angsten zijn een onontkoombaar onderdeel van het kind zijn: zich verschuilen achter de bank tijdens een onweersbui. Om zeker te zijn dat er iets in de kast zit — een monster! Het uitvoeren van die eindeloze nachtelijke gymnastiek-nog vijf minuten! Nog een glas water! – om niet alleen naar bed te gaan.
wanneer deze angsten opkomen, is ons natuurlijke instinct vaak om te kalmeren en te troosten. Er ligt niets onder het bed, dat beloof ik! Maar realistisch gezien kunnen en moeten ouders er niet altijd zijn om kinderen te helpen kalmeren. Het leren van uw kind hoe om te gaan met zijn angsten zonder tussenkomst van de ouders zal hem helpen het vertrouwen en de onafhankelijkheid die hij nodig heeft om zich meer in controle te voelen, en minder bang, zowel nu als als hij opgroeit op te bouwen.
zelfregulering
hoe kunnen we kinderen helpen zich moediger te voelen? De sleutel is een onzichtbare vaardigheid die zelfregulering heet. Zelfregulerend is in wezen het vermogen om onze eigen emoties en gedragingen op een gezonde manier te verwerken en te beheren. Het is wat ons de mogelijkheid geeft om onszelf neer te praten of om dingen te voelen zonder er iets aan te doen. De meeste volwassenen beoefenen zelfregulering zonder na te denken. Denk aan het voelen van een moment van angst voor jezelf gerust te stellen dat er echt niets eng aan een donkere kamer. Maar voor kinderen, het bouwen van zelfregulering kost tijd, oefening en ruimte om te leren — wat betekent dat ouders hebben krijgen comfortabel met het laten van kinderen zijn een beetje ongemakkelijk als ze dingen uit te vinden.
vrees geen angsten
“bang zijn is soms een normaal, gezond onderdeel van opgroeien”, zegt Elianna Platt, een maatschappelijk werker aan het Child Mind Institute. En, terwijl kinderen helaas soms geconfronteerd met dingen die echt beangstigend zijn, de meeste tuin-variëteit kindertijd angsten niet vertegenwoordigen een werkelijke bedreiging — het “monster” in de kast is gewoon een oude jas die je hebt willen doneren — wat betekent dat ze eigenlijk een ideale kans voor kinderen om te werken aan hun zelfregulering vaardigheden. Maar om dat te laten gebeuren, moeten ouders vaak eerst hun eigen angst aanpakken.
“we willen kinderen de kans geven om te oefenen door moeilijke situaties heen te komen,” zegt Platt, “maar voor veel ouders is dat makkelijker gezegd dan gedaan.”Als je ziet dat je kind in nood is de natuurlijke reactie om het beter te willen maken, vooral als de oplossing lijkt een gemakkelijke. Maar, hoewel springen kan helpen uw kind minder bang in het moment (en zich beter voelen voor u), op de lange termijn kan het moeilijker maken voor haar om te leren hoe om zichzelf te kalmeren. “Als kinderen de boodschap krijgen dat mama of papa er altijd zullen zijn om de troost te doen, is er niet veel stimulans, of gelegenheid, om te leren hoe het zelf te doen,” merkt Platt op.
hoe te helpen
natuurlijk betekent dit niet dat alle ondersteuning wordt ingetrokken. We hebben het niet over je kind in z ‘ n donkere slaapkamer zetten en gedag zeggen. Wees dapper! Ik zie je morgenochtend.”zegt Dr. Rachel Busman, klinisch psycholoog bij het Child Mind Institute. Het doel dat ze zegt, is om kinderen te begeleiden langs totdat ze klaar zijn om de teugels zelf te nemen. “We willen de steigers leveren die ze nodig hebben om op zichzelf te staan.”
dus wat is de beste manier om te helpen (zonder te veel te helpen)?
Help uw kind te praten over wat hem beangstigt. Kinderen weten misschien waar ze bang voor zijn, maar ze hebben niet altijd de woorden om uit te leggen. Het stellen van specifieke vragen kan helpen. Als een kind bijvoorbeeld bang is voor honden, zou je kunnen zeggen: “wat maakt honden eng? Heeft een hond je verrast of omver gereden?”Is er een bepaalde hond waar je bang voor bent?”Als je eenmaal een beter begrip hebt van waar je kind bang voor is, heb je een duidelijker idee hoe je haar er doorheen kunt helpen.
enkele vaak voorkomende kinderangst zijn::
- alleen zijn
- donker
- honden of andere grote dieren
- Bugs
- hoogten
- schieten of naar de dokter gaan
- Onbekende of harde geluiden
- denkbeeldige monsters-het” ding ” onder het bed, enz.
