tetracyclinen
de tetracyclinen omvatten tetracycline, oxytetracycline, doxycycline en minocycline. Voor kleine dieren wordt bijna uitsluitend doxycycline gebruikt. Tetracyclines zijn proteïnesynthese-remmers. Zij binden aan de 30-s ribosomale subeenheid en blokkeren aminoacyl-overdrachtrna van het binden aan de boodschapper RNA (mRNA) ribosoomcomplex.
de tetracyclinen zijn breedspectrumgeneesmiddelen die actief zijn tegen gramnegatieve en grampositieve bacteriën, evenals Chlamydia, rickettsia, spirocheten, mycoplasma, l-vormbacteriën en sommige protozoa (bijv. Plasmodium, Entamoeba). De familie Rickettsiaceae omvat Rickettsia en Ehrlichia en tetracyclines, in het bijzonder doxycycline, worden beschouwd als de drug van eerste keuze voor deze infecties.
de orale toedieningsweg is de meest voorkomende wijze van toediening en doxycycline hyclaattabletten, en soms doxycycline monohydraat, zijn de formuleringen die het vaakst aan kleine dieren worden toegediend. Orale absorptie is soms grillig en onvoorspelbaar, maar hoog genoeg voor orale behandeling bij de meeste dieren. Calcium en andere divalente kationen zullen tetracyclinen cheleren en de orale absorptie remmen (merk op dat in de rubriek “Fluorochinolone antibiotica” geneesmiddelen werden vermeld om Git-ziekten te behandelen deze kationen bevatten), hoewel dit minder een probleem is voor doxycycline dan voor andere tetracyclinen.
de meeste tetracyclinen worden minimaal gemetaboliseerd en zijn afhankelijk van glomerulaire filtratie voor eliminatie. Doxycycline en minocycline worden echter meer gemetaboliseerd dan de andere tetracyclinen en de renale excretie is mogelijk niet zo hoog als bij andere tetracyclinen. Doxycycline en minocycline verschillen van de andere tetracyclines omdat ze worden uitgescheiden in het darmlumen, wat belangrijk kan zijn voor de behandeling van sommige darmziekten.
tetracyclinen kunnen veranderingen in de gastro-intestinale microflora veroorzaken. Dit is een probleem geweest bij sommige dieren (vooral paarden), maar minder bij kleine dieren. Niettemin kan diarree optreden bij orale toediening. Het andere belangrijke nadelige effect gerelateerd aan de GIT is slokdarmletsel. Doxycycline gevangen in de slokdarm van een gebroken tablet of onvolledig opgeloste capsule kan letsel aan de slokdarm en strictuur veroorzaken. Bij katten kunnen capsules of gebroken tabletten in de slokdarm blijven, tenzij toegediend met water. Daarom moet men voorzichtig zijn met het geven van orale doxycycline medicijnen aan katten. Dit probleem is voornamelijk geassocieerd met doxycyclinehyclaat (de meest voorkomende vorm in de Verenigde Staten), eerder dan doxycycline monohydraat.
