al in 1933 hadden Nazi-beleidsmakers gesproken over de oprichting van door Joden geleide instellingen om anti-Joods beleid uit te voeren. Het concept was gebaseerd op eeuwenoude praktijken die in Duitsland tijdens de Middeleeuwen werden ingevoerd. Terwijl het Duitse leger door Polen en de Sovjet-Unie trok, voerde het een bevel uit van SS-leider Heydrich om de lokale Joodse bevolking te verplichten Joodse raden te vormen als een verbinding tussen de Joden en de nazi ‘ s. Deze Raden van Joodse oudsten, (Judenrat; meervoud: Judenräte), waren verantwoordelijk voor het organiseren van de ordelijke deportatie naar de vernietigingskampen, voor het gedetailleerd beschrijven van het aantal en de bezettingen van de Joden in de getto ‘ s, voor het verdelen van voedsel en medische benodigdheden, en voor het doorgeven van de orders van de getto Nazi-meesters. De nazi ‘ s dwongen deze bevelen af aan de Judenrat met terreurdreigingen, die door mishandelingen en executies werden bevestigd. Toen het gettoleven zich in een “routine” vestigde, nam de Judenrat de functies op zich van lokaal bestuur, zoals politie en brandbeveiliging, postdiensten, sanitaire voorzieningen, vervoer, voedsel-en brandstofdistributie en huisvesting.
de Judenrat zamelde fondsen in om ziekenhuizen, tehuizen voor wezen, desinfectiestations te creëren en voedsel en kleding te leveren aan mensen zonder kinderen.
Joodse leiders waren ambivalent over deelname aan deze Judenröte. Aan de ene kant zagen velen deze raden als een vorm van samenwerking met de vijand. Anderen zagen deze raden als een noodzakelijk kwaad, dat het Joodse leiderschap een forum zou geven om te onderhandelen over een betere behandeling. In de vele gevallen waarin Joodse leiders weigerden vrijwillig te dienen op de Judenrat, stelden de Duitsers Joden aan om op willekeurige basis te dienen. Sommige Joden die geen eerdere geschiedenis van leiderschap hadden, kwamen overeen om te dienen, in de hoop dat het hun overlevingskansen zou verbeteren. Velen die in de Judenrat dienden werden gearresteerd, naar werkkampen gebracht of opgehangen.
toen de nazi ‘ s een quotum van Joden nodig hadden om deel te nemen aan dwangarbeid, had de Judenrat de verantwoordelijkheid om aan deze eis te voldoen. Soms konden joden dwangarbeid vermijden door een betaling aan de Judenrat te doen. Deze betalingen vullen de belastingen aan die de Judenrat heeft geheven om de diensten in de getto ‘ s te financieren.Ondergrondse Joodse organisaties ontstonden in de getto ’s om als alternatief te dienen voor de Judenrat, waarvan sommige werden opgericht met een militaire component om het verzet tegen de nazi’ s te organiseren.
bronnen: De Holocaust—een gids voor leraren. Copyright 1990 door Gary M. Grobman. Alle rechten voorbehouden. Geen enkel deel van dit boek mag worden gereproduceerd in enige vorm of op enige wijze, mechanisch of elektronisch, of door informatie-opslag en retrieval systeem of een andere methode, voor elk gebruik, zonder de schriftelijke toestemming van Gary M. Grobman, behalve dat het gebruik, kopiëren en verspreiden van de informatie in deze elektronische versie van dit boek is toegestaan, mits geen kosten of vergoeding is belast voor gebruik, kopieën, of de toegang tot deze informatie en het auteursrecht is opgenomen intact.
