In de naam van Allah, de genadige, de genadige
het kinderhuwelijk is een belangrijke kwestie voor moslims in de moderne tijd, aangezien de sociale gebruiken de laatste paar honderd jaar drastisch zijn veranderd. Mensen in premoderne samenlevingen beschouwden de praktijk soms als onschadelijk, zelfs heilzaam in sommige contexten. Maar worden kinderhuwelijken aangemoedigd door de Islam?Anti-Moslimschrijvers wijzen op een vers van de Koran dat de Islam niet alleen kinderhuwelijken aanmoedigt, maar ook seks tussen volwassenen en kinderen toestaat. Zelfs sommige eigenzinnige moslims, die graag ‘Westerse’ sociale gebruiken helemaal willen verwerpen, pleiten schaamteloos voor kinderhuwelijken ondanks overtuigend bewijs dat het kinderen in de moderne context schaadt.
na onderzoek zien we dat beiden, zoals hun eigenaardige gewoonte, in het vers lezen wat er niet in staat.
Allah zei:
وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ
Degenen die niet meer verwachten menstruatie onder uw vrouwen, als je twijfelt, dan is hun te wachten voor de duur van drie maanden, en ook voor degenen die nog niet gemenstrueerd.
Surat al-Talaq 65:4
dit vers verwijst naar de wachttijd tot hertrouwen (‘iddah) voor gescheiden “vrouwen”, die per definitie volwassen zijn. Het gebruikt het woord niet voor kinderen of prepuberale meisjes. Het vers levert slechts een praktische regel voor het bepalen van de wachttijd voor elke gescheiden vrouw die, om welke reden dan ook, niet menstrueert.
een vrouw kan om verschillende redenen niet menstrueren, omdat ze te oud is om te menstrueren of een lichamelijke aandoening heeft die gewone menstruatiecycli voorkomt of vertraagt. Als zodanig behandelt het vers al deze gevallen in algemene zin.
klassieke geleerden interpreteerden het vers ook als van toepassing op een huwelijk met een kind dat is gecontracteerd maar niet geconsumeerd. Dergelijke gearrangeerde huwelijken met jongeren waren gewoon in de premoderne wereld, dus er wordt verwacht dat juristen regels voor hen zouden hebben ontwikkeld.
Ibn Battal schrijft:
de geleerden zijn het er unaniem over eens dat het toegestaan is voor ouders om jonge dochters te huwen en we waren in de wieg, maar het kan niet zijn om hun echtgenoten bouwen ze alleen als de vrede van thuis.
de geleerden waren het erover eens dat het toegestaan is dat vaders hun jonge dochters uithuwen, zelfs als ze in de wieg liggen, behalve dat het niet toegestaan is dat hun echtgenoten het huwelijk met hen consumeren totdat ze bereid zijn veilig gemeenschap te hebben.
bron: Sharḥ Shaḥīḥ al-Bukhārī 7/172
dat geleerden het contracteren van een huwelijk met een kind toestond, betekende niet dat ze seks met kinderen toestonden. Lichamelijke rijpheid en veiligheid waren de voorwaarden voor legale geslachtsgemeenschap.
het is belangrijk te begrijpen dat vers 65:4 geen kinderhuwelijk voorschrijft, maar eerder een algemene regel uitdrukt die op een dergelijke situatie van toepassing zou kunnen zijn indien deze zich zou voordoen. Moslimgeleerden ontmoedigden vaders en voogden van het aangaan van kinderhuwelijken, tenzij het diende een duidelijk belang voor alle betrokkenen. Het was een uitzondering, niet de regel.
