in 1919 keerde Neurath met goedkeuring van President Friedrich Ebert terug naar de diplomatie en trad toe tot de ambassade in Kopenhagen als Minister van Denemarken. Van 1921 tot 1930 was hij ambassadeur in Rome; hij was niet al te onder de indruk van het Italiaanse fascisme. Na de dood van Gustav Stresemann in 1929 werd hij door president Paul von Hindenburg al in aanmerking genomen voor de post van minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van kanselier Hermann Müller, maar zijn benoeming mislukte vanwege de bezwaren van de regeringspartijen. In 1930 keerde hij terug naar de ambassade in Londen.Neurath werd in 1932 teruggeroepen naar Duitsland en werd in juni Minister van Buitenlandse Zaken in het “kabinet Van baronnen” onder kanselier Franz von Papen. Hij bleef die positie bekleden onder kanselier Kurt von Schleicher en daarna onder Adolf Hitler van de Machtergreifung op 30 januari 1933. Tijdens de eerste dagen van Hitlers Heerschappij leende Neurath een aura van respect aan Hitlers expansionistische buitenlandse politiek.In mei 1933 rapporteerde de Amerikaanse zaakgelastigde dat “Baron von Neurath zo’ n opmerkelijke capaciteit heeft getoond om zich te onderwerpen aan wat in normale tijden alleen als beledigingen en vernederingen van de kant van de nazi ’s kon worden beschouwd, dat het nog steeds een hele mogelijkheid is dat de nazi ’s tevreden zouden zijn om hem nog enige tijd als boegbeeld te laten blijven”. Hij was betrokken bij de Duitse terugtrekking uit de Volkenbond in 1933, de onderhandelingen over het Brits-Duitse Marineakkoord (1935) en de remilitarisatie van het Rijnland. In 1937 sloot Neurath zich aan bij de Nazi-partij. Hij kreeg de Gouden partij Badge en kreeg de ererang van een Gruppenführer in het SS—equivalent in Wehrmacht rang aan een luitenant-generaal.Op 5 November 1937 vond de conferentie plaats tussen de top van het Rijk en Hitler in het zogenaamde Memorandum van Hossbach. Op de conferentie verklaarde Hitler dat het tijd was voor oorlog, of beter gezegd voor oorlogen, want wat Hitler voor ogen had waren een reeks gelokaliseerde oorlogen in Midden-en Oost-Europa in de nabije toekomst. Hitler betoogde dat, omdat deze oorlogen nodig waren om Duitsland te voorzien van Lebensraum, autarky en de wapenwedloop met Frankrijk en Groot-Brittannië maakte het noodzakelijk om te handelen voordat de westerse machten een onoverkomelijke voorsprong in de wapenwedloop ontwikkeld. Hij verklaarde verder dat Duitsland al in 1938 en uiterlijk in 1943 klaar moest zijn voor de oorlog.Van de genodigden waren Neurath, Blomberg en de opperbevelhebber van het leger, generaal Werner von Fritsch. Ze geloofden allemaal dat elke Duitse agressie in Oost-Europa een oorlog met Frankrijk moest ontketenen vanwege het Franse alliantiesysteem in Oost-Europa, de zogenaamde cordon sanitaire. Ze geloofden verder dat als een Frans-Duitse Oorlog uitbrak, deze snel zou escaleren tot een Europese oorlog, omdat Groot-Brittannië vrijwel zeker zou ingrijpen in plaats van het vooruitzicht van de nederlaag van Frankrijk te riskeren. Bovendien beweerden ze dat Hitlers veronderstelling dat Groot-Brittannië en Frankrijk de geprojecteerde oorlogen gewoon zouden negeren omdat ze hun herwapening later dan Duitsland waren begonnen, gebrekkig was. De tegenstand van Fritsch, Blomberg en Neurath was volledig bezorgd over de beoordeling dat Duitsland geen oorlog kon beginnen in het hart van Europa zonder engels-franse betrokkenheid, en dat er meer tijd nodig was om opnieuw te bewapenen. Ze hebben echter geen morele oppositie geuit tegen agressie of onenigheid met Hitler ‘ s basisidee om Oostenrijk of Tsjecho-Slowakije te annexeren.In reactie op de bezwaren die tijdens de conferentie van Hossbach werden geuit, verscherpte Hitler zijn controle over het militaire apparaat voor het maken van buitenlandse politiek door degenen die geen contact hadden met zijn beleid te verwijderen. Op 4 februari 1938 werd Neurath ontslagen als minister van Buitenlandse Zaken tijdens de Blomberg–Fritsch-affaire. Hij was van mening dat zijn ambt gemarginaliseerd was en was niet voor Hitlers agressieve oorlogsplannen omdat hij vond dat Duitsland meer tijd nodig had om zich te herbewapenen, wat werd beschreven in het Memorandum van Hossbach van 5 November 1937. Hij werd opgevolgd door Joachim von Ribbentrop, maar bleef in de regering als minister zonder portefeuille om de zorgen weg te nemen die zijn verwijdering internationaal zou hebben veroorzaakt. Hij werd ook benoemd tot voorzitter van de” Privy Cabinet Council”, een zogenaamd superkabinet om Hitler te adviseren over Buitenlandse Zaken. Op papier bleek dat Neurath gepromoveerd was. Dit lichaam bestond echter alleen op papier; Hermann Göring getuigde vervolgens dat het nooit bijeenkwam, ” niet voor een minuut.In maart 1939 werd Neurath benoemd tot Reichsprotektor van bezet Bohemen en Moravië, als Hitlers persoonlijke vertegenwoordiger in het protectoraat. Hitler koos Neurath voor een deel om de internationale verontwaardiging over de Duitse bezetting van Tsjecho-Slowakije te pacificeren. Kort na zijn aankomst in de Praagse Burcht stelde Neurath strenge perscensuur in en verbood politieke partijen en vakbonden. Hij gaf opdracht tot een hard optreden tegen protesterende studenten in oktober en November 1939 (1.200 student-demonstranten gingen naar concentratiekampen en negen werden geëxecuteerd). Hij hield ook toezicht op de Jodenvervolging volgens de wetten van Neurenberg. Draconisch als deze maatregelen waren, Neurath ‘ s heerschappij over het algemeen was vrij mild door Nazi-normen. Met name probeerde hij de excessen van zijn politiechef, Karl Hermann Frank, in bedwang te houden.In September 1941 besloot Hitler echter dat Neurath ‘ s heerschappij te mild was en ontnam hem zijn dagelijkse macht. Reinhard Heydrich werd genoemd als zijn plaatsvervanger, maar had in werkelijkheid de echte macht. Heydrich werd in 1942 vermoord en opgevolgd door Kurt Daluege. Neurath bleef officieel Reichsprotektor gedurende deze periode. Hij probeerde in 1941 ontslag te nemen, maar zijn ontslag werd pas in augustus 1943 aanvaard, toen hij werd opgevolgd door de voormalige Minister van Binnenlandse Zaken Wilhelm Frick. Op 21 juni van dat jaar werd hij verheven tot de ere-rang van een SS—Obergruppenführer-equivalent aan een driesterren-generaal.Later in de oorlog had Neurath contacten met het Duitse verzet.
