Kangoeroe

Kangoeroes
Vrouwelijke Oost-Grijze Kangoeroe met joey
Wetenschappelijke classificatie
Koninkrijk: Animalia Phylum: Chordata Klasse: Mammalia Subklasse: Marsupialia Bestelling: Diprotodontie Suborde: Macropodiformes Familie: Macropodidae Geslacht: Macropus in deel
Soort
Macropus rufus Macropus giganteus Macropus fuliginosus Macropus antilopinus

Een kangoeroe is een van de grote buideldier zoogdieren van de Macropodidae familie, waaronder kangoeroes, boom-kangoeroes, te weinig, pademelons, en quokkas, met minstens 69 soorten in totaal. Kangoeroes staan vooral bekend om hun grote springkracht door de structuur van hun achterpoten. Ze zijn afkomstig uit Australië, Nieuw-Guinea, en naburige eilanden.

hoewel de term kangoeroe in ruime zin wordt gebruikt om alle leden van de macropodenfamilie aan te duiden, is de term vaak voorbehouden aan de vier grootste macropoden, namelijk de Rode Kangoeroe, de Antilopische Kangoeroe, de oostelijke grijze kangoeroe en de Westelijke grijze kangoeroe van het geslacht Macropus. Kleinere macropod soorten worden over het algemeen wallabies genoemd in plaats van kangoeroes, terwijl sommige intermediaire in grootte wallarooos worden genoemd.

deze unieke wezens—die slechts 1 cm lang kunnen worden, met hun onderarmen naar de buidels van hun moeder kruipen en dan tweebenig worden, in de hoop dat volwassen dieren groter zijn dan een mens-worden beschouwd als zowel een plaag als een hulpbron. Als kangoeroe populaties zijn gegroeid in aantal als mensen het landschap aangepast voor grazende runderen en schapen, kangoeroes hebben het niveau bereikt dat boeren beschouwen hen plagen. Kangoeroes bieden als grondstof niet alleen vlees en huid, en een bron van medische en wetenschappelijke inzichten, maar ook een esthetische vreugde voor de mens.

de kangoeroe is een Australisch icoon: het is te zien op het Australische wapen en op sommige valuta, en wordt gebruikt door vele Australische organisaties, zoals Qantas.

overzicht

de vier soorten die het vaakst geassocieerd worden met de term kangoeroe zijn de volgende::

• de Rode kangoeroe (Macropus rufus) is de grootste overlevende buideldier ter wereld. Minder in aantal, de Rode kangoeroes bezetten de droge en semi-aride centrum van het continent. Een groot mannetje kan twee meter lang zijn en 90 kg wegen. De oostelijke grijze kangoeroe (Macropus giganteus) is minder bekend dan de rode kangoeroe (buiten Australië), maar het vaakst gezien, omdat zijn verspreidingsgebied het vruchtbare oostelijke deel van het continent beslaat.
• de Westgrijze kangoeroe (Macropus fuliginosus) is met ongeveer 54 kg weer iets kleiner voor een groot mannetje. De soort komt voor in het zuidelijke deel van West-Australië, Zuid-Australië in de buurt van de kust en het Darling River basin.

een Tasmaanse boswachter (oostelijke grijze) kangoeroe in beweging.

• de Antilliaanse kangoeroe (Macropus antilopinus) is in wezen het noordelijke equivalent van de oostelijke en Westelijke grijze kangoeroes. Het is als zij, het is een schepsel van de grazige vlakten en bossen, en in groepen.

daarnaast zijn er meer dan 60 kleinere macropoden die nauw verwant zijn aan deze kangoeroes in de familie Macropodidae.

