herdrukt met toestemming van de auteur.Begin afgelopen zomer nodigde Mel Gibson me uit om “The Passion” te zien, zijn film over het proces en de kruisiging van Jezus. De uitnodiging was belangrijk omdat ik de eerste praktiserende Jood en actief lid van de Amerikaanse Joodse gemeenschap was die werd uitgenodigd. Hij deed dat omdat hij, terecht, geloofde dat hij me kon vertrouwen. Ik heb lang gewerkt om vertrouwen op te bouwen tussen Joden en Christenen, vooral traditionele christenen.
de toenemende spanning over deze film heeft de impressies die ik Mel Gibson die dag aanbood, versterkt. Bij het kijken naar “The Passion” kijken Joden en Christenen naar twee totaal verschillende films.
gedurende twee uur zien christenen hoe hun Verlosser gemarteld en vermoord wordt. Gedurende dezelfde twee uur kijken Joden toe hoe joden het doden en martelen van de Verlosser van de christenen regelen.
om verdere spanningen te voorkomen tussen twee prachtige gemeenschappen die goed op weg waren naar historische vriendschap, is het van cruciaal belang dat elk van hen probeert te begrijpen welke film de ander bekijkt en waarop hij reageert.
eerst wat Joden zien. De Joden in de film (behalve natuurlijk degenen die in Jezus geloven) zijn wreed en vaak sadistisch. Een prominente christen die de film samen met mijn vrouw en mij zag zei dat tijdens het kijken naar de film hij wilde een pistool te nemen en schieten degenen die zo ‘ n pijn aan Jezus had gebracht. Ik kon het hem niet kwalijk nemen. De Joden in de film manipuleren de Romeinen-die worden afgeschilderd als joden en in het geval van Pilatus, als moreel veel hoger-in het martelen en vermoorden van een mooie man.
waarom stoort dit Joden zo? Want bijna 2000 jaar lang, aangevallen als “Christusmoordenaars”, werden talloze Joodse mannen, vrouwen en kinderen gemarteld en vermoord op manieren die vaak meer lijden veroorzaakten dan zelfs Jezus verdroeg (b.v. niet alleen zichzelf gemarteld en vermoord, maar ook hun families en vrienden verkracht, gemarteld en vermoord zien worden). Voor Joden om zich zorgen te maken dat een grote film gemaakt door een van ‘ s werelds supersterren Joden afgebeeld als het hebben van Christus gemarteld en gedood zou kunnen wekken antisemitische passies is niet paranoïde. Hoewel de Islam de kruisiging ontkent, is het moeilijk voor te stellen dat deze film geen hit zal worden in de fel antisemitische Arabische wereld.Het is essentieel dat christenen dit begrijpen. Elke Jood, seculier, religieus, geassimileerd, links, rechts, vreest te worden gedood omdat hij joods is. Dit is het best bewaarde geheim over Joden, die algemeen worden gezien als buitengewoon veilig en machtig. Maar het is het enige universele sentiment onder Joden. Na de Holocaust en met Islamitische terroristen die vandaag de dag Joden willen vermoorden, is ook dit niet paranoïde.Echter, wat Joden moeten begrijpen is dat de meeste Amerikaanse christenen die deze film bekijken “the Jews” niet zien als de schurken in het passieverhaal historisch gezien, laat staan vandaag. Ten eerste geloven de meeste Amerikaanse christenen-katholiek en Protestant-dat een zondige mensheid Jezus doodde, niet “de Joden.”Ten tweede, ze weten dat het hele doel van Christus was om naar deze wereld te komen en gedood te worden voor de zonden van de mensheid. Voor de christen liet God het gebeuren, niet de Joden of de Romeinen (het boek Handelingen zegt precies dat). Ten derde, een christen die vandaag de dag Joden haat voor wat hij gelooft dat sommige Joden 2000 jaar geleden deden, reflecteert alleen op de lage morele, intellectuele en religieuze staat van die Christen. Stel je voor wat Joden zouden denken van een Jood die Egyptenaren haatte na het kijken naar “de Tien Geboden”, en je krijgt een idee van hoe de meeste Christenen een christen zouden beschouwen die Joden haatte na het kijken naar “The Passion.”
Joden moeten ook een ander aspect van “The Passion” – controverse begrijpen. Net zoals Joden reageren op eeuwen van Christelijk antisemitisme (vrijwel alles in Europa), reageren veel Christenen op decennia van Christelijk geweld-films en kunst die christelijke symbolen bespotten, een oorlog tegen vrijwel elke publieke christelijke uitdrukking (van de dood van het kerstfeest tot de morele identificatie van fundamentalistische christenen met fundamentalistische Moslims). Bovendien hebben veel Joodse groepen en media mensen die nu “de passie” aanvallen een geschiedenis van onverantwoordelijk labelen conservatieve christenen antisemitisch.
ik kan niet zeggen dat ik blij ben dat deze film gemaakt is. Niettemin, als de overgrote meerderheid van christenen en joden van goede wil hard probeert te begrijpen welke film de ander bekijkt, kan er nog iets goeds tot gevolg hebben. Het Laatste wat Joden nodig hebben is spanning te creëren met hun beste vrienden. En het laatste wat christenen nodig hebben is een vernieuwing van christelijke haat jegens Jezus’ Volk.
