Climate Explained is een samenwerking tussen The Conversation, Stuff en het New Zealand Science Media Centre om uw vragen over klimaatverandering te beantwoorden.
als u een vraag wilt beantwoorden, stuur deze dan naar [email protected]
is de mensheid gedoemd? Als we in 2030 de emissies niet hebben verminderd op een manier die betekent dat we onder zeggen 2℃ blijven (Ik heb eerlijk gezegd opgegeven op 1.5℃), zijn we dan gedoemd?
de mensheid is niet ten dode opgeschreven, niet nu of zelfs niet in een worst-case scenario in 2030. Maar het vermijden van doom — het einde of de wijdverbreide ineenstorting van de beschaving — legt een vrij lage lat. We kunnen veel hoger dan dat mikken zonder de realiteit uit de weg te gaan.
het is goed om in eerste instantie aandacht te besteden aan de opwarming van de aarde van 1,5℃ en 2℃. De vele uitingen van klimaatverandering — waaronder hittegolven, droogtes, waterstress, intensere stormen, bosbranden, massa — extinctie en opwarming van de oceanen-worden steeds erger naarmate de temperatuur stijgt. Klimaatwetenschapper Michael Mann gebruikt de metafoor van het lopen in een steeds dikker mijnenveld.
goede redenen om nog niet op te geven
het Intergovernmental Panel on Climate Change beschreef de effecten van een stijging van de gemiddelde temperatuur met 1,5 ° in een speciaal verslag vorig jaar. Ze zijn ook mooi samengevat in een artikel over waarom wereldwijde temperaturen ertoe doen, geproduceerd door NASA. De gemiddelde temperatuur in de wereld is momenteel ongeveer 1,2℃ hoger dan ten tijde van de Industriële Revolutie, ongeveer 250 jaar geleden. We zijn al getuige van lokale inslagen, waaronder het wijdverspreide bleken van koraal op het Great Barrier Reef van Australië.
om de opwarming van de aarde tot 1,5 ° C te beperken, moet de wereldwijde uitstoot dit decennium elk jaar met 7,6% worden verminderd. Dat klinkt moeilijk, maar er zijn redenen voor optimisme.
Ten eerste is het technisch en economisch mogelijk. Bijvoorbeeld, het gebruik van wind-en zonne-energie is exponentieel gegroeid in de afgelopen tien jaar, en hun prijzen zijn gedaald tot het punt waarop ze nu behoren tot de goedkoopste bronnen van elektriciteit. Op sommige gebieden, waaronder energieopslag en industriële processen zoals de productie van staal en cement, moet nog verder onderzoek worden verricht en moeten de prijzen dalen (of hogere koolstofprijzen).
ten tweede is het politiek mogelijk. Deels als reactie op de Overeenkomst van Parijs heeft een groeiend aantal landen strengere doelstellingen vastgesteld. Twintig landen en regio ‘ s (waaronder Nieuw-Zeeland en de Europese Unie) richten zich nu op netto-nulemissie tegen 2050 of eerder.
een recent voorbeeld van opvallende vooruitgang komt uit Ierland – een land met een soortgelijk emissieprofiel als Nieuw-Zeeland. Het “regeringsprogramma” van de nieuwe coalitie omvat emissiereducties van 7% per jaar en een reductie met de helft tegen 2030.
Ten derde is het sociaal mogelijk. Sinds 2019 zien we de enorme groei van de School Strike 4 Klimaatbeweging en een toename van de afstoting van fossiele brandstoffen. Verschillende mediaorganisaties, waaronder het gesprek, hebben zich ertoe verbonden om op feiten gebaseerde verslaggeving over klimaatverandering te doen en een reeks politieke partijen, met name in de VS en Europa, roept op tot een groene New Deal.
er is ook een groeiend inzicht dat we, om een veilige toekomst te garanderen, over het geheel genomen minder moeten consumeren. Als deze trends aanhouden, dan denk ik dat we nog steeds onder de 1,5℃kunnen blijven.
het pessimistische perspectief
stel nu dat we daar niet in slagen. Het is 2030 en de uitstoot is maar een beetje gedaald. We staren naar 2℃ in de tweede helft van de eeuw.
bij 2℃ opwarming zouden we meer dan 90% van onze koraalriffen kunnen verliezen. Insecten en planten zouden een hoger risico lopen om uit te sterven, en het aantal gevaarlijk warme dagen zou snel toenemen.
de uitdagingen zouden worden verergerd en we zouden nieuwe kwesties te overwegen. Ten eerste, onder de “shifting baseline” fenomeen — in wezen een gebrek aan langzame verandering te merken en te waarderen wat al verloren is — mensen zou kunnen korting op de schade die al is gedaan. Voortdurend verslechterende omstandigheden kunnen de nieuwe norm worden. Ten tweede kunnen klimaateffecten zoals massale migratie leiden tot een toename van nationalisme en internationale samenwerking bemoeilijken. En ten derde kunnen we onvoorspelbare “kantelpunten” in het aardsysteem passeren. Een opwarming van meer dan 2°C zou bijvoorbeeld kunnen leiden tot een wijdverbreide smelting in Antarctica, wat op zijn beurt zou bijdragen aan de zeespiegelstijging.
maar echte doemdenkers gaan over het algemeen uit van een worstcasescenario op vrijwel elk gebied van onzekerheid. Het is belangrijk om te onthouden dat dergelijke scenario ‘ s zijn niet erg waarschijnlijk.
hoewel dit scenario voor 2030 slecht is, leidt het niet tot doom — en het verandert zeker niet de noodzaak om van fossiele brandstoffen over te stappen op koolstofarme opties.