Prehistorische kangoeroe geslachten

• Procoptodon, grootste blad-etende kangoeroe
• Sthenurus “Sterke Staart”
• Propleopus, vleesetende kangoeroe tijdens de pliocene en pleistocene periodes (bv. de giant rat kangoeroe)
• Simosthenurus, blad-etende (browsen) kangoeroes

Kangoeroe Terminologie

Het woord kangoeroe is afgeleid van het woord gangurru, verwijzend naar een grijze kangoeroe, van het Guugu Yimidhirr, een Australische Aboriginal taal. De naam werd voor het eerst vermeld als “Kangooroo” of “Kanguru” op 4 augustus 1770 door luitenant (later kapitein) James Cook op de oevers van de Endeavor River op de plaats van modern Cooktown, toen HM Bark Endeavor bijna zeven weken strandde om de schade op het Great Barrier Reef te herstellen.Kangoeroe werd al snel aangenomen in het standaard Engels, waar het elk lid van de familie Macropodidae betekent.

mannelijke kangoeroes worden bucks, boomers, jacks of oude mannen genoemd; vrouwtjes zijn does, flyers of jills, en de jonge zijn joeys. Het collectieve zelfstandig naamwoord voor kangoeroes is een menigte, troep, of Hof. Kangoeroes worden soms in de volksmond roos genoemd.

beschrijving

soort zwarte wouw (Milvus migrans))

kangoeroes worden al lang beschouwd als vreemde dieren. Vroege ontdekkingsreizigers beschreven hen als wezens met hoofden als herten (zonder gewei), die rechtop stonden als mensen, en die hopten als kikkers. Gecombineerd met het Tweekoppige uiterlijk van een moederkangoeroe, leidde dit velen terug naar huis om hen af te doen als travelers’ tales voor geruime tijd.

kangoeroes hebben grote, krachtige achterpoten, grote voeten aangepast om te springen, een lange gespierde staart voor evenwicht, en een kleine kop. Zoals alle buideldieren hebben kangoeroes een buidel, een buideldier genaamd, waarin joeys de postnatale ontwikkeling voltooien.Kangoeroes zijn de enige grote dieren die hoppen gebruiken als voortbeweging. De comfortabele hopping snelheid voor rode kangoeroes is ongeveer 20-25 km/h (13-16 mph), maar snelheden tot 70 km / h (43 mph) kan worden bereikt over korte afstanden. Deze snelle en energie-efficiënte manier van reizen stelt hen in staat om grote afstanden af te leggen op zoek naar voedsel en water; het wordt niet beschouwd als een aanpassing gerelateerd aan het gevaar van roofdieren. (Zie aanpassingen.)

de gemiddelde levensverwachting van een kangoeroe is ongeveer vier tot zes jaar, waarvan sommige tot ongeveer 23 jaar oud zijn.

aanpassingen

pasgeboren joey zuigen op een speen in de buidel

zoals met alle buideldieren, worden kangoeroejong geboren in een zeer vroeg stadium van ontwikkeling—na een dracht van 31-36 dagen. In dit stadium zijn alleen de voorpoten enigszins ontwikkeld zodat de pasgeborene naar de buidel kan klimmen en zich aan een speen kan hechten. Ter vergelijking, een menselijk embryo in een soortgelijk stadium van ontwikkeling zou ongeveer zeven weken oud zijn, en premature baby ‘ s geboren op minder dan 23 weken zijn meestal niet volwassen genoeg om te overleven. De joey zal meestal ongeveer negen maanden in de buidel blijven (180-320 dagen voor de Western Grey) voordat hij de buidel voor kleine periodes verlaat. Het wordt meestal gevoed door zijn moeder tot het bereiken van 18 maanden.

de vrouwelijke kangoeroe is meestal drachtig, behalve op de dag van de bevalling; ze heeft echter de mogelijkheid om de ontwikkeling van een embryo te bevriezen totdat de vorige joey de buidel kan verlaten. Dit staat bekend als diapauze, en zal optreden in tijden van droogte en in gebieden met slechte voedselbronnen. De samenstelling van de melk geproduceerd door de moeder varieert afhankelijk van de behoeften van de joey. Bovendien is de moeder in staat om twee verschillende soorten melk tegelijkertijd te produceren, voor de pasgeborene en de oudere joey nog steeds in de buidel.

