26.04.2018
met toenemende aanvallen op Joden in Duitsland sprak DW met de beroemde theoloog Reuven Firestone over de complexe relaties tussen Islam en jodendom, en hoe moslims en Joden dichter bij elkaar gebracht konden worden.
Deutsche Welle: er zijn studies die beweren dat de religie van de Islam in wezen tegen het jodendom is? Bent u het eens met deze theologische positie?
Reuven Firestone: de Islam ontstond in een omgeving waarin al belangrijke religies bestonden. De geboorte van een nieuwe religie wordt altijd gezien als een kritiek op de oude religies. Het bestaan ervan is een uitspraak die zegt: “Nou, de oude religie is niet goed genoeg; waarom zou God anders een nieuwe schrift openbaren die corrigeert of vernietigt wat momenteel wordt beoefend?”Dus de volgelingen van gevestigde religies altijd kwalijk de nieuwkomer.
Lees meer: De Duitse moslimleider zegt dat antisemitisme een zonde is
ten tijde van de geboorte van de Islam in Arabië in de zevende eeuw, namen alle gevestigde religies het kwalijk en vielen haar profeet aan. De Koran legt hun kritiek en hun aanvallen vast, en antwoordt met eigen aanvallen, waarbij hij Joden en Christenen en gelovigen van de lokale religies bekritiseert, die hij “mushrikun” noemt, of “zij die zich aansluiten” bij andere godheden met God-d.w.z. polytheïsten.
dus, ja, de Koran bevat negatieve verwijzingen naar Joden, maar niet alleen over hen. Het spreekt negatief over andere bedreigende gemeenschappen (ik moet eraan toevoegen dat het ook positieve verwijzingen bevat naar Joden en Christenen, hoewel niet naar polytheïsten). Het belangrijke punt is dat de Koran en de vroege moslims joden niet uitsluitend bekritiseerden.
we moeten niet vergeten dat hetzelfde scenario zich heeft afgespeeld met de opkomst van het christendom. De Joden verafschuwden degenen die beweerden dat Jezus de Messias was, en vooral dat hij Gods incarnatie was. En het Nieuwe Testament bekritiseert Joden als reactie op aanvallen op de nieuwe gemeenschap.Op dezelfde manier slaat de Hebreeuwse Bijbel (Oude Testament) de oudere religies neer die duidelijk tegen de Israëlieten waren.
Lees verder. Opinie: Europees antisemitisme geïmporteerd
in de vroege fase van de Islam leefden moslims en Joden vreedzaam naast elkaar. Wanneer begonnen de scheuren te verschijnen en waren de redenen meer politiek dan theologisch?
zoals ik al zei, waren er altijd spanningen tussen moslims en Joden over het gezag van hun respectievelijke geloofsovertuigingen. Het was zowel een politieke kwestie als een theologische kwestie. Toen de Islam, net als alle premoderne en niet-democratische machten, de dominante macht werd, bevoorrechtte het de mensen die het identificeerde als zijn eigen boven alle anderen. Daarom, terwijl Joden (en christenen) werden beschouwd als burgers van de islamitische wereld en beschermd door de wet van het land (inclusief religieuze wet, de Sharia), kregen ze een tweederangs status die werd gedefinieerd door beperkingen in positie, prestige en vrijheid. Hoe dit in de geschiedenis tot stand kwam, varieerde van tijd tot tijd en van plaats tot plaats. In sommige situaties werden joden in wezen als gelijken behandeld, maar in andere werden ze ernstig vervolgd.
Lees meer: landelijk register voor antisemitische misdrijven in Duitsland-commissaris
verklaringen zoals de mijne moeten in een context worden begrepen. Houd er rekening mee dat minderheidsgemeenschappen in premoderne, niet-democratische regimes niet gelijk werden behandeld volgens de wet of de gebruiken. Alle historici zijn het erover eens dat Joden gemiddeld meer leden onder christelijke Heerschappij dan onder islamitische heerschappij.
