Kirgizië bergketens

er zijn meer dan 88 grote bergketens in Kirgizië, waarvan de meeste de Tian Shan – het Hemelse gebergte vormen. De andere, zoals de Chon Alai Range in het zuiden van het land, behoren tot het Pamir gebergte. De bergen van Kirgizië verdelen het land in verschillende regio ‘ s. De twee grootste regio ‘ s zijn de noordelijke en Zuidelijke helften van Kirgizië, verenigd door een hoofdweg van Osh naar Bishkek. De meeste bereiken variëren in lengte van 100 tot 300 km (62 tot 186 mijl). De langste, Kakshaal, is 582 km (361 mijl), en de Kirgizische Range, die ten zuiden van Bishkek ligt, is 454 km (282 mijl) lang. De meeste bereiken zijn tussen de 10 en 40 km (6 en 25 mijl) breed. In de Sovjettijd waren veel van deze pieken verboden terrein zonder passen, die moeilijk te krijgen waren. Zelfs nu veel beperkingen zijn opgeheven, hebben sommige plaatsen nog steeds moeilijke grenspassen nodig, waardoor ze moeilijk te bereiken zijn.

hoewel sommige bergtoppen technisch eenvoudig te beklimmen zijn, kan het weer onverwachte moeilijkheden opleveren. Zware sneeuwval kan spleten verbergen en lawines veroorzaken, die beide dodelijk kunnen zijn. Bergbeklimmers die de top van alle vijf van de toppen in de voormalige Sovjet-Unie die meer dan 7.000 meter (22.965 voet) verdienen een award genaamd de Snow Leopard. Twee van deze pieken liggen in Tadzjikistan, twee in Kirgizië, en één (piek Lenin) ligt op de grens tussen de twee. Sinds de start van de prijs in de Sovjettijd hebben meer dan 600 klimmers deze onderscheiding behaald.

de noordelijke hellingen van de Kirgizische bergen hebben de neiging om bebost te zijn, omdat de sneeuw langer duurt zonder te smelten. De zuidelijke hellingen profiteren meer van de opwarmende effecten van de zonnestralen, en dus hebben de neiging om graslanden en zomerweiden (jailoo).

Tian Shan

met 2.800 km lang en 800 km breed op zijn breedst is de Tian Shan een formidabele bergketen met 40 toppen van meer dan 6.000 m. Hoewel de Tiensjan zich over meerdere landen uitstrekt, ligt de meerderheid in Kirgizië. De Tian Shan strekt zich uit van het Chaktalgebergte net ten oosten van Tasjkent tot Urumqi (waarachter het weer opstijgt als het Bogdo Olagebergte) en is meestal verdeeld in het noorden, westen, Oosten, Midden en binnen. Het bereik is gemaakt van sedimentair, metamorf en stollingsgesteente.De centrale Tian Shan, ten zuidoosten van het Issyk-Kulmeer, bevat de zeer hoge toppen Khan Tengri en Peak Pobeda, beide meer dan 7.000 m (22.965 voet), plus 23 toppen meer dan 6.000 m (19.865 voet), waaronder 3 maagdelijke toppen, en 80 meer toppen tussen 5.000 en 6.000 m (16.404 tot 19.865 voet), waaronder 14 maagdelijke toppen. Deze maagdelijke pieken zijn nooit opgeroepen, wat ze interessante plaatsen maakt om te bezoeken.

het bestaan van de Tian Shan (ook bekend als de hemelse Bergen) is al sinds de oudheid bekend. Ondanks verslagen en waarnemingen van vele vroege reizigers bleef informatie over de Tiensjan “meer legende dan feit” in de buitenwereld, tot de expedities van de Russische geograaf en ontdekkingsreiziger Pjotr Semjonov in de 19e eeuw (waarvoor hij de eretitel Tiensjanski kreeg van de tsaar). In feite werden de zuidelijke randen van het gebergte voor het eerst beschreven door de boeddhistische monnik Hsuan Tsang in de 7e eeuw v.Chr., die schreef over “het ontmoeten van niets dan ijs en sneeuw. De sneeuw valt zowel in de zomer als in het voorjaar. Dag en nacht woedt de wind hevig.”De Tiensjan zou ook zichtbaar zijn geweest voor Marco Polo, die, als zijn verhaal te geloven is, in 1273 langs deze route reisde met zijn vader en oom.

