in 1954 werd Kim verkozen in de Nationale Vergadering van Zuid-Korea, als lid van de partij onder leiding van Syngman Rhee, de eerste president van Zuid-Korea. Op het moment van zijn verkiezing was Kim het jongste lid van de Nationale Vergadering. Een paar maanden na zijn verkiezingsoverwinning verliet Kim zijn partij en sloot zich aan bij de oppositie toen Rhee probeerde de grondwet van Zuid-Korea te wijzigen. Kim werd een belangrijke criticus, samen met Kim Dae-jung, van de militaire regeringen van Park Chung-hee en Chun Doo-hwan.In 1974 werd hij verkozen tot voorzitter van de nieuwe Democratische Partij. Terwijl hij tijdelijk zijn macht verloor in de Nationale Vergadering in 1976, maakte Kim een politieke comeback tijdens het laatste jaar van het bestuur van Park Chung-hee. Kim Nam een hardline beleid van nooit compromissen sluiten of samenwerken met Park ‘S Democratische Republikeinse Partij totdat de Grondwet van Yushin werd ingetrokken en moedig bekritiseerde Park’ s dictatuur, die kon worden gestraft met gevangenisstraf onder de nieuwe grondwet.In augustus 1979 gaf Kim ongeveer 200 vrouwelijke werknemers van de Y. H. Trading Company toestemming om het hoofdkwartier van de New Democratic Party te gebruiken als plaats voor hun sit-in demonstratie en beloofde hen te beschermen. Duizend politieagenten vielen het hoofdkwartier van de partij binnen en arresteerden de arbeiders. Een vrouwelijke werknemer stierf in het proces en veel wetgevers proberen om hen te beschermen werden ernstig geslagen, sommige vereisen ziekenhuisopname. Het YH Incident oogstte wijdverbreide kritiek en leidde tot Kim ‘ s veroordeling, met een bewering dat de dictatuur van Park zou binnenkort instorten. Na dit incident was Park vastbesloten Kim van het politieke toneel te verwijderen, net als de gevangen Kim Dae-jung, en gaf de Zuid-Koreaanse centrale inlichtingendienst (KCIA) opdracht om een dergelijke zet te ontwikkelen. In september 1979 werd Kim ‘ s presidentschap van de nieuwe Democratische Partij opgeschort.Toen Kim in een interview met de New York Times een oproep deed aan de Verenigde Staten om de dictatuur van Park niet langer te steunen, wilde Park Kim gevangen zetten, terwijl de Carter-regering, die bezorgd was over de toenemende schendingen van de mensenrechten, een krachtige waarschuwing uitsprak om leden van de oppositiepartij niet te vervolgen. Toen Kim in oktober 1979 uit de Nationale Vergadering werd gezet, riepen de Verenigde Staten haar ambassadeur terug naar Washington, D. C., en alle 66 wetgevers van de New Democratic Party namen ontslag uit de Nationale Vergadering.Toen bekend werd dat de Zuid-Koreaanse regering van plan was om de aftreden selectief te accepteren, braken opstanden uit in Kim ‘ s geboortestad Pusan. Het was de grootste demonstratie sinds het presidentschap van Syngman Rhee, en verspreidde zich naar het nabijgelegen Masan en andere steden, met studenten en burgers die riepen om een einde aan de dictatuur. De crisis was een van de oorzaken van de moord op Park Chung-hee op 26 oktober 1979 door KCIA-directeur Kim Jae-gyu.
huisarrest
de onderdrukkende houding van de regering ten opzichte van de oppositie werd voortgezet onder Chun Doo-hwan, die op 12 December 1979 de macht greep met een militaire coup. Kim Young-Sam werd uit de Nationale Vergadering gezet voor zijn democratische activiteiten en verbannen uit de politiek van 1980 tot 1985. In 1983 ondernam hij een 21-daagse hongerstaking uit protest tegen de dictatuur van Chun Doo-hwan.
mislukte presidentsverkiezingen: Toen de eerste democratische presidentsverkiezingen in 1987 werden gehouden na Chun ’s pensionering, liepen Kim Young-sam en Kim Dae-jung tegen elkaar op, waarbij de oppositiestemmen werden verdeeld en ex-generaal Roh Tae-woo, Chun’ s handgekozen opvolger, de verkiezingen kon winnen. Dit was ook ondanks de steun van de eerste vrouwelijke presidentskandidaat, Hong Sook-ja, die haar kandidatuur afgetreden om Kim te steunen.
samengevoegd met de regerende partij: 1990-92Edit (3184) (1179) op 22 januari 1990 fuseerde hij onverwacht zijn Democratische Herenigingspartij met Roh ‘ s regerende Democratische Justitiepartij tot de Democratische Liberale Partij. Kim ‘ s beslissing maakte veel Democratische activisten boos, maar hij behield zijn politieke basis in Busan en Gyeongsang. Kim koos ervoor om de regerende partij van Roh samen te voegen om Roh ‘ s opvolger te worden in 1992, die hij de presidentskandidaat van de regerende Democratische Liberale Partij werd.Presidentschap (1993-1998)Edit
als kandidaat van de regeringspartij versloeg hij Kim Dae-jung bij de presidentsverkiezingen van 1992. Hij was de derde burger die het ambt bekleedde, en de eerste sinds 1962.De regering van Kim Young-sam probeerde de regering en de economie te hervormen. Een van de eerste daden van zijn regering was het starten van een anti-corruptie campagne, die begon aan de top, als Kim beloofde geen politieke slush fondsen te gebruiken.De regering van Kim eiste dat regeringsfunctionarissen en militaire functionarissen hun financiële gegevens openbaar maakten, waardoor verschillende hooggeplaatste officieren en kabinetsleden ontslag namen. Hij had zijn twee voorgangers als president, Chun en Roh, gearresteerd en aangeklaagd op beschuldiging van corruptie en verraad voor hun rol in militaire staatsgrepen, hoewel ze aan het einde van zijn termijn gratie zouden krijgen. Kim verleende ook amnestie aan duizenden politieke gevangenen en verwijderde de strafrechtelijke veroordelingen van pro-democratische demonstranten die waren gearresteerd tijdens het Bloedbad van Gwangju in de nasleep van de staatsgreep van 12 December. De anti-corruptiecampagne was ook onderdeel van een poging om de chaebol te hervormen, de Grote Zuid-Koreaanse conglomeraten die de economie domineerden. Echter, Kim ‘ s anti-corruptie boodschap werd beschadigd nadat zijn zoon werd gearresteerd voor omkoping en belastingontduiking gerelateerd aan het Hanbo schandaal.In 1994, toen de Amerikaanse president Bill Clinton de aanval op Nyongbyon, het centrum van Noord-Korea ‘ s nucleaire programma, berispte, adviseerde Kim hem terug te trekken om te voorkomen dat er opnieuw gevochten zou worden.Kim ‘ s nieuwe ministerspartij, de DLP verloor zijn krappe meerderheid in de Nationale Assemblee in 1996. Kia Motors stortte kort daarna, waardoor een keten van gebeurtenissen die verwikkeld Zuid-Korea in de 1997 Aziatische financiële Crisis tijdens het laatste jaar van zijn presidentschap.Tijdens de financiële crisis, de ineenstorting van Kia en andere conglomeraten leidde Kim tot een bailout van US$58 miljard uit het Internationaal Monetair Fonds.