de tijd van de Profeet Mohammed in ballingschap in de stad Medina geeft enkele grote voorbeelden van moslim-jood coëxistentie, maar tegelijkertijd ontsierden gewelddadige conflicten hun banden. Hoe zie je die fase van de Islam, en vormen de gebeurtenissen in Medina, waarin de Joodse stam van Qoeraiza werd gezegd Mohammed te hebben verraden, het huidige “Moslim antisemitisme”?De spanningen, en het gewelddadige conflict dat uiteindelijk uitbrak tussen Mohammed en de Joden van Medina, zijn punten van zware stereotypering aan beide zijden geworden. Een scheiding tussen de twee gemeenschappen is in de loop der jaren gegroeid. Joden werden beschuldigd van het verraden van hun gelijke religieuze en burgerlijke status in Medina door te proberen om een vijand te helpen met de bedoeling om Mohammed te vernietigen, en zelfs van het proberen om hem te vermoorden. Als gevolg daarvan werden de Joodse gemeenschappen van Medina met geweld verbannen en werd een Joodse gemeenschap afgeslacht.Veel Joden en Christenen wijzen op deze periode als een goed voorbeeld van wat zij beschouwen als de fundamenteel gewelddadige gedragsnormen die door Mohammed worden tentoongesteld en die in de Islam zijn gevestigd. Veel moslims wijzen dit aan als een goed voorbeeld van hoe joden van nature bedrieglijk, corrupt en nooit te vertrouwen zijn.
er zijn gemengde verhalen over deze gebeurtenissen, en we hebben geen Joodse versies van het verhaal. Wat hier tragisch aan is, is dat een incident anderhalf millennium geleden een instrument is geworden voor sommige radicalen in beide gemeenschappen om te proberen de ander te belasteren en te belasteren.
Interview – Dani Kranz: “Duitsland is een ingewikkeld thuisland.”
Hoewel zowel het jodendom als de Islam Abrahamitische religies zijn, waarom lijken ze zo ver uit elkaar te liggen?In feite zijn het jodendom en de Islam in veel opzichten vrij nauw met elkaar verbonden. In feite, de meeste religieuze geleerden beschouwen hen dichter bij elkaar dan beide is aan het christendom. De theologie van goddelijke eenheid in het jodendom en de Islam wordt in het christendom begrepen door de trinitaire aard van God. Joden en moslims zijn het erover eens dat dit simpelweg onmogelijk te accepteren is. Zelfs de theologische terminologie tussen Jodendom en Islam is vrij vergelijkbaar. Bijvoorbeeld, iḥūd in het Hebreeuws en tawḥīd in het Arabisch zijn taalkundig verwante termen die verwijzen naar dezelfde essentiële natuur van de absolute eenheid van God.
Wat moet er gedaan worden om de kloof tussen moslims en Joden te overbruggen? Welke inspiraties kunnen worden ontleend aan de religieuze teksten?
de spanning tussen moslims en Joden vandaag de dag kan niet worden opgelost door simpelweg inspiratie te halen uit de heilige teksten. Zowel het jodendom als de Islam zijn grote en complexe religieuze beschavingen. De heilige teksten zijn door de eeuwen heen op verschillende manieren door mensen gelezen. Men kan teksten citeren die angst en haat inspireren in beide religieuze tradities, en men kan teksten citeren die waardering en liefde inspireren.De kern van het conflict tussen moslims en joden is de bereidheid om door angst gemanipuleerd te worden. Angst stelt mensen in staat om valse conclusies te trekken die anders niet mogelijk zouden zijn. Alle mensen, op een paar uitzonderingen na, streven ernaar goed te doen en kwaad te vermijden. We moeten onze impuls controleren om negatieve conclusies te trekken op basis van angst en geruchten. Zowel de Bijbel als de Koran benadrukken dat men niet moet bezwijken voor de angst veroorzaakt door het kwaad, maar dat men alleen God moet vrezen.Reuven Firestone is de Regenstein Professor in Medieval Judaism and Islam aan het Hebrew Union College-Jewish Institute of Religion, dat campussen heeft in Cincinnati, Ohio, New York, Los Angeles en Jeruzalem. Firestone heeft meer dan honderd wetenschappelijke hoofdstukken en artikelen en acht boeken geschreven, met vertalingen in vele talen. Hij woonde met zijn familie in Israël, Egypte en Duitsland en geeft regelmatig lezingen aan universiteiten en religieuze centra in de Verenigde Staten, Europa, het Midden-Oosten en Azië.Het interview werd gehouden door Shamil Shams.