Ala-Too range

de Terksey Ala-Too Range (de schaduwrijke bergen) loopt langs de zuidelijke oever van het Issyk-Kulmeer, terwijl de Kungey Ala-Too (de zonnige Bergen) aan de noordelijke oever liggen en de grens vormen met Kazachstan. De Kirgizische Ala-Too Range ligt over de noordelijke lengte van het land, ongeveer 40 km ten zuiden van Bishkek. Deze ranges zijn enkele van de meest toegankelijke en schilderachtige locaties, plaatsen waar iedereen van de meest beginnende tot ervaren plezier kan hebben.

de Pamirs

alleen de meest noordelijke pieken van de Pamirs bevinden zich in Kirgizië, direct langs de grens met Kirgizië en Tadzjikistan. Twee van de belangrijkste bereiken, de Pamir-Alay en de Trans-Alay, liggen op rijafstand van Osh. Piek Lenin is het hoogste punt van deze bereiken, het bereiken van 7.134 m (23.406 voet) boven de zeespiegel. Hoewel Peak Lenin is een van de makkelijkste toppen meer dan 7.000 m te beklimmen, problemen met het weer kan het onverwacht moeilijk en gevaarlijk maken.

Kleinere Pieken

de Meeste van deze bergen in Kirgizië zal betekenen weinig voor iedereen behalve voor ervaren bergbeklimmers, maar dit is een lijst van enkele van de meer bekende bergen van Kirgizië:

Adygene: in Ala-Archa National Park, oplopend tot 4.393 m (14.412 voet). De pisten zijn beter voor trekking dan bergbeklimmen.

Chapaev: 6.371 m (20.902 voet), in het centrale Tiensan.

Corona Peak: 4.860 m (15.945 voet), onderdeel van de AK-Sai Range in Ala-Archa National Park. Deze berg heeft zes torenhoge toppen die lijken op een kroon, die de berg zijn naam gaf (Kroon in het Russisch). Er zijn 600 m (1.968 voet) rotswanden, terwijl de noordelijke muur bereikt 900 m (2953 voet).

Druzhba: 6.800 m( 22.310 m), in het centrum van Tian Shan, ook bekend als Friendship Peak.

Gorky Peak: 6.050 m (19.850 voet), in de Tengri Tag subrange, die ook Khan Tengri omvat. Moeilijke weersomstandigheden maken dit een uitzonderlijk moeilijke piek voor klimmers. De berg presenteert een piramide profiel, met ijsmuren tot 200 m (656 voet).

vrije Korea piek: 4.778 m (15.675 voet), in de AK-Sai Range in Ala-Archa National Park. Een uitdagende klim voor bergbeklimmers, met steile rotsen die een 800 m (2.625 voet) noordelijke muur vormen.

Jigit: Aan de zuidelijke oever van het Issyk-Kul meer.

Karakol: 5.216 m (17.113 voet), aan de zuidelijke oever van het Issyk-Kulmeer.

Komsomolets: klimmers verzamelen zich elk jaar op 1 mei om deze top te beklimmen, en voor velen is het de eerste top die ze beklimmen.

Manas: 4.482 m (14.705 voet), het hoogste punt van het Talas-bereik.Marmeren wand: 6400 m in de centrale Tian Shan, werd oorspronkelijk beklommen door de Merzbacher expeditie in 1902.

Marquee Peak: 6.700 m( 21.982 voet), in het centrale Tiensjan.

Militaire Topografen: 6,873 m( 22,550 voet), in het midden Tian Shan, en ja, dit is zijn echte naam.

Nansen piek: 5.697 m (18.690 voet), in het centrale Tiensjan.

piek van het 19e partijcongres: 5,882 m, ook bekend als piek Korzjenevskovo, deze piek is niet te verwarren met de Korzjenevskaja piek in Tadzjikistan. Het is gemakkelijk zichtbaar vanaf de Achik-Tash en ui Veldkampen aan de voet van de piek Lenin, en wordt soms gebruikt voor acclimatisatie beklimmingen ter voorbereiding op de piek Lenin, hoewel er andere meer populaire alternatieven die niet zo lang duren.

Petrovsky: De werkelijke hoogte van deze piek wordt betwist, en varieert tussen 4.700 en 4.900 (15.420 en 16.075 voet). Boven het basiskamp Achik-Tash, op de noordelijke beklimming van de piek Lenin, wordt deze piek vaak gebruikt voor acclimatisatie alvorens een beklimming op de hogere piek te proberen.

Przhevalsky: 6.450 m (21.161 voet), in de centrale Tiensjan.

Piramide: 5.621 m (18.442 voet), gelegen in de Jeti Oguz vallei, nabij Karakol aan de zuidelijke kant van het meer Issyk-Kul. Dit is de grootste piek in het gedeelte dat Karakol en Jigit pieken omvat. De piek stijgt tot 5.215 m (17.110 voet) wanneer de gletsjers eromheen zijn opgenomen. De noordelijke hellingen worden door diepe kloven gesneden. Er zijn verschillende routes uitgestippeld, van relatief eenvoudige wandelingen tot meer veeleisende wandelingen.

Semjonov Tianshansky: deze top is geen eenvoudige klim, maar er zijn veel expedities geweest die zeven verschillende routes naar de top hebben vastgesteld.Sovjet-Kirgizië: 5.650 m( 18.537 voet), in de centrale Tiensjan.