- Audio
- abonneren
- geef aan KCM
Dank u, Heer Jezus. Loof U, Heer Jezus. Ik dank U Heer. Die genezing is het brood van de kinderen en ik eet vanmorgen. Ik zit aan tafel. God heeft mijn Heer Jezus voorbereid. El Shaddai in levende lijve heeft een tafel voor me klaargemaakt. Hij is mijn herder in de aanwezigheid van mijn vijanden en ik dank God dat ik aan tafel zit. De duivel heeft geen plaats aan mijn tafel en de genezing is op tafel. Ik dank God. Doe dit nu. Reik daar en zorg dat die grote schotel geneest, raap het op, zeg glorie aan God. Ik neem mijn genezing. Ik dank u dat dit mijn brood is. Let maar eens op. Let maar op. Lik de schotel schoon. Lik de schotel schoon. Ik ben vanmorgen genezen, Glorie aan God.
nu wil ik dat je een levende getuigenis hebt. We werden op een ochtend gebeld, Kenneth.jij en Gloria moeten naar het ziekenhuis. Pastoor George, Terri, Gloria, ik, gingen daarheen. Jerry Savelle lag in het ziekenhuis na een zware beroerte… kom maar hier en neem het over, meneer. Op het moment dat we voor hem baden, was hij een beetje in en uit, was hij naar binnen gegaan voor een heel eenvoudige, bijna poliklinische procedure om wat plaque te verwijderen uit de grote slagader hier in de nek die naar de hersenen gaat. En een stuk van die plaque raakte zijn hersenen en hij had het soort beroerte dat niemand, het kan me niet schelen hoeveel therapie ik niet heb… En dat allemaal. Daar komt niemand overheen. Je ziet er niet uit alsof je een beroerte hebt gehad.JERRY SAVELLE: zoals broeder Copeland zei, ging ik naar een fysieke test omdat ik al een tijdje geen fysieke test had gehad. En de dokter zeide: terwijl ik daar op de tafel lag, zeide hij: hoe leeft gij nog? Ik zei, Ik weet niet waar je het over hebt. Hij zei, Nou, er is een grote verstopping in de hoofdslagader in je nek dat het bloed van het hart naar de hersenen stroomt. En hij zei, Ik weet niet hoe je hier in je eentje binnen kwam. Ik zei, meneer, ik weet nog steeds niet waar u het over hebt. Ik zei, Ik kom net van een motorreis in Zuid-Texas, 107 graden weer. Ik heb niet eens in het zweet gewerkt, laat staan symptomen gehad.
hij zei, Nou, ik zeg je het is zeer ernstig. En dat is 90% geblokkeerd. Hij zei dat dit een beroerte, een aneurysma en andere dingen kan veroorzaken. En hij zei, Ik raad je aan naar de dokter te gaan of naar het ziekenhuis te gaan. En ik heb een man die voor me werkt die een specialist is. Het is een routine operatie. Het enige wat je moet doen is naar binnen gaan en hij maakt een incisie in je nek, maakt de plaque schoon, je bent er ‘ s nachts, misschien nog één nacht daarna en Dan ben je weer thuis, herstellende en weer aan het doen wat je normaal doet. Dus mijn vrouw en mijn twee dochters waren bij mij en mijn dochters zeiden vooral, Papa, doe wat hij zegt. En dus gingen we naar binnen, Ik was net 70 jaar geworden en we gingen naar binnen en de volgende ochtend waren ze klaar om de operatie te doen.
het laatste wat ik me herinner toen ze me naar de operatiekamer rolden was routine chirurgie. Dat dacht ik ook. Routine operatie. Ik heb al die jaren in goddelijke gezondheid geleefd. Ik heb niet naar de artsen heel vaak anders dan misschien een fysieke of iets heel klein. Dus ik denk aan een routine operatie, Ik ben hier vannacht En Ik ben morgen thuis en dan doen we weer wat ik normaal doe. Na de operatie vertelde de Dokter Mijn vrouw en kinderen dat alles goed ging. Ze zeiden, kunnen we gaan lunchen? We hebben vandaag niets gegeten. En tegen de tijd dat we terug zijn, zal hij in zijn eigen kamer zijn? Ze zeiden Ja. Dus gingen ze lunchen.