tijdens een droge periode zullen mannetjes geen sperma produceren, en vrouwtjes zullen alleen zwanger worden als er genoeg regen is geweest om een grote hoeveelheid groene vegetatie te produceren.Kangoeroes en wallabies hebben grote, elastische pezen in hun achterpoten. Ze slaan elastische rekenergie op in de pezen van hun grote achterpoten, waardoor ze het grootste deel van de energie leveren die nodig is voor elke hop door de veerwerking van de pezen, in plaats van door enige spierinspanning. Dit geldt voor alle diersoorten – die spieren met hun skelet verbonden hebben door elastische elementen zoals pezen-maar het effect is meer uitgesproken bij kangoeroes.

er is ook een verband tussen de hopping en de ademhaling: wanneer de voeten de grond verlaten, wordt er lucht uit de longen uitgestoten; de voeten naar voren brengen, klaar om te landen, vult de longen bij, wat meer energie-efficiëntie oplevert.Studies bij kangoeroes en wallabies hebben aangetoond dat, afgezien van het minimale energieverbruik dat vereist is om te springen, een hogere snelheid zeer weinig extra inspanning vergt (veel minder dan dezelfde snelheidsverhoging bij bijvoorbeeld een paard, hond of Mens). Voor kangoeroes is het belangrijkste voordeel van hoppen niet de snelheid om aan roofdieren te ontsnappen—de topsnelheid van een kangoeroe is niet hoger dan die van een quadruped van dezelfde grootte, en de Australische inheemse roofdieren zijn in ieder geval minder angstaanjagend dan die van andere continenten. Het belangrijkste voordeel is veeleer de economie: in een onvruchtbaar continent met zeer wisselende weerpatronen is het vermogen van een kangoeroe om grote afstanden af te leggen met matig hoge snelheid op zoek naar voedselbronnen cruciaal om te overleven.Een sequencing project van het kangoeroe genoom werd gestart in 2004 als een samenwerking tussen Australië (voornamelijk gefinancierd door de staat Victoria) en de National Institutes of Health in de VS. Het genoom van een buideldier zoals de kangoeroe is van groot belang voor wetenschappers die vergelijkende genomica bestuderen omdat buideldieren op een ideale graad van evolutionaire afwijking van de mens zijn: muizen zijn te dichtbij en hebben niet veel verschillende functies ontwikkeld, terwijl vogels genetisch te ver weg zijn.

dieet

kangoeroes zijn herbivoren die zich voeden met gras en wortels, en ze kauwen cud. Veel soorten zijn nachtdieren (’s nachts actief) en crepusculair (’s avonds actief), die meestal de dagen rustig stationair doorbrengen en de koele avonden, nachten en ochtenden bewegen en zich voeden, meestal in roedels.

predatoren

kangoeroes hebben weinig natuurlijke predatoren. De Thylacine, die door paleontologen werd beschouwd als een belangrijk natuurlijk roofdier van de kangoeroe, is nu uitgestorven. Echter, met de komst van de mens in Australië minstens 50.000 jaar geleden, en de introductie van de dingo (een soort wilde hond in Australië) ongeveer 5.000 jaar geleden, kangoeroes hebben moeten aanpassen. Wigstaartarenden en andere roofvogels eten meestal kangoeroe aas. Goannas en enkele andere vleesetende reptielen vormen ook een gevaar voor kleinere kangoeroe soorten wanneer andere voedselbronnen ontbreken.

