de kosode was afkomstig uit de Heianperiode als onderkleding voor zowel mannen als vrouwen en was een effen wit, vaak zijden kledingstuk dat direct naast de huid werd gedragen. Zowel mannen als vrouwen gelaagde gewaden met wijde mouwen, met de stijl van gelaagdheid gedragen door vrouwen van het Japanse keizerlijk hof – bekend als jūnihitoe, letterlijk “twaalf lagen” – met een groter aantal gewaden dan mannen. De kosode zou ook als slaapkleding gedragen worden.
na dress-edicten die bedoeld waren om het aantal gelaagde kledingstukken te verminderen, werd de kosode vanaf ongeveer de Kamakura-periode geleidelijk bovenkleding. Stijlen van het dragen van de kosode-zoals gelaagdheid twee kosode en het dragen van de bovenste mantel ontdaan van de schouders-werd populair, naast de geleidelijke ontwikkeling van kosode decoratietechnieken ontwikkelen.
de proporties van de kosode – een breed lichaam en relatief smalle mouwen-werden in de loop van de tijd geleidelijk gelijk, alvorens te lijken op die van een moderne kimono rond de Edoperiode. De mouwen op sommige vrouwen kosode werden ook langer en begonnen zich los te maken van het lichaam onder de schouder, een stijl waardoor de obi breder werd in de tijd.