toen ze terugkwamen, wachtte de dokter op hen en zei dat we een groot probleem hadden. Een deel van de plaque brak af en ging naar zijn hersenen en hij had een zware beroerte, een volledige beroerte. Ze vertelden mijn vrouw en dochters, dat hij waarschijnlijk nooit zal herstellen. Het is niet waarschijnlijk dat hij ooit weer normaal zal zijn. Het is niet waarschijnlijk dat hij ooit zal lopen. Dan is hij invalide. Je moet voor hem zorgen voor de rest van zijn leven. Mijn vrouw zei, Je kent mijn man niet en je kent onze God niet. Amen. godzijdank. God zij dank voor een gelovige vrouw. God zij dank zijn dochters hun hele leven in geloof opgevoed. Ze zouden het niet accepteren.
en dus Weet ik niet eens wat er aan de hand is. Ik weet niet eens wat er gebeurd is. Ik lig daar gewoon als een groente en het enige woord dat ik in het Engels kan zeggen is ja, gewoon wat ze zeiden. Ik keek gewoon naar hem en zei ja, echt niet begrijpen wat ze zeiden. Ik verloor het volledige gebruik van mijn rechterarm, mijn rechterbeen, en het ergste deel van het allemaal – totaal geheugenverlies. Ik kon me niets herinneren. Ik zit daar in dat bed, in de verte te staren en heb geen idee wat er met me gebeurd is. Ik ken mijn vrouw niet, Ik ken mijn kinderen niet. Als de dokters zeggen, wie is dit? Ik wist het niet. Alles wat ik kon zeggen was dat als ik zijn mond zag bewegen en hij stopte, ik gewoon ja zou zeggen. Hij zeide: Wie is dit? Bevestigend. Wie is dit? Bevestigend. Ik wist het niet.
en zo, Ik was daar nu minstens een paar dagen. Broeder Copeland kwam en George kwam en David Weeter kwam en ik herinner me nauwelijks dat ze daar waren, maar mijn vrouw zei dat Broeder Copeland over mij stond en hij preekte tegen mij, en George en David en alles wat zij over mij baden en zij zei, ook al kon je niets in het Engels zeggen, maar het woord ja, je verloor nooit je vermogen om in tongen te bidden. Je zei dat je in tongen bad de hele tijd dat ze voor je Baden. Later, toen ze me dit vertelde, later vroeg ik de Heer erover, ik zei, Nou, waarom was ik in staat om in tongen te bidden, en het enige wat ik in het Engels kan zeggen was ja? Hij zei, Jongen, je geest is niet verbonden met je hersenen. Halleluja. En dus dank God dat hij in tongen kon bidden. Amen.Daarna kwamen Jesse en Cathy Duplantis. Ik kan me nauwelijks herinneren dat ze daar waren, maar mijn vrouw zei, toen Jesse binnenkwam, zei ze, dat er een glimlach op je gezicht kwam. Jesse heeft dat effect op mensen, Weet je, broeder Copeland bracht geloof en Jesse bracht vreugde. Halleluja. Dat is een winnende combinatie. Je hebt geloof, je hebt vreugde, het komt goed met je, Halleluja. En ze baden voor mij, maar ik kan me nauwelijks herinneren dat ze daar waren. En dus ben ik er gewoon. Ze komen binnen en praten met mijn vrouw. En nogmaals, ze geven haar geen enkele hoop. En ze wilde het gewoon niet accepteren. De kinderen wilden het niet accepteren. Ik kan nog steeds niet eens communiceren.Op een dag kwam de dokter binnen en hij zei, als hij enige verbetering vertoont, laten we hem morgen naar huis gaan. Dat hoorde ik. Maar nogmaals, ik kon niet reageren, maar ik hoorde het. En