valideren, ga dan verder. Als je eenmaal weet wat de angst is, laat je kind weten dat je het neemt, en hem, serieus. “Als een kind zegt dat iets eng is, is er een vrij goede kans dat wij als volwassenen niet denken dat het eng is,” zegt Dr.Busman. “Maar we willen altijd beginnen met het valideren van hun gevoelens.”Bijvoorbeeld, in plaats van” Oh kom op, dat was niet eng!”of” wat is er om bang voor te zijn?”probeer”, Wow, dat klinkt eng!”of,” ik weet dat veel kinderen zich daar zorgen over maken.”
als je eenmaal geruststelling hebt geboden, is het belangrijk om snel verder te gaan, zegt Dr.Busman. “We willen niet stilstaan bij het bieden van comfort rond het enge ding, want zelfs dat kan worden versterkt en nemen op een eigen leven.”In plaats daarvan, beginnen te praten over hoe je gaat samenwerken om hem te helpen beginnen moediger voelen en krijgen tot het punt waar hij in staat is om de angst te beheren door zichzelf.
Maak een plan. Werk met je kind om redelijke doelen te stellen. Bijvoorbeeld, als ze meestal moet u in de kamer te zitten met haar tot ze in slaap valt, kunt u het erover eens dat tegen het einde van de week zal ze proberen uit te schakelen van het licht en in slaap vallen op haar eigen. Zodra u het doel hebt ingesteld, praat door de stappen die u zult nemen om het te bereiken, en wees geduldig.
een plan kan bijvoorbeeld:
- nacht één: ga ermee akkoord dat je twee boeken leest, doe de lichten uit, doe een nachtlampje aan en ga dan rustig met haar zitten (niet praten of spelen) totdat ze in slaap valt.
- nacht twee: Lees een boek, doe dan de lichten uit en het nachtlampje aan. Je laat de deur open en staat buiten, maar niet in de kamer.
- nacht drie: lees één boek, dan nachtlicht aan en deur dicht.
- nacht vier: lees één boek, licht uit en sluit de deur.
moedig aan en wees geduldig. Ten slotte moeten ouders onthouden dat verandering tijd kost, en angst is een zeer krachtig gevoel. Blijf consistent en prijs het harde werk van je kind: “Ik vond het echt dapper van je om een half uur in je kamer te blijven. Laten we kijken of we morgen langer kunnen gaan!”
laat uw kind weten dat u denkt dat hij zijn angsten kan aanpakken, zelfs als hij er nog niet zo zeker van is. “Dingen zeggen als,” je hebt dit!”of,” je bent zo dapper!”kan uw kind helpen zich zelfverzekerder te voelen”, zegt Dr.Busman. Kinderen, vooral jongere, kunnen een paar pogingen nodig hebben voordat dingen plakken, dus geef niet op als uw kind nog steeds vraagt om dat derde glas water of verbergen voor honden op straat, zelfs nadat u bent begonnen met het bouwen van moed.
niet alle angsten zijn hetzelfde
kinderen helpen leren omgaan met angsten waarmee ze op regelmatige basis worden geconfronteerd, zoals bang zijn in het donker of bang zijn om naar de dokter te gaan, is essentieel, maar niet alle angsten zijn gelijk.”Angsten die niet interfereren met het leven van een kind hoeven niet altijd over te komen”, zegt Dr.Busman. Als een kind bijvoorbeeld niet van enge films houdt, is dat prima. Het kan eigenlijk een bewijs zijn van zijn self-advocacy vaardigheden, merkt Dr.Busman. “Beslissen,’ Ik hou niet van deze, Ik ga niet kijken ‘ is uw kind opstaan voor zijn behoeften en zeggen, ‘Dit is mijn limiet.””
aan de andere kant, als de angsten van uw kind aanhouden, te intens zijn, of haar dagelijks leven beginnen te verstoren, is het misschien tijd om hulp te zoeken. Tekenen dat een angst iets meer kan zijn omvatten:
- obsessief zorgen maken: uw kind fixeert op het voorwerp van zijn angst, denken of praten over het vaak, of zelfs wanneer de trigger is niet aanwezig. Bijvoorbeeld, steeds vreselijk angstig maanden voor zijn volgende tandarts bezoek.
- angsten die het vermogen van uw kind beperken om van haar leven te genieten of deel te nemen aan activiteiten. Bijvoorbeeld, weigeren om op een klassenreis naar het park te gaan omdat er misschien honden zijn.
Intense, specifieke angsten die stoornissen veroorzaken.Tekenen van ernstige angst zoals paniekaanvallen, dwangmatig of storend gedrag, of terugtrekken uit activiteiten, school of familie.
als de angsten van uw kind ernstiger lijken, maak dan een afspraak om met een professional te praten om te zien of meer hulp nodig is.