samen met dingo ‘ s en andere honden vormen geïntroduceerde soorten zoals vossen en wilde katten ook een bedreiging voor kangoeroepopulaties. Kangoeroes en wallabies zijn bedreven zwemmers, en vaak vluchten in waterwegen als gepresenteerd met de optie. Als een grote kangoeroe het water in wordt gedreven, kan hij zijn voorpoten gebruiken om het roofdier onder water te houden om het te verdrinken. Een andere verdedigingstactiek beschreven door getuigen is het vangen van het roofdier met de voorpoten en het van zijn ingewanden ontdoen met de achterpoten.

sociaal leven en hofmakerij

een menigte boswachter (oostelijke grijze) kangoeroes grazen.

een menigte kan tien of meer mannetjes en vrouwtjes hebben. Er is een dominante man (een boomer genoemd) in de menigte, wiens identiteit wordt bepaald op basis van de relatieve grootte en leeftijd van de mannetjes in de menigte (de grootste en sterkste wordt de boomer). Een boomer heeft tijdelijk exclusieve toegang tot vrouwtjes in een menigte om te paren. Een boomer kan zichzelf vinden zwerven in en uit een menigte—overzicht van de vrouwen en intimideren rivaliserende mannetjes.

paringsgedrag bij de meeste soorten omvat de mannelijke handeling van het “controleren” van de cloaca (urinekamer) van het vrouwtje. De mannetjes worden vaak afgewezen door de vrouwtjes als ze klein zijn ten opzichte van de andere mannetjes. Vaak, wanneer het vrouwtje wordt gecontroleerd, plast het. De mannelijke kangoeroe zal de urine meerdere keren ruiken totdat het is voldaan, ga dan verder met de paringscyclus na te streven. Studies van de kangoeroe voortplanting concluderen dat dit ritueel typisch is zodat een mannelijke kangoeroe kan controleren of de vrouwelijke kangoeroe ontvankelijk is voor hem.

de seksueel opgewonden man volgt de responsieve vrouw. De gebogen staart geeft aan dat één of beide kangoeroes klaar zijn om te paren. Staart krabben, een vorm van voorspel, kan optreden tussen partners. De mannelijke kangoeroe kan soms worden gevonden waardoor de vrouwelijke kangoeroe een rugmassage voor het paren.

relaties met mensen

voor de Europese nederzetting was de kangoeroe zeer belangrijk voor de Australische Aboriginals vanwege zijn vlees, huid, botten en pezen. Daarnaast waren er belangrijke droomverhalen (Australische Aboriginal mythen) en ceremonies met betrekking tot de kangoeroe. Aherrenge is een huidige kangoeroe dreaming site in het Noordelijk Territorium. Het spel van Marn Grook werd gespeeld door de Kurnai mensen met behulp van een bal gemaakt van een kangoeroe scrotum.

in tegenstelling tot veel van de kleinere macropoden, hebben kangoeroes het goed gedaan sinds de Europese nederzetting. Europese kolonisten kappen bossen om uitgestrekte graslanden te creëren voor schapen en runderen grazen, toegevoegd vee drenken punten in droge gebieden, en hebben aanzienlijk verminderd het aantal dingo ‘ s, die allemaal gunstige veranderingen voor kangoeroes waren.Kangoeroes zijn van nature schuw en met pensioen en vormen onder normale omstandigheden geen bedreiging voor de mens. Mannelijke kangoeroes “box” vaak onder elkaar, hetzij speels, voor dominantie, of in competitie voor partners. De behendigheid van hun voorpoten wordt gebruikt in zowel ponsen en worstelen met de vijand, maar het echte gevaar ligt in een serieuze trap met de achterpoot. De geslepen teennagels kunnen een tegenstander openscheuren.

er zijn zeer weinig meldingen van kangoeroes die mensen aanvallen zonder provocatie. Echter, verschillende dergelijke niet uitgelokte aanvallen in 2004 aangespoord angsten van een hondsdolheid-achtige ziekte die mogelijk de buideldieren. Het enige betrouwbaar gedocumenteerde geval van een dodelijk ongeval door een kangoeroeaanval vond plaats in New South Wales in 1936. Een jager werd gedood toen hij zijn twee honden probeerde te redden uit een verhitte strijd. Andere voorgestelde oorzaken voor grillig en gevaarlijk kangoeroe gedrag zijn extreme dorst en honger.

in 2004 redde een oostelijke grijsaard het leven van een boer. Op 19 mei van dat jaar ontving ze de RSPCA National Animal Valor Award.