dus wist ik niet wat hij wilde zien in de weg van verbetering. Iedereen was vertrokken en mijn kleindochter is bij me en ik kan niet communiceren, maar ik wees naar een stoel en als ik mijn rechterarm op mijn borst legde, lag hij daar gewoon. Maar als ik probeerde om het te verplaatsen vallen naar de zijkant, Het was gewoon dood gewicht. Ik legde mijn arm op mijn borst en wees naar een stoel en mijn kleindochter wist niet wat ik wilde. Ze dacht dat ik water wilde, ik zwaaide met haar en toen dacht ze dat ik een kleenex wilde, ik zwaaide met haar en ze kreeg alles in die hoek op die tafel en het was niet wat ik wilde. En ze zei, wat wil je papa? Ik kon het haar niet vertellen, maar ik bleef wijzen.Nou, in een doos daar lag een gewaad dat Keith en Phyllis Moore me hadden gestuurd en ze bestelden dit touw uit Londen en het is waar Prins Charles zijn gewaad krijgt. Het was koningsblauw en het zit nog steeds in de doos. En ik wees erop. En dus, ze deed eindelijk de badjas uit, hielp me hem aan te trekken, en toen wees ik naar de deur en ze zei, wat wil je papa? Ik wees naar de deur en hield mijn arm omhoog. Ik zit op de rand van dat bed. En ze zei, Wil je naar buiten? Ik zei, ja. En dus hielp ze me opstaan. En natuurlijk moet ik zo lopen, met mijn arm omhoog en zij houdt me omhoog zodat ik niet zou vallen. Ik ging naar de deur en liep naar het einde van het kwartier.ik kwam terug en viel in bed en zat daar.
tegen die tijd is mijn schoonzoon Rodney, die getrouwd is met mijn jongste dochter Terry en Rodney toch een personage, hij zit op de zijkant van mijn bed toen ik terugkwam, hij zei, pap, hoe gaat het? Ik zei, ja. Hij zei dat ik hier gisteren was. Ik weet niet of je je realiseerde dat ik hier gisteren was, maar hij zei, Ik vroeg je naar die 67 Corvette die je hebt. En hij zei, Je vertelde me nu dat hij wist dat ik alleen maar ja kon zeggen. Hij zei, Je zei dat je die Corvette 67 aan mij zou willen geven en Ik wil weten of ik hem vandaag kan komen ophalen. En ik kijk in de verte. Ik wendde me tot hem en zei: nee. Dus Rodney springt op en zegt, Oké, hij wordt beter nu kunnen we allemaal naar huis. Hij probeerde me erin te luizen.En dus vertrok hij en mijn vrouw kwam terug en de volgende ochtend kwam de dokter binnen en liet me vrij om naar huis te gaan. Nogmaals, ik kan nog steeds niet communiceren, maar ik wist dat als ik thuis zou komen in mijn eigen omgeving, mijn herstel onmiddellijk zou zijn. De dokter vertelde mijn vrouw toen we klaar waren om te vertrekken, ze zetten me in een rolstoel, brachten me naar de auto. Hij vertelde mijn vrouw, Hij zei, Ik heb geregeld dat je hem naar een speciale kliniek brengt waar hij vier tot acht uur per dag zal doorbrengen in een kamer die ontworpen is om zijn hersencellen te helpen herbouwen, maar we hebben geen enkele garantie dat dat zal werken. En dus hadden ze dat geregeld. Maar we gingen naar huis en toen we thuis kwamen, nam mijn vrouw me mee naar onze speelkamer in de tuinkamer waar de kleinkinderen allemaal komen en daar hangen we rond. We zaten daar aan een tafel en mijn kleindochter nam een stuk klei en legde het op tafel en begroef er wat munten in.
