuurders en geletterden, evenals de economische voordelen. Om deze reden, tegen het midden van de Qing – dynastie (1636-1912), betaalde de regio een derde van alle belastingen in het rijk.Tegenwoordig staat Jiangnan bekend om zijn eten, ambachten en architectuur, die allemaal spreken van een geest van elegantie. Neem Huaiyang (淮扬) cuisine als voorbeeld: een van de bekendste eetculturen uit Jiangnan (samen met Anhui en Zhejiang Cuisine), het staat bekend om de bekwame snijtechniek van zijn chef-koks (刀工), het creëren van prachtige “voedselsnijwerk” (菜雕) bereiken een perfecte combinatie van kleur, aroma en smaak.
aquatische producten zijn ook de essentie van Huaiyang food, afkomstig uit de riviersteden Huai ‘ an en Yangzhou. Deze worden meestal gekookt tot een delicate smaak door sudderen, stomen, stoven, stoven, en frituren. Waarschijnlijk het meest representatieve Huaiyang gerecht is de gestoomde varkensvleesbal met krabkuit (清蒸蟹粉狮子头), Die kookwijn, gember, groene ui combineert voor een extreem mals en frisse smaak, en wordt meestal geserveerd in een lichte soep.
gestoomde varkensvlees gehaktbal, met krabkuit of een heldere soep, is de typische Huaiyang schotel
Jiangnan is ook vrij beroemd om handwerk zoals Suzhou borduurwerk en kernel snijwerk, bekend om hun overvloedige patronen, gladde textuur en voortreffelijk handwerk. Maar het meest bekende element van Jiangnan cultuur voor toeristen, en een die vaak ten onrechte wordt toegewezen aan de regio als geheel, is Huizhou architectuur: namelijk, “witgekalkte muren en zwarte tegels” (白墙青瓦), gebeeldhouwde spanten, luchtige binnenplaatsen, en bruggen boog over vijvers of de regio alomtegenwoordige rivieren en kanalen.
vaak gezien in dorpen als Hongcun in Huangshan en Likeng in Wuyuan, zijn deze tuinachtige architectonische complexen (evenals de beroemde tuinen van Jiangnan zelf, vertegenwoordigd door de “literati gardens” in Suzhou) ook aangepast tot keizerlijke complexen zoals het zomerpaleis in Beijing en het zomerresort in Chengde, Provincie Hebei.Jiangnan was ook bekend om zijn opgeleide bewoners en literaire cultuur. Zoals een oud gezegde gaat, “In de Ming en Qing dynastieën, meer dan de helft van de top ambtenaren komen uit de regio Jiangnan”(天下英才 ， 半数尽出江南).Hoewel de handel Jiangnan tegen die tijd grote welvaart bracht, gaven rijke lokale gezinnen er nog steeds de voorkeur aan om hun kinderen klassiek op te voeden. De Jiangnan Imperial Examination Hall (江南贡院) in Nanjing was het hoogste onderwijsinstituut en de grootste en meest invloedrijke examenlocatie in het oude China, samen met de Keizerlijke Academie van Peking. Bekende auteurs uit de regio zijn Wu Cheng ‘en, een Huai’ an inwoner die reis naar het Westen schreef, en de in Nanjing geboren Cao Xueqin, die Dream of The Red Chamber schreef.
Hongcun village is een populaire plek voor toeristen om Huizhou architectuur
Jiangnan blijft de economisch meest ontwikkelde regio van China, met een “first-tier” stad, Shanghai, en steden als Nanjing, Suzhou, Hangzhou, en Ningbo. Dankzij de geografische ligging heeft de economie van Jiangnan een enorme invloed uitgeoefend, zowel in binnen-als buitenland: Zhejiang ‘ s ondernemers zijn bekend over de hele wereld, en de provincie is nu een pionier in de digitale economie van het land.Jiangnan trekt jaarlijks tientallen miljoenen Chinese en internationale toeristen aan en blijft betoveren, net als in de tijd dat de dichter Bai Juyi in “Dreaming of the Southern Shore” schreef: “Fair Southern shore/ With scenes I adore/ At sunrise riverside flowers roder than fire/ In spring green waves grow as blue as saffier/ Which I can’ t but adresboek. (江南好，风景旧曾谙。日出江花红胜火，春来江水绿如蓝。能不忆江南？).
foto ‘ s van VCG
