Case report
een 41-jarige blanke man die een eerdere patiënt was, had een nieuw probleem. Hij merkte een geschiedenis van 2 weken van milde linker posterieure ” heuppijn “op en beschreef een constante” elektrische “of” zoemende ” sensatie in zijn penis die hij merkte het meest verwant was aan de penis sensatie van urinaire urgentie. Beweging was palliatief voor de heuppijn. Plassen verminderde de paresthesie van de penis. Langdurig zitten was provocerend voor beide problemen. De patiënt ontkende recente koorts, rillingen, misselijkheid, braken of pijnlijk plassen. Hij ontkende ook de aanwezigheid van bloed, vieze geur, of kleurverandering van urine. Zijn pijnniveau was 3 cm van de 10 cm op de visuele analoge schaal en werd beschreven als” saai “en” pijnlijk.”Relevante geschiedenis omvat eerdere nierstenen en obesitas. De patiënt merkte op dat op jaarlijks lichamelijk onderzoek 3 weken voorafgaand, hij had een “normale” urineonderzoek; en een herziening van zijn medische dossiers bevestigd zijn verslag.De vitale functies van de patiënt waren normaal. Het gewicht van de patiënt was 351 lb en zijn lengte was 71 inch. Noch diepe abdominale palpatie, noch Murphy ‘ s punch test veroorzaakte pijn. Het actieve lumbale bewegingsbereik was vol met pijn aan het eindbereik in het linker sacro-iliacale gebied met verlenging. Yeoman test bleek mild provocerend aan de linkerkant voor SIJ pijn. De Valsalva manoeuvre veroorzaakte een toename van de penis paresthesie en geen verandering in rugpijn. Restrictie werd bilateraal genoteerd in sij intersegmental motion. Alle andere bevindingen van lichamelijk onderzoek waren onopvallend.
Differentižle diagnose omvatte sij disfunctie, prostatitis, nefrolithiase en een lumbale schijflaesie. Verdere vragen onthulden “normaal” prostaatonderzoek en prostaat specifieke antigeen niveau 3 weken voorafgaand. Op basis van de recente negatieve laboratorium testresultaten, objectieve Bevindingen en subjectieve geschiedenis dat beweging palliatief was en zitten provocerend, werd een proef van conservatieve zorg gestart om waarschijnlijke sij disfunctie aan te pakken. Behandelingen omvatten valtabel manipulatie voor sij beperking en flexie afleiding manipulatie van de onderste lumbale wervelkolom voor potentiële lumbale schijf laesie. Daarnaast werden hot moist packs en interferentiële therapie in het lumbosacrale gebied gebruikt voor ontspanning en pijnbeheersing. Tot slot werden dagelijks thuis lendenversterking en stabiliteitsoefeningen aanbevolen. De behandelingsfrequentie was tweemaal per week gedurende 3 weken.
na elke behandeling meldde de patiënt onmiddellijk verdwijnen van zowel SIJ-pijn als penisparesthesieën. De verlichting duurde van 4 uur tot 2 dagen voordat de symptomen terugkeerden. Aan het einde van het 3 weken durende onderzoek bleef de toestand van de patiënt onveranderd met slechts intermitterende verlichting van symptomen na de zorg en incidentele perioden waarin de patiënt voelde dat de SIJ-pijn “erger was.”Een literatuuronderzoek werd uitgevoerd om deze zaak verder te onderzoeken. Verschillende casestudy ‘ s werden teruggevonden waarbij nefrolithiase met bijbehorende pijn van de penis, periumbilical en inguinale pijn werd gemeld. Gebaseerd op de gevonden artikelen en het gebrek aan permanente symptomatische resolutie, werd een viscerale etiologie herzien. Een peilstok urineonderzoek werd uitgevoerd, en de testresultaten aangegeven de aanwezigheid van bloed en verhoogde soortelijk gewicht. Follow-up urineonderzoek bevestigd Deze bevindingen, en een abdominale/bekken geautomatiseerde tomografie scan werd besteld. De geautomatiseerde tomografie scan bleek een 7-mm × 4-mm calculus ingediend in de linker distale ureter. Laserlithotripsie werd uitgevoerd om de steen uit te wissen. Na een kort herstel van de procedure meldde de patiënt geen verdere SIJ-pijn of penisparesthesie.