Conflict met voertuigen

een “kangaroo crossing” bord op een Australische snelweg.

een botsing met een voertuig kan een kangoeroe doden. Kangoeroes verblind door koplampen of geschrokken door motorgeluid zijn bekend om te springen in de voorkant van auto ‘ s. Aangezien kangoeroes in het midden een snelheid van ongeveer 50 km/h (31 mph) kunnen bereiken en relatief zwaar zijn, kan de kracht van de impact ernstig zijn. Kleine voertuigen kunnen worden vernietigd, terwijl grotere voertuigen schade aan de motor kunnen lijden. Het risico op schade voor de inzittenden van het voertuig wordt sterk verhoogd als de voorruit het botspunt is. Als gevolg daarvan, “kangaroo crossing” borden zijn gemeengoed in Australië.

voertuigen die vaak geïsoleerde wegen bezoeken waar hulp bij pech onderweg schaars kan zijn, zijn vaak uitgerust met “Roo bars” om schade door botsingen tot een minimum te beperken. Gemonteerde apparaten, ontworpen om dieren van de weg af te schrikken met ultrageluid en andere methoden, zijn ontworpen en op de markt gebracht.

als een vrouw het slachtoffer is van een botsing, vragen dierenwelzijnsorganisaties dat haar buidel wordt gecontroleerd op een overlevende joey, in welk geval het naar een wildreservaat of dierenarts kan worden gebracht voor revalidatie. Ook wanneer een volwassen kangoeroe gewond raakt bij een botsing, kan een dierenarts, de RSPCA, of de National Parks and Wildlife Service worden geraadpleegd voor instructies over de juiste verzorging. In Nieuw-Zuid-Wales wordt de rehabilitatie van kangoeroes uitgevoerd door vrijwilligers van de NSW Wildlife Information and Rescue Service (WIRES).

Handopfokken

incidenteel nemen individuen de taak op zich om zelf een teruggewonnen joey op te voeden. De vuistregel is dat als de joey al bedekt is met vacht op het moment van het ongeval (in tegenstelling tot nog in het embryonale stadium), hij een goede kans heeft om goed op te groeien.

Lactosevrije melk is nodig om blindheid bij het dier te voorkomen. Ze springen gemakkelijk in een stoffen zak wanneer het wordt neergelaten voor hen ongeveer op de hoogte waar de buidel van de moeder zou zijn. Joey ‘ s instinct is om te “knuffelen”, waardoor ze zich geliefd maken bij hun bewaarders. Maar na het met de hand grootbrengen van een joey, kan het meestal niet worden losgelaten in het wild en verwacht om te voorzien in zichzelf onmiddellijk. Meestal zijn wildreservaten bereid om kangoeroes te adopteren die niet meer praktisch zijn om op te voeden en te groot zijn geworden om in te houden.

Opmerkingen

• Dawson, T. J. 1995. Kangoeroes: Biologie van de grootste buideldieren. Ithica, NY: Cornell University Press. Tweede druk: 1998. ISBN 0801482623.
• Flannery, T. F., et al. 1996. Boomkangoeroes: Een Merkwaardige Natuurlijke Geschiedenis. Melbourne: Reed Books. ISBN 0730104923
• Underhill D. 1993. Australië ‘ s gevaarlijke wezens. Sydney, New South Wales: Reader ‘ s Digest. ISBN 0864380186
• Weldon, K. 1985. kangaroe. Sydney, Australië: Weldons Pty. Ltd. ISBN 0949708224