afbeelding van www.kiae.ru Igor Kurtsjatov, een Russisch natuurkundige en een van de belangrijkste figuren in het Sovjet-nucleaire programma, wordt herinnerd als “de vader van de Sovjet-atoombom.Igor Kurtsjatov werd geboren in de stad Sim (regio Tsjeljabinsk, Rusland), maar verhuisde in 1912 naar de Krim. In 1920 Kurchatov ging de natuurkunde en wiskunde afdeling van Tavrida University. In 1925 verhuisde hij naar Leningrad en werd toegelaten om te werken in het fysisch laboratorium van het legendarische Fysisch-Technisch Instituut onder leiding van de prominente natuurkundige Abram Ioffe.Kurtsjatov begon zijn wetenschappelijk werk door onderzoek te doen naar de eigenaardigheden van diëlektrie en was een van de eerste Sovjetwetenschappers die de fysica van de atoomkern bestudeerde.Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog onderbrak Igor Kurtsjatov ‘ s onderzoek naar de kernfysica en hij raakte betrokken bij de ontwikkeling van een methode voor het degausseren van oorlogsschepen. Kurchatov en zijn team creëerden een apparaat dat marineschepen hielp beschermen tegen Duitse magnetische mijnen. De wetenschapper nam ook deel aan de ontwikkeling van nieuwe tank amour, die werd verbeterd na het veranderen van de structuur van de metalen beschermlaag.
afbeelding van www.vivovoco.rsl.ru in februari 1943 kreeg Igor Kurtsjatov de opdracht het wetenschappelijk onderzoek naar uranium te leiden. Kurchatov begon actief en enthousiast aan deze taak te werken. Dankzij hem werd in korte tijd het nucleaire onderzoekslaboratorium opgericht, dat nu bekend staat als het Kurchatov Instituut. In 1944, als gevolg van de inspanningen van Igor Kurtsjatov, werd de eerste Sovjet cyclotron, de deeltjesversneller, gebouwd.Als enthousiaste wetenschapper was Igor Koertsjatov niet tevreden over de bureaucratische obstakels die het onderzoek in zijn laboratorium afremde en hij slaagde er vaak in rechtstreeks contact met Stalin op te nemen. Zoals Kurtsjatov altijd zei: “Ik was als een lastige vlieg voor Stalin, die hem altijd lastig viel met mijn gegriemel.”
afbeelding van www.museum.rosenergoatom.ru in 1945, tijdens de Conferentie van Potsdam, meldde de President van de Verenigde Staten, Harry Truman, dat de VS een bom had gemaakt die ongelooflijke kracht had. Na zijn terugkeer in de Sovjet-Unie beval Stalin Koertsjatov om een Sovjet-atoombom te produceren, om het machtsevenwicht te herstellen, en dit zo snel mogelijk te doen. De meedogenloze Lavrenty Beria, het hoofd van de NKVD (de voorganger van de KGB) werd belast met de uitvoering van deze orde. Beria voerde een succesvolle Sovjet spionagecampagne tegen de Verenigde Staten, waaronder het verzamelen van gegevens over de Amerikaanse bom bekend als “Fat Man.”Het Goelag systeem leverde tienduizenden mensen voor werk in uraniummijnen, en de bouw en exploitatie van uraniumverwerkingsfabrieken en testfaciliteiten. Het project werd succesvol afgerond en op 29 augustus 1949 liet het team van Igor Kurchatovs zijn eerste testapparaat ontploffen , een plutoniumimplosiebom, genaamd RDS-1 of First Lightning. De bom is vermoedelijk een Sovjet-kopie van de Amerikaanse “Fat Man.”De test detonatie vond plaats op de Semipalatinsk Test site (momenteel in Kazachstan). Het lot van de sovjetfysica en een aantal vooraanstaande Sovjetwetenschappers was afhankelijk van het succes van de RDS-1. Direct na de succesvolle test, zoals Kurchatov zelf zei, maakte Lavrenty Beria een lijst van allen die deelnamen aan het maken van de bom. Elke persoon op de lijst werd gemarkeerd met sancties (van executie tot gevangenisstraf in een kamp), die zouden zijn opgelegd als het project was mislukt. Gelukkig werden alle deelnemers beloond. Igor Kurchatov, de leider van het project, en Yuly Chariton, de hoofdontwerper van de bom, ontvingen de eretitel van Held van de Socialistische Arbeid. Tijdens het atoombomprogramma zwoer Koertsjatov dat hij zijn baard niet zou knippen tot de voltooiing van het programma, en hij bleef een grote baard dragen (vaak in excentrieke stijlen gesneden) voor de rest van zijn leven, wat hem de bijnaam “De Baard” opleverde.”
afbeelding van www.halfgarryer.ucoz.Ru tijdens het werken aan de RDS-1 ontwikkelde Igor Kurtsjatov ‘ s laboratorium ook zijn eigen atoombom, de RDS-2, die in 1951 met succes werd getest. Het bleek twee keer lichter en twee keer krachtiger te zijn dan het overeenkomstige Amerikaanse apparaat. Vanaf 1948 begeleidde Kurtsjatov de ontwikkeling van de waterstofbom, die 20 keer krachtiger was dan de atoombom. Het ontwerp van de bom was gebaseerd op de ideeën van Andrej Sacharov en Vitaly Ginzburg. De eerste Sovjet waterstofbom, die ook de eerste ter wereld was, werd in augustus 1953 tot ontploffing gebracht. Later, in 1954-1961, ontwikkelde Igor Kurtsjatov ‘ s team van natuurkundigen een waterstofbom genaamd de tsaar Bomba (bijnaam voor AN602), het grootste en krachtigste nucleaire wapen ooit tot ontploffing gebracht en momenteel de krachtigste explosief ooit tot ontploffing gebracht in de menselijke geschiedenis. De bom werd getest op 30 oktober 1961 in de Novaja Zemlja archipel. Na het testen van een van de bommen zei Igor Kurtsjatov: “nu zie ik wat voor verschrikkelijke dingen we hebben gemaakt. Nu moeten we ervoor zorgen dat dit ding wordt verboden en dat een nucleaire oorlog wordt uitgesloten.”Kurtsjatov wijdde de rest van zijn leven aan nucleaire ontwapening en het vreedzaam gebruik van kernenergie.Kurtsjatov leidde de ontwikkeling en bouw van de kerncentrale Obninsk in de regio Kaluga, die in 1954 met haar werkzaamheden begon. Het was de eerste civiele kerncentrale ter wereld.
afbeelding van www.myriga.info in 1956 nam Igor Kurchatov deel aan een conferentie in Harwell, het centrum voor Engels onderzoek op het gebied van atoomenergie. Volgens sommige deskundigen wordt zijn toespraak over de noodzaak van internationale samenwerking beschouwd als het startpunt van het nucleaire ontwapeningsproces.Kurtsjatov stierf in Moskou aan een bloedstolsel in zijn hersenen. Zijn lichaam is begraven op een ereplaats bij de muur van het Kremlin.Igor Kurchatov was getrouwd met Marina Sinelnikova. Ze hadden geen kinderen.
geschreven door Anna Smolska, RT