en ze zei, Nu papa, geef me die hand. Nou, ik reikte met mijn linker en ze zei, nee, je rechterhand. Ik kan mijn rechterhand niet bewegen. Ik hou het gewoon vast. Ik kan mijn vingers niet bewegen. En zij zeide: zij reikte en pakte het, en zette het op die klei. Ze zei, haal die munten daar weg. Toen pakte ze mijn wang, mijn gezicht, en draaide het naar haar en ze zei, Nu papa, uw beroemdste preek die je predikt over de hele wereld, je vertelt mensen niet te stoppen. Dat stoppen geen optie is. En ze zei, en stoppen is geen optie voor jou en ik laat je niet stoppen. En toen legde ze mijn hand op die klei en ze zei, haal de munten eruit. Ik kan mijn vingers niet eens bewegen.
ik werkte en werkte en werkte alleen maar om te proberen mijn vingers te bewegen. Ik hou deze arm zo vast. Ik kan geen vinger bewegen. En ik keek naar haar en ze zei, niet opgeven. Ik keek terug naar die klei en ik … alles wat ik kon doen om te proberen één vinger te bewegen. Het was frustrerend om niet in staat zijn om iets wat je altijd al in staat om te doen met gemak. En ze keek me aan, gaf niet op. Ik bleef maar denken, als ik ooit genezen word, ga ik haar slaan en zeggen dat ze naar huis moet gaan. Maar ze wilde niet stoppen. Godzijdank liet ze me niet stoppen.
en dus uiteindelijk was ik in staat om een vinger te bewegen en ik hark die klei zal die ene vinger. En ik heb eindelijk genoeg klei verwijderd om die munt te kunnen zien. En ze zei dat er een grote glimlach op mijn gezicht kwam en toen verborg ze het weer. Ze zei niet stoppen. En dus ging ik door, dit is niet alleen in een kwestie van minuten, het zijn uren. Ik probeer die ene munt uit die klei te halen. Ik kreeg eindelijk een munt en ik lachte heel groot en toen wees ik naar mijn winkel aan de achterkant van mijn huis. Mijn vrouw zegt, stop met het een winkel te noemen, het is een museum. Het zit vol met antieke motorfietsen en klassieke auto ‘ s. Dat is al mijn hele leven mijn hobby. En ik heb dit museum. En ik wees erop en mijn kleindochter zei, Wat wil je Papa? Ik wees naar het museum en ze zei: “Wil je naar het museum?” Bevestigend.
dus hielp ze me omhoog. Ik heb zo ‘ n arm, ze loopt met me mee naar het museum. Het duurde lang om daar te komen. Ze nam de sleutel en deed de deur open, deed de lichten aan, deed het alarm uit. Ik stond in dat museum en keek naar al mijn motorfietsen, mijn auto ‘ s. En ook al kan ik nog steeds niet communiceren, in mijn hart, ben ik vastbesloten om alles daar te beginnen voordat ik dat gebouw verlaat. Dus liep ik naar mijn oudste motorfiets, Harley Davidson uit 1942, die in de Tweede Wereldoorlog dienst deed. KENNETH: dit ding is moeilijk te starten als je gezond bent.JERRY: ik bedoel, het is moeilijk om te beginnen en als alles goed werkt, is het niet elektrisch, het is kickstart. Het is alsof ik een model T probeer te starten, en ik kan me niet herinneren hoe ik het moet doen, maar ik sta er zo overheen. Ze stond naast me en ik begon te bidden in de geest. En de geest van God zei me wat ik moest doen. Godzijdank weet de Heilige Geest hoe je een 42 Harley moet starten. En hij zei me wat ik moest doen en ik zette alles aan en nu moet ik het kickstart. Dus ze houdt me omhoog terwijl ik dit goede been pak en het kickstart. Het begint en ik laat het lopen.
toen ging ik naar mijn 46 Harley en dit is dezelfde manier en ik kreeg het aan de gang. Toen ging ik naar mijn 57 Harley got it running. En toen ging ik naar de Indianen en ik liet ze lopen en toen ging het naar mijn klassieke auto ‘ s. Mijn oudste is een 32 Ford Roadster. Ik ben begonnen. Ik heb een antieke klassieke Corvette collectie en ik ben begonnen met mijn 54 Corvette. Ik heb alles in dat gebouw gestart en ik loop rond en ruik de dampen en de geur van dampen was opwindend. Halleluja.