volgens het Oude Testament won David, koning van de twee gedeeltelijke koninkrijken van Juda en Israël, Jeruzalem van de Jebusieten rond 1000 v.Chr. Hij verplaatste zijn regeringszetel naar Jeruzalem, waardoor het de hoofdstad en het religieuze centrum van zijn koninkrijk werd. De Bijbel zegt dat Davids zoon Salomo de eerste tempel bouwde voor Jahweh, de God van Israël. Jeruzalem werd het centrum van het Jodendom.
de Neo-Babylonische koning Nebukadnezar II (3e van links) veroverde Jeruzalem in 597 en opnieuw in 586 v.Chr. Hij nam koning Jojakim (5e van rechts) en de Joodse hogere klasse in gevangenschap, stuurde hen naar Babylon en vernietigde de tempel. Nadat de Perzische koning Cyrus de grote Babylon had ingenomen, stond hij de verbannen Joden toe naar huis terug te keren naar Jeruzalem en hun tempel te herbouwen.
regeerde het Romeinse Rijk Jeruzalem vanaf het jaar 63 n.Chr. Onder de bevolking ontstonden snel verzetsbewegingen, zodat in 66 n.Chr. de eerste Joods–Romeinse oorlog uitbrak. De oorlog eindigde vier jaar later, met een Romeinse overwinning en een nieuwe verwoesting van de tempel in Jeruzalem. De Romeinen en Byzantijnen heersten ongeveer 600 jaar over Palestina.
tijdens de Islamitische verovering van groot-Syrië bereikten ook Moslimlegers Palestina. In opdracht van de kalief Oemar (op de foto) werd Jeruzalem belegerd en veroverd in het jaar 637 n.Chr. In het volgende tijdperk van Moslimheerschappij, verschillende, wederzijds vijandige en religieus verdeelde heersers de leiding over de stad. Jeruzalem werd vaak belegerd en wisselde meerdere malen van hand.
vanaf 1070 na Christus bedreigden de Islamitische Seltsjoeken steeds meer de christelijke wereld. Paus Urbanus II riep op tot de eerste kruistocht, die Jeruzalem in 1099 na Christus innam. Over een periode van 200 jaar gingen er in totaal negen kruistochten op uit om de stad te veroveren toen het van handen wisselde tussen moslim en Christelijk bestuur. In 1244 na Christus verloren de kruisvaarders uiteindelijk de controle over de stad en werd het opnieuw Moslim.
na de verovering van Egypte en Arabië door de Ottomanen werd Jeruzalem de zetel van een Ottomaans administratief district in 1535 n.Chr. In de eerste decennia van de Ottomaanse heerschappij zag de stad een duidelijke opleving. Met een Britse overwinning op de Ottomaanse troepen in 1917 AD, Palestina viel onder Britse heerschappij. Jeruzalem ging naar de Britten zonder een gevecht.
na de Tweede Wereldoorlog gaven de Britten hun Palestijnse mandaat op. De VN stemde voor een verdeling van het land om een thuis te creëren voor de overlevenden van de Holocaust. Sommige Arabische Staten gingen toen oorlog voeren tegen Israël en veroverden een deel van Jeruzalem. Tot 1967 was de stad verdeeld in een Israëlisch westen en een Jordaans Oosten.
in 1967 voerde Israël de Zesdaagse Oorlog tegen Egypte, Jordanië en Syrië. Israël nam de controle over de Sinaï, de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, de Golanhoogten en Oost-Jeruzalem. Israëlische parachutisten kregen toegang tot de Oude Stad en stonden voor het eerst sinds 1949 aan de Klaagmuur. Oost-Jeruzalem is niet officieel geannexeerd, maar eerder geïntegreerd in het bestuur.
Israël heeft Moslims de toegang tot zijn heilige plaatsen niet ontzegd. De Tempelberg is onder een autonome Moslim administratie; moslims kunnen binnenkomen, de koepel van de rots en de aangrenzende Al-Aqsa moskee bezoeken en daar bidden.
Jeruzalem blijft tot op de dag van vandaag een obstakel voor vrede tussen Israël en Palestina. In 1980 verklaarde Israël de hele stad tot zijn ” eeuwige en ondeelbare hoofdstad. Nadat Jordanië in 1988 zijn aanspraken op de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem had opgegeven, werd de Staat Palestina uitgeroepen. Palestina verklaart in theorie ook Jeruzalem als hoofdstad.
