het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste” Rank ‘Em” column en ik dacht eigenlijk dat Ik King Crimson al had gedaan. Toen ik naar de discografie keek, besefte ik waarom ik nog niet Crimson had gedaan. In tegenstelling tot de meeste bands valt Crimson echt in aparte “perioden” die moeilijk met elkaar te vergelijken zijn. Tenminste, moeilijk voor mij!
dit wordt meer over periodes eerst en dan albums binnen die perioden. Maar zelfs met die strategie zijn er albums uit de ene periode waar ik meer van hou dan albums van andere. Dus ja, dit is echt moeilijk om te doen. En om de zaken lastiger te maken, Crimson had offshoot “ProjeKCts” die sommigen zouden kunnen beschouwen als Crimson albums. Maar om het me makkelijker te maken, besloot ik er geen van op te nemen. Plus, Dit zijn FULL LENGTH studio albums dus geen EPs.
dus hier gaat. Dit zijn mijn ranglijsten voor King Crimson studio albums:
13. the construKction of light (2000): Deze heeft gewoon nooit veel voor me gedaan. Voor alle duidelijkheid, er staan wel een paar goede nummers op. Het titelnummer en” Larks’ Tongues In Aspic – Part IV ” zijn prima. En zo is” FraKctured ” maar het voelt als ideeën die al eerder zijn gedaan. De rest valt voor mij plat.
12. Islands (1971): ik heb een Revisited album gemaakt voor deze dus als je meer informatie wilt over wat ik van dit album vind, lees dan deze. Het komt erop neer dat ik gewoon veel meer van andere albums hou.
11. De kracht om te geloven (2003): Dit album voelt aan als een verlengstuk van zowel “THRAK” als ’the construKction of light” maar valt er ergens tussenin. Er staan ook een aantal goede nummers op in ” Level Five “en” Eyes Wide Open.”Het heeft wel wat vulmiddel.
10. Beat (1982): ik denk dat veel mensen “Beat” verder naar beneden zouden plaatsen en dat zou ik ook kunnen doen, maar anders dan “The Howler” is dit een erg sterk album. In feite, het heeft de neiging om een paar inkepingen met mij omhoog te schuiven in plaats van naar beneden.
9. In the Wake of Poseidon (1970): Ja, dit album is een klassieker maar het voelt ook bij elkaar gegooid. Een deel van mijn probleem is dat het duidelijk is dat Robert Fripp bereid was om dit album af te maken. Als de originele line-up had overleefd en dit album had opgenomen, denk ik dat het ongelooflijk zou zijn geweest. Dit album schuift af en toe zowel op als neer in deze ranglijsten.
8. (1970): Toen ik begon met het maken van deze lijst, stond dit album eigenlijk op 11 en eerlijk gezegd kan het zo zijn. Het is een moeilijk album voor mij om te rangschikken omdat het zo anders is dan de rest van de catalogus. Muzikaal is het meer jazz dan prog en dat is meestal niet mijn ding. Maar de nummers zijn zo sterk. Mijn grootste probleem is Gordon Haskell ‘ s stem die ik zwak vind. Dus dit is zo hoog als ik het ooit zou rangschikken. Ik twijfel al aan mijn beslissing!
7. Three of a Perfect Pair (1984): ik ben in de loop der jaren steeds meer van dit album gaan houden. Ik wilde het echt hoger rangschikken en als ik lang genoeg wacht, zou het het album erboven op de lijst kunnen overtreffen. “Sleepless, “” Man with an Open Heart,” “Larks’ Tongues In Aspic (Part III) ” en het titelnummer behoren tot mijn favoriete Crimson nummers. Ondergewaardeerd album!
6. Discipline (1981): het is een klassieker. Dit album herdefinieerde hoe Crimson klonk en tot de huidige bezetting werd Adrian Belew net zo belangrijk voor het geluid van de band als Robert Fripp. Elk nummer is een klassieker maar er zijn momenten dat ik “Three of a Perfect Pair” leuker vind dan dit album. Nee, het glijdt niet hoger.
5. THRAK (1995): The second coming. Dit album heeft de 70s en 80s klanken van Crimson echt samengevoegd om iets anders te creëren. Ik denk dat de albums die volgden waar pogingen om te kopiëren wat “THRAK” deed veel beter. Plus dit album heeft een aantal van mijn favorieten: “Dinosaur”, “One Time”, “People”, “Walking on Air” en “VROOM.”Dit album kan tot 4 maar niet hoger of lager.
4. Starless en Bijbel Zwart (1974): Ik kon dit album wat lager duwen maar er is iets bijzonders aan de ’72-’74 line-up. Ze waren een echte band IMO en het materiaal weerspiegelde dat. Dit album, hoewel niet zo sterk als de twee eromheen chronologisch gezien, is een beest! “Fracture” maakt dit album essentieel. “Lament” en “The Night Watch” zijn twee van mijn favoriete nummers ooit. Dus ja, dit album is cruciaal.
3. Larks ‘ Tongues In Aspic (1973): de top drie zijn voor mij in steen gezet. Het zijn allemaal givens. De vraag is welke volgorde. Ze veranderen. Dit album staat meestal op de derde plaats maar ik zou het op nummer 2 kunnen plaatsen. Het is perfect. Ik heb gewoon de neiging om de liefde 2 boven het net een beetje meer. Iconisch.
2. Rood (1974)
1. In the Court of the Crimson King (1969): deze twee zijn in wezen verbonden. FUCK!!! Ik haat het om de een boven de ander te moeten kiezen omdat ze allebei zo verdomd geweldig zijn. “Starless” is mijn favoriete Crimson nummer en een van de beste nummers ooit door iedereen opgenomen. Maar kijk eens naar alle nummers op “In the Court of the Crimson King”!!! Ik geef dat de rand want als ik “Fallen Angel” of “One More Red Nightmare” tegen “I Talk to the Wind” of “Epitaph” vergelijk, zijn de laatste nummers gewoon beter. Maar je kunt niet fout gaan met beide albums!
dat zijn mijn ranglijsten voor King Crimson studioalbums. Er zijn zeker een aantal zeer close calls en veel albums gaan op en neer afhankelijk van mijn stemming. Hoe zit het met je ranglijst? Laat me weten hoe je ze rangschikt!