en toen begon ik rond te lopen, alles uit te zetten. Ik heb alles afgesneden en ze hielp me terug naar de deur, deed de lichten uit, deed het alarm uit, liep naar buiten, en toen zei Ik, Rachel gaf me de sleutel en ik stak mijn rechterhand uit. Ze legde de sleutels in mijn hand en toen zei ze, Papa, zag je wat je net deed? Ik zei, Wat? Ze zei, Je hebt ze in je rechterhand. Ik heb mijn hand terug. Ik kreeg mijn arm terug, mijn been terug, en toen drie stappen naar het huis en mijn geheugen kwam terug. Alles wat ik ooit had geleerd, alles wat ik ooit had gepredikt, elke preek, elke Bijbel was ik volledig hersteld. In drie weken, in drie weken, preekte ik in vijf verschillende landen, twee en drie diensten per dag, en dat was tweeënhalf jaar geleden. Zie ik eruit als een man die nooit meer normaal zou zijn? Kijk wat de Heer heeft gedaan, Halleluja, kom op, Geef de Heer een goede schreeuw van lof.KENNETH: Loof God, Halleluja, vergeet uw engel niet, zijn zij niet allemaal dienende geesten uitgezonden om te dienen voor degenen die de erfgenamen van de zaligheid zijn? Die engelen zijn helende middelen. Ze werken voor de grote arts. Ik heb een getuigenis, als ik tijd had zou ik je er een foto van laten zien. Waar bisschop Oyedepo, en waar we eerder dit jaar waren, is een jonge man die door een schotwond was vernietigd. Had zijn elleboog vernietigd en ze deden er een ellebooggewricht in, een metalen prothese van het ellebooggewricht. Maar hij had pijn met dat ding, erge pijn mee sinds ze het erin stopten.Een paar jaar geleden, toen we daar waren en daarna, hadden we gewoon een uitstorting van God in die plaats, hun kerkgebouw zitplaatsen 50.000, en ze hebben vijf diensten op zondag. Zodat je kunt zien hoe druk het personeel is. En ze zijn gewoon, toen er 130.000 meer mensen naar de kerk kwamen. Dus de Heer zei tegen hem, Jerry zei, Nu je voor mij hebt gewerkt, wil ik dat je wat rust neemt vanavond, Ik ga voor jou werken. Dat was de Heer. Bishop belde me, Hij zei, broeder Copeland, Ik ben in Dallas en Ik wil graag naar jouw huis vliegen. Ik wil je iets laten zien.Hij landde daar op onze luchthaven en liet me dit ellebooggewricht zien. Hij zei, Daar is het. Kun je dat zien vanaf waar je bent? Op die vlakke plek staan alle serienummers, het serienummer van de dokter enzovoort en datums enzovoort die dat stuk identificeren. Dat aan de linkerkant is waar het kunstmatige bot daar werd gelegd om te mengen en te herstellen en ervoor te zorgen dat zijn eigen bot eromheen opgroeide. Hij werd de volgende ochtend wakker met dat ding in bed, zonder bloed. Hij is net boven. Het volgende jaar ontmoette ik hem en man, zijn elleboog en alles. Het is gewoon perfect. Gewoon perfect in orde. Daar is hij met Gloria en mij.
nu ga ik de handen op Jerry leggen. Op het moment dat ik spreek, de naam van Jezus, ontving je de zalving die in mij functioneert en in Jerry vanmorgen. Vader, met Jerry Savelle als gevolmachtigde voor allen die nog zitten, legde ik mijn hand op hem als het opleggen van handen op hen allemaal. Zodat ze kunnen worden genezen. Ik gebruik de naam van Jezus door een volmacht om die naam te gebruiken en het bloed dat het verbond bekrachtigt in de naam van Jezus. Wees genezen.
