Julien Offroy De La Mettrie, (geboren Dec. 25, 1709, Saint-Malo, Fr.- stierf Nov. 11, 1751, Berlijn), Franse arts en filosoof wiens materialistische interpretatie van psychische verschijnselen de basis legde voor toekomstige ontwikkelingen van het behaviorisme en een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van het moderne materialisme.La Mettrie behaalde een medische graad aan Reims, studeerde geneeskunde in Leiden bij Hermann Boerhaave (waarvan hij enkele in het Frans vertaalde) en diende als chirurg voor het Franse leger. Een persoonlijke ziekte overtuigde hem ervan dat paranormale verschijnselen direct verband hielden met organische veranderingen in de hersenen en het zenuwstelsel. De verontwaardiging na de publicatie van deze opvattingen in Histoire naturelle de l ‘ âme (1745; “natuurlijke geschiedenis van de ziel”) dwong zijn vertrek uit Parijs. Het boek werd verbrand door de openbare beul. In Nederland publiceerde La Mettrie L ‘ Homme-machine (1747; L ‘ Homme Machine: a Study in the Origins of an Idea, 1960), waarbij hij zijn materialistische en atheïstische opvattingen stoutmoediger en vollediger en met grote originaliteit ontwikkelde. De ethiek van deze principes werd uitgewerkt in Discours sur le bonheur ou l ‘ anti-Sénèque (“discours on Happiness, or the Anti-Seneca”). Hij werd vervolgens gedwongen Holland te verlaten, maar werd in Berlijn (1748) verwelkomd door Frederik de grote, hoflezer en benoemd tot lid van de Academie van Wetenschappen. In overeenstemming met zijn overtuiging dat atheïsme de enige weg naar geluk was en het genot van de zintuigen het doel van het leven (Le Petit Homme à longue queue, 1751; “de kleine man in een lange wachtrij”), was hij tot het einde een zorgeloze hedonist, die uiteindelijk stierf aan ptomaine vergiftiging. Zijn verzamelde werken, Oeuvres philosophiques, werden gepubliceerd in 1751, en selecties werden uitgegeven door Marcelle Tisserand in 1954.