Al-Nawawi schrijft:
en dat al-Shafi ‘i en zijn metgezellen zeiden dat het mustahabb is om hun vader en grootvader Maagd niet te bezoeken totdat ze luisteren, opdat in de families van de man is onwillig
weten dat Al-Shafi’ i en zijn metgezellen moedigden een vader of grootvader niet uit te trouwen met een maagd meisje totdat ze volwassenheid bereikt en hij haar toestemming verkrijgt, dat ze niet gevangen met een man die ze niet mag.
bron: Sharḥ al-Nawawī ‘ alá Shaḥīḥ Muslim 1422
kinderhuwelijken werden niet aanbevolen door klassieke geleerden, hoewel de sociale gebruiken van die tijd ze niet ongewoon vonden. Ze begrepen dat een van de meest essentiële doelen van het huwelijk genoemd in de Koran is het opwekken van liefde en rust tussen echtgenoten, die niet kan worden verkregen door dwang, geweld of schade.
bovendien werd door de Profeet (s) zelf aanbevolen dat kandidaten voor het huwelijk van gelijke of geschikte leeftijd zijn.Buraida rapporteerde: Aboe Bakr en Oemar, moge Allah tevreden zijn met hen, boden een huwelijksaanzoek aan de Profeet ‘ s dochter Fatimah. De Boodschapper van Allah, vrede en zegeningen zij met hem, zei::
إِنَّهَا صَغِيرَةٌ
Ze is te jong.
bron: Sunan al-Nasā’ī 3221, Grade: Sahih
Al-Qari geeft een interpretatie van deze traditie, schrijven:
الْمُرَادُ أَنَّهَا صَغِيرَةٌ بِالنِّسْبَةِ إِلَيْهِمَا لِكِبَرِ سِنِّهِمَا وَزَوَّجَهَا مِنْ عَلِيٍّ لِمُنَاسَبَةِ سِنِّهِ لَهَا
De betekenis is dat ze te jong was om geschikt te zijn voor de oudere leeftijd van Abu Bakr en Umar, dus de Profeet trouwde met haar naar Ali, die was van geschikte leeftijd.
bron: Mirqāt al-Mafātīḥ 6104
aangezien het beschouwen van gewoonten een principe van de islamitische wet is, moeten sociale gewoonten die niet langer bevorderlijk zijn voor de Islamitische doelstellingen van het huwelijk niet langer worden gevolgd en, indien nodig, helemaal worden verboden. Om deze reden hebben de overgrote meerderheid van de Islamitische landen een leeftijdsgrens opgelegd aan het huwelijk, meestal op of rond 18 jaar oud.Een zorgvuldige studie van moderne kinderhuwelijken heeft verrassende statistieken aan het licht gebracht over de schadelijke effecten die deze praktijk heeft op jonge jongens en meisjes. Verschillende omstandigheden rechtvaardigen verschillende regels in de Islam, en wat in het verleden geschikt zou kunnen zijn geweest voor samenlevingen is vandaag niet noodzakelijk geschikt.
zoals Ibn al-Qayyim zei:
de sjaria is gebaseerd op de regel en de belangen van het volk in het pensioen en de terugkeer, dat is alle rechtvaardigheid en barmhartigheid en alle belangen van alle en alle wijsheid van elke kwestie uit gerechtigheid naar onrecht en barmhartigheid tegen en Bron voor de spoiler en wijsheid voor de expeditie behoren niet tot de groep van het bedrijf en ingevoerd in zijn vocabulaire
voorwaar, de wet is gebaseerd op wijsheid en welzijn voor mensen in dit leven en het hiernamaals. In zijn geheel is het gerechtigheid, barmhartigheid, voordeel en wijsheid. Elke zaak die gerechtigheid voor tirannie, barmhartigheid voor wreedheid, voordeel voor corruptie, en wijsheid voor dwaasheid laat varen, maakt geen deel uit van de wet, zelfs niet als het daarin door een interpretatie werd geïntroduceerd.
bron: I ‘lām al-Muwaqqi’ in 3/11
daarom is elke praktijk die verifieerbare schade aan kinderen veroorzaakt noodzakelijkerwijs onwettig in de Islam, zelfs als eerdere samenlevingen de praktijk onschadelijk achtten in hun specifieke situatie.
succes komt van Allah, en Allah weet het het beste.
