dit artikel Gebruikt een eenvoudig dynamisch model om de evolutie van de rechterlijke besluitvorming in civilrechtsystemen te beschrijven. In tegenstelling tot de common law systemen, civielrechtelijke jurisdicties niet een stare decisis beginsel in berechting. Bij het bepalen van een bepaalde juridische kwestie dienen precedenten een overtuigende rol. Van civiele rechtbanken wordt verwacht dat zij rekening houden met eerdere beslissingen wanneer er voldoende consistentie in de rechtspraak is. In het algemeen wordt bij de ontwikkeling van een uniforme rechtspraak de jurisprudentie door de rechter als een bron van “soft” recht beschouwd, waarmee bij het nemen van een beslissing rekening wordt gehouden. Hoe hoger de uniformiteit in eerdere precedenten, hoe groter de overtuigingskracht van de jurisprudentie. Hoewel civielrechtelijke jurisdicties niet toestaan dat afwijkende rechters een afwijkende mening hechten aan een meerderheidsopvatting, dienen zaken die niet in overeenstemming zijn met de dominante trend als een signaal van onenigheid onder de rechterlijke macht. Deze zaken beïnvloeden toekomstige beslissingen op verschillende manieren in verschillende rechtstradities. Rechters kunnen ook beïnvloed worden door recente ontwikkelingen in de jurisprudentie en door rages in de jurisprudentie. De ontwikkeling van de rechtspraak in het kader van deze doctrines van precedenten wordt gemodelleerd, rekening houdend met de mogelijkheid van consolidatie of corrosie van rechtsmiddelen en het permanente karakter van onzekere rechtspraak.
