het Kapitzagetal (Ka) is een dimensieloos getal genoemd naar de prominente Russische natuurkundige Pjotr Kapitsa (Peter Kapitza). Hij gaf de eerste uitgebreide studie van de manieren waarop een dunne film van vloeistof naar schuine oppervlakken stroomt. Uitgedrukt als de verhouding tussen oppervlaktespanningskrachten en traagheidskrachten, fungeert het Kapitza-getal als een indicator van het hydrodynamische golfregime in vallende vloeibare films. Het gedrag van vloeibare film vertegenwoordigt een subset van de meer algemene klasse van vrije grensproblemen. en is belangrijk in een breed scala van engineering en technologische toepassingen zoals verdampers, warmtewisselaars, absorbers, microreactors, kleinschalige elektronica/microprocessor koeling schema ‘ s, airconditioning en gasturbine blade koeling.Na de Tweede Wereldoorlog werd Kapitza ontslagen uit al zijn functies, waaronder directeur van zijn Instituut voor fysieke problemen, omdat hij weigerde te werken aan kernwapens. Hij was in zijn landhuis en bedacht experimenten om daar aan te werken, waaronder zijn experimenten op vallende films van vloeistof.
in tegenstelling tot de meeste dimensieloze getallen die worden gebruikt in de studie van de vloeistofmechanica, vertegenwoordigt het Kapitza-getal een materiële eigenschap, omdat het wordt gevormd door krachten van de oppervlaktespanning, dichtheid, gravitatieversnelling en kinematische viscositeit te combineren.
K a = σ ρ (g sin β β ) 1/13 ν 4/3 {\displaystyle Ka={\frac {\sigma }{\rho (g\sin \beta )^{1/3} \ nu ^{4/3}}}}
