de controverse van deze week rond een wetenschappelijk artikel over genderdysforie gepubliceerd door Brown University assistant professor Lisa Littman—veroorzaakt door de post-publicatie questioning of Dr Littman ’s scholarship door zowel het tijdschrift dat het publiceerde, PLOS One, en Brown’ s own School of Public Health—roept ernstige bezorgdheid op over het vermogen van alle academici om onderzoek te doen naar controversiële onderwerpen. Genderdysforie-de klinische term die wordt gebruikt om een aandoening te beschrijven waarin iemands gevoel voor genderidentiteit afwijkt van iemands biologische geslacht—is een belangrijke kwestie die schreeuwt om meer onderzoek. In het geval van kinderen die beweren een transgender identiteit, clinici, onderzoekers, schoolambtenaren en andere belanghebbende partijen geconfronteerd met diepgaande, levensveranderende beslissingen over de behandeling. Als arts, endocrinoloog en medisch onderzoeker heb ik een professionele interesse in het onderwerp. Maar de biologie, psychologie en behandeling van genderdysforie is niet de focus van dit artikel. In plaats daarvan beschouw ik hier de reactie op Dr Littman ‘ s survey-onderzoek, dat het naar verluidt groeiende fenomeen onderzocht waarbij clusters van sociaal verbonden tienermeisjes, sommige geteisterd door autismespectrumstoornis en andere …
