deze tekst is ontleend aan www.goete.eu/glossary
kennismaatschappij is een term voor samenlevingen die economisch en cultureel worden gekenmerkt door een hoge mate van afhankelijkheid van hun mogelijkheden om wetenschappelijke en technologische kennis te creëren. Gebaseerd op de dataverwerkingstechnologieën in het informatietijdperk is een typisch element het strategisch gebruiken van kennis als een factor van economische concurrentie tussen landen en tussen bedrijven en diensten binnen landen. Daarom zijn onderzoek en ontwikkeling (R&D) nauw met elkaar verbonden. Kennis wordt een bijzonder goed in de markt en een product aan merchandise. In economisch opzicht investeren kennismaatschappijen in onderwijs en opleiding van mensen om menselijk kapitaal op te bouwen waarmee zij kunnen voldoen aan de verwachtingen om tradities te bestendigen en de kennis belangrijker te gebruiken om innovaties te ontwikkelen. Belangrijke principes in een kennismaatschappij zijn netwerken tussen kennisproducenten, effectiviteit bij het toepassen, controleren en evalueren en leren. Om de verschillen in kwaliteit van kennis en kennisinstellingen te onderscheiden is er een grote belangstelling voor het rangschikken van onderwijsinspanningen. De sociale status van individuen is sterk afhankelijk van de mate van hun onderwijsprestatie. Als uitdrukking van de late moderniteit worden kennismaatschappijen gekenmerkt door een reflexief geweten over de opbouw-en methodologische processen. De pedagogische gevolgen zijn vastgelegd in de verwachting dat iedereen in een proces van levenslang leren om te gaan met ten minste relevante delen van de komende hoeveelheid nieuwe kennis en met de afnemende relevantie van oude kennis. Een cruciaal kenmerk van de kennismaatschappij is een buitengewone toename van de complexiteit van kennis, die niet alleen één land maar de hele wereld treft. Ondersteund door snelle communicatie (internet) kan de hoeveelheid informatie niet alleen door individuen worden beheerd, maar moet deze vergezeld gaan van leerplannen en strategieën om de Betekenis van informatie te onderscheiden en een persoonlijke houding ten opzichte van de complexiteit van kennis te vinden. Tussen de individualisering van het leren en de mondialisering van de verspreiding van kennis wordt de rol van leraren als tussenpersonen steeds belangrijker.
