Ep 307 (2:55) – Teaser image – Hector (Tio) Salamanca leert zijn neefjes la familia es todo
Eén van de centrale thema ‘ s in Breaking Bad is familie als bron van identiteit en motivatie. In de openingsvertoning van Episode 307 zien we dit thema vanuit een alternatief perspectief, dat van de familie Salamanca. Flashing terug ongeveer 15 jaar in het verleden, zien we de Marco en Leonel als jongens, samen met hun oom Hector voordat hij gedwongen in een rolstoel. Deze openingsscène maakt deel uit van een aflevering getiteld “One Minute”, zowel vanwege de lessen die de jonge Marco en Leo in slechts één minuut moeten leren en om andere redenen die later in de aflevering worden onthuld.De cinematografie en muziek aan het begin van de scène geven de kijkers een ongemakkelijk gevoel als de personages vervagen en een geluid langzaam ontstaat van een kind spottend giechelen. Visuals beginnen op te helderen als kijkers zien een hand wanhopig reiken naar iets dat in eerste instantie lijkt op een menselijk silhouet, maar die blijkt te zijn speelgoed figuur, misschien een soldaat. Nogmaals, de makers van Breaking Bad zal een onschuldig object gebruiken (zoals de teddybeer van Seizoen 2) en in het kijken naar wat er rond dit object zal gevaar of corruptie onthullen. Hier houdt de ene jongen het speelgoed vast en bespot de andere terwijl hij het net buiten bereik houdt. Wielen beginnen te draaien in de hoofden van de kijkers als ze de verbinding maken–dit is een foto van de beruchte neven in hun jongere, onschuldige (of misschien niet zo onschuldig) dagen.
de belichting en de instelling dragen ook bij aan de stemming en intensiteit van de scène. De scène pannen uit, zodat het publiek de gele gloed van de zonsondergang kan zien in een grote achtertuin van een huis in de woestijn. Het creëert een somber en sereen gevoel dat wordt botst door het gekibbel van de twee jongens. Zonsondergang wordt geassocieerd met het gevoel van kalmte dat het contrast van onrust verhoogt dat later optreedt. De camera gaat uit naar de oom van de jongens die niet gebotst lijkt door de situatie die impliceert dat dit een veelvoorkomende gebeurtenis is. Alles wijst op een normale familiesetting met wat” jongens zullen jongens zijn ” gekibbel.
de dialoog in de scène is volledig in het Spaans, wat de culturele wortels van het gezin benadrukt. De Spaanse cultuur is erg familiegericht, zoals blijkt uit de Salamanca ‘ s.terwijl de oom dof kijkt naar zijn neefjes, beantwoordt hij een telefoontje waarin het publiek alleen zijn einde van het gesprek kan horen. Het wordt samengevoegd dat hij zijn afkeuring aan het bespreken is ten opzichte van “The chicken man”, waarvan we aannemen dat het Gus Fring is. Hij zegt, “Vertrouw nooit een Zuid-Amerikaan,” suggereert dat zijn familie wantrouwen jegens buitenstaanders.
het jonge kind, Marco, blijft zijn neef bespotten en breekt uiteindelijk het speeltje met de voldoening dat hij zijn neef tot tranen toe drijft. Deze genadeloze houding lijkt een die loopt in de familie als de oom kijkt naar de scène zonder enige interesse of bezorgdheid. Leonel snikt naar zijn oom en schreeuwt naar hem en tattoos op Marco. Hector antwoordt met een harteloze, ” hij had alleen maar plezier. Je komt er wel overheen.”Om deze actie te bagatelliseren als “leuk” is zenuwslopend en ongezond voor een kind om te worden onderwezen. Deze houding is duidelijk in de oudere versies van de neven in de manier waarop ze verdoofd zijn voor typische emoties zoals pijn en lijdensweg. Het is intrigerend om een meer kwetsbare jongere versies van deze twee personages te zien als de kijker ziet een glimp van hoe deze meedogenloosheid begon te ontwikkelen.De gewonde Leonel schreeuwt uit woede dat hij zijn broer haat en wenst dat hij dood was. Er is daarna een moment van stilte dat de kracht van die woorden benadrukt als de camera zich vernauwt op elk personage. De oom is bedachtzaam maar stil in zijn reactie terwijl Leonel nog steeds in tranen is en Marco vrolijk is. De oom roept de jongens naar hem toe en vraagt Marco rustig om een koud biertje voor hem te pakken uit de bodem van een vat.
de kalmte komt abrupt tot een einde als Hector Marco ‘ s hoofd in de waterkoeler drukt en hem probeert te verdrinken. Het aangename geluid van de vogels tjilpende achtergrond verandert plotseling in een paniekerige beat die de intensiteit van de scène verhoogt. Het cameraperspectief verschuift snel tussen de angst in Leonel ‘ s gezicht, de strengheid in die van de oom en de wanhoop in die van Marco. de camerahoek gaat het water in en kijkt omhoog naar de hulpeloze Marco die vecht voor een zucht naar lucht. Dit zorgt ervoor dat de kijker te voelen voor Marco als ze horen en zien de geluiden Marco ervaart. De kijker is in shock dat de bewaker van deze twee jongens de man is die hen in gevaar brengt. De woestijn locatie van de scène benadrukt ook op dit punt hoe ze volledig alleen zijn. De oom beschimpt de jonge Leo en zegt: “Je wilde je broer dood hebben. Toch?”Hij heeft Leonels woorden terug naar hem gegooid terwijl hij Leo uitdaagt om de stervende Marco te redden die hij gewoon dood wenste. Leonel wordt gedwongen om zijn oom pijn te doen om zijn neef te redden. Als de oom opstaat om te vertrekken, zo stoïcijns als altijd, verschuift de camera in het perspectief van de jongens die opkijken naar hun oom als hij ontmoedigend zegt, “la familia es todo” (“familie is alles.”)
de psychologische impact van dit moment is er een die een kind voor de rest van zijn leven zou achtervolgen. Dit onthult aan het publiek hoe gewaardeerd familie is om de Salamanca ‘ s en hoe het toebrengen van pijn of de dood is gemakkelijk een optie als men een ander familielid pijn doen. Dit onthult ook de band die de twee jongens hebben met elkaar als, momenteel, deze personages voortdurend doen alles naast elkaar en ze hebben elkaars rug tot het einde. Breaking Bad bevat het thema van familie die een motivator voor de acties van mensen. Dit idee wordt getoond door de perspectieven van de” schurken ” als hun drang om te doden is gebaseerd op het verlangen om de dood van hun familie te wreken. – Juline M.
