Hullings Jackson, John: (1835-1911) English physician who pioneered the development of neurology as a medical specialty during the reign of Queen Victoria. John Hullings Jackson is genoemd de ” vader van de Engelse neurologie.”Jackson deed een aantal wetenschappelijke ontdekkingen op verschillende gebieden van hogere zenuwactiviteit en taal, en droeg sterk bij aan de studie van verschillende soorten epilepsie. Hullings Jackson observeerde de epileptische aanvallen van zijn vrouw. Hij merkte op dat al haar aanvallen hetzelfde patroon volgden. Ze begonnen bij één van haar handen, gingen naar haar pols, dan naar haar schouder, dan naar haar gezicht. Ze zouden uiteindelijk het been aan dezelfde kant van haar lichaam aantasten, en dan stoppen. Hij ging verder met het beschrijven van deze vorm van epilepsie geassocieerd met gelokaliseerde convulsieve aanvallen, nu bekend als Jacksoniaanse epilepsie of Jacksoniaanse aanvallen. Hullings Jackson geloofde dat aanvallen elektrische ontladingen in de hersenen waren. De lozingen begonnen op een bepaald punt en straalden uit vanaf dat punt. Dit suggereerde hem dat de hersenen verdeeld waren in verschillende secties, en dat elke sectie de motorische functie (of beweging) van een ander deel van het lichaam bestuurde. En omdat het patroon nooit gevarieerd is, moet de manier waarop de hersenen georganiseerd zijn ook ingesteld worden.Jackson ‘ s onderzoek naar epilepsie strekte zich uit over een breed spectrum en omvatte niet-intacte aanvallen, intellectuele aura en vele andere manifestaties, die nu collectief worden behandeld onder de term temporale kwab epilepsie. Jackson beschreef een klassiek geval van temporale-kwab epilepsie in het geval van “Dr. Z.” Dr. Z.zijn ziekte verwoestte uiteindelijk zijn carrière en eindigde in zijn dood.Hullings Jackson was een van de eersten die het ziektepatroon van het cerebellum herkende. Zijn onderzoek was niet beperkt tot epilepsie, en omvatte studies in afasie en neuro-oftalmologie. Hij bedacht een hiërarchie van het zenuwstelsel met positieve en negatieve manifestaties van neurologische activiteit. Zijn werk was gebaseerd op een gedetailleerde, inzichtelijke evaluatie van de klinische symptomen van ziekten van de hersenen, in combinatie met zorgvuldige, herhaalde studies van hun verschijnselen. Jackson ‘ s waarnemingen van gelokaliseerde hersenlaesies leidden tot de eerste gevallen van neurochirurgische ablatie van hersentumoren. Veel van zijn oorspronkelijke werk vormt nog steeds de basis van het hedendaagse begrip van het verlies van taal veroorzaakt door een beroerte en andere ziekten.
vraag
wat veroorzaakt tandbederf? Zie Antwoord
