Johnnie Tillmon werd in 1926 geboren in Scott, Arkansas. Een migrant deelpachter dochter, ze verhuisde naar Californië in 1959 naar haar broers en werkte als een vakbond winkel steward in een Compton wasserij. Tillmon organiseerde arbeiders en raakte betrokken bij een gemeenschapsvereniging genaamd de Nickerson Garden Planning Organization die werd opgericht om de levensomstandigheden in het woonproject te verbeteren.
Tillmon werd ziek in 1963 en werd geadviseerd om bijstand te zoeken. Ze aarzelde aanvankelijk, maar besloot om hulp aan te vragen om voor haar kinderen te zorgen. Ze leerde onmiddellijk hoe bijstandsgerechtigden werden lastiggevallen door maatschappelijk werkers die naar hun appartementen gingen op zoek naar bewijs van extra steun en die aangaven hoe ze geld moesten uitgeven. Om deze ontmenselijkende behandeling tegen te gaan, organiseerde Tillmon mensen in het woonproject en richtte hij in 1963 een van de eerste volksorganisaties op, genaamd ANC (Aid to behoeftige Children) Mothers Anonymous. Toen een voormalige KERNACTIVIST, George Wiley, groepen van lokale welzijnsontvangers bij elkaar bracht en ze transformeerde tot een nationale beweging, sloten ANC-moeders zich aan bij de beweging en werden onderdeel van de National Welfare Rights Organization (NWRO). Tillmon ontpopte zich al snel als leider en werd voorzitter van de NWRO. Samen met andere verzorgingsmoeders worstelde ze voor een adequaat inkomen, waardigheid, rechtvaardigheid en democratische participatie.Hoewel de NWRO officieel werd geleid door uitkeringsgerechtigden, beheerden de mannelijke Middenklasse de financiën en bestuurden zij het nationaal bureau, met grote invloed op de organisatie. Tillmon en andere bijstandsmoeders werden steeds kritischer over Wiley en zijn aanhangers die leidinggevende posities domineerden, en probeerden de controle over de organisatie in handen te leggen van de uitkeringsontvangers. Toen het aantal ontvangers snel toenam en de NWRO hevig werd aangevallen, kwam het interne conflict tussen de medewerkers en uitkeringsgerechtigden op de voorgrond. Terwijl Wiley en zijn adviseurs probeerden de werkende armen, vooral de witte arbeiders, te mobiliseren in de welvaartsrechtenbeweging, streefden bijstandsmoeders onder leiding van Tillmon naar afstemming met een vrouwenbeweging en steun te krijgen van feministische organisaties zoals de Nationale Organisatie Voor Vrouwen (nu).In 1972 publiceerde Tillmon een artikel in Ms magazine getiteld “Welfare Is a Women ’s Issue”, waarin hij uiteenzette hoe het welvaartsstelsel het leven van vrouwen op de welzijnszorg controleerde en hen voortdurend onder toezicht van de overheid plaatste. Ze probeerde de horizon van de feministische beweging te verbreden door armoede te herdefiniëren als een “vrouwenprobleem”. Toen Wiley eind 1972 ontslag nam, werd Tillmon gekozen als de nieuwe directeur van de NWRO. De financiering voor de organisatie was echter uitgeput toen ze directeur werd. Nadat de NWRO in 1975 werd opgeheven, keerde Tillmon terug naar Los Angeles, waar ze haar strijd voor welvaartsrechten voortzette op lokaal en staatsniveau. In 1995 overleed Tillmon op 69-jarige leeftijd.
