Toetanchamon

Toetanchamon
Toetankhaten Nibhurrereya in de Amarna letters (mogelijk)
masker van Toetanchamons mummie, het populaire icoon voor het oude Egypte in het Egyptisch Museum in Caïro.
Farao van Egypte
Reign	1333 v. Chr. – 1324 v. Chr., 18e dynastie
voorganger	Smenkhkare? of Neferneferuaten?
Opvolger	Ay
Royal titulary
Consort(s)	Ankhesenamen
Begrafenis	KV62

Nebkheperure Toetanchamon (afwisselend gespeld met Tutenkh-, -amen-amon, de Egyptische twt-ˁnḫ-ımn; *tuwt-ʕankh-yamān) was een Farao van de achttiende dynastie (die regeerde van 1333 B. C. E.–1324 B. C. E.), tijdens de periode van de Egyptische geschiedenis bekend als het Nieuwe Koninkrijk. Zijn oorspronkelijke naam, Toetanchaten, betekende “levend beeld van Aten”, terwijl Toetanchamon “levend beeld van Amun” betekende. Hij is mogelijk ook de Nibhurrereya van de Amarna-brieven. Hij was waarschijnlijk de achttiende dynastie koning “Rathotis”, die volgens Manetho, een oude historicus, negen jaar regeerde—een figuur die precies overeenkomt met Flavius Josephus’ over het algemeen accurate versie van Manetho ‘ s Epitome.In historische termen is Toetanchamon van slechts matige betekenis, en het grootste deel van zijn populariteit komt voort uit het feit dat zijn graf in de Vallei der Koningen bijna volledig intact werd ontdekt. Echter, hij is ook belangrijk als een figuur die het begin van de overgang van het ketterse Atenisme van zijn voorgangers Akhenaten en Smenkhkare terug naar de vertrouwde Egyptische religie. Toen Toetanchamon zijn regering begon op 9-jarige leeftijd, nam zijn vizier en latere opvolger Ay waarschijnlijk de meeste belangrijke politieke beslissingen tijdens Toetanchamon ‘ s regering. Niettemin, Toetanchamon is, in de moderne tijd, een van de meest bekende van de farao ‘ s, en de enige die een bijnaam in de populaire cultuur (“Koning Tut”). De ontdekking in 1922 door Howard Carter van Toetanchamons bijna intacte tombe (later aangeduid als KV62) kreeg wereldwijde aandacht in de pers en leidde tot een hernieuwde publieke interesse in het oude Egypte, waarvan Toetanchamon het populaire gezicht blijft.

afstamming

de afstamming van Toetanchamon is onzeker. Een inscriptie noemt hem een zoon van de koning, maar het is niet duidelijk welke koning werd bedoeld. De meeste geleerden denken dat hij waarschijnlijk een zoon was van Amenhotep III (hoewel waarschijnlijk niet van zijn grote koninklijke vrouw Tiye), of eerder een zoon van Amenhotep III ‘ s zoon Akhenaten rond 1342 v.Chr. Allen stelt dat Akhenaten bewust een vrouwelijke co-regent Neferneferuaten koos om hem op te volgen in plaats van Toetanchamon, wat onwaarschijnlijk is als de laatste inderdaad zijn zoon was.De eerste theorie was dat hij een zoon was van Amenhotep III en Koningin Tiye. Deze theorie lijkt onwaarschijnlijk omdat Tiye ouder dan 50 zou zijn geweest ten tijde van Toetanchamons geboorte, te oud om nog meer nakomelingen voort te brengen. Een andere theorie is dat Toetanchamon de zoon was van Smenkhkare en Meritaten. Dit is mogelijk, maar niet aannemelijk. Smenkhkare kwam op het toneel toen Akhenaten het 14e jaar van zijn regering inging en gedurende deze tijd trouwde Meritaten met Smenkhkare. Dus, als Smenkhkare de vader van Toetanchamon is, zou hij ten minste drie jaar regeerperiode nodig hebben, want als het korter was geweest, zou Toetanchamon nauwelijks zeven zijn geweest toen hij op de troon kwam. Als er echter een lange co-regentschap was geweest tussen Amenhotep III en Akhenaten, zou Amenhotep zeker Toetanchamons Vader kunnen zijn. De meest recente theorie is dat hij de zoon was van Akhenaten en zijn minderjarige vrouw Kiya. Koningin Kiya ‘ s titel was “zeer geliefde vrouw van Achnaton” dus het is mogelijk dat ze hem een erfgenaam had kunnen baren. Deze theorie wordt ondersteund door afbeeldingen op de grafmuur in het graf van Akhenaten die laten zien dat een koninklijke waaierdrager naast Kiya ‘ s sterfbed staat, die een prinses of hoogstwaarschijnlijk een voedster die een baby vasthoudt, waait, wat erop zou wijzen dat de voedster de aanstaande jongen vasthield.Toetanchamon was getrouwd met Anchesenpaaten (mogelijk zijn zus), en na het herstel van de traditionele Egyptische religie veranderde het echtpaar het einde van de naam-aten in het einde van de naam –Amon, en werd het Anchesenamon en Toetanchamon. Ze hadden twee bekende kinderen, beide doodgeboren meisjes—hun mummies werden ontdekt in zijn graf.

Reign

tijdens het bewind van Toetanchamon begon Akhenatons Amarna-revolutie (Atenisme) te worden omgekeerd. Akhenaten had geprobeerd het bestaande priesterschap en goden te vervangen door een god die tot dan toe als klein werd beschouwd, Aten. In jaar 3 van Toetanchamons regering (1331 v. Chr.), toen hij nog een jongen van ongeveer 11 was en waarschijnlijk onder invloed van twee oudere adviseurs (met name Achnaton ‘ s vizier Ay), werd het verbod op het oude pantheon van goden en hun tempels opgeheven, de traditionele privileges hersteld in hun priesterschap, en de hoofdstad verhuisde terug naar Thebe. De jonge farao nam ook de naam Toetanchamon aan en veranderde deze van zijn geboortenaam Toetanchaten. Vanwege zijn leeftijd op het moment dat deze beslissingen werden genomen, is het algemeen gedacht dat de meeste, zo niet alle verantwoordelijkheid voor hen valt op zijn vizier Ay en misschien andere adviseurs. Ook herstelde koning Toetanchamon alle oude goden en bracht orde in de chaos die zijn familielid had veroorzaakt. Hij bouwde vele tempels gewijd aan Amun-Ra. Toetanchamon ‘ s houten kist toont dat hij ten strijde ging tegen Hettieten en Nubiërs, wat suggereert dat hij mogelijk ten strijde ging in de laatste jaren van zijn regering, en misschien zelfs stierf in de campagne.

gebeurtenissen na zijn dood

een inmiddels beroemde brief aan de Hettitische koning Suppiluliuma I van een weduwe koningin van Egypte, waarin haar problemen worden uitgelegd en om een van zijn zonen als echtgenoot wordt gevraagd, wordt onder andere toegeschreven aan Anchesenamon. Wantrouwend van dit geluk, zond Suppiluliumas ik eerst een boodschapper om onderzoek te doen naar de waarheid van het verhaal van de jonge koningin. Na het melden van haar benarde situatie terug naar Suppiluliuma I, stuurde hij zijn zoon, Zannanza, accepteren van haar aanbod. Zananza kwam echter niet verder dan de grens voordat hij volgens de Hettitische archieven werd gedood. Als Akhesenamun de koningin in kwestie was, en zijn dood een moord, was het waarschijnlijk op bevel van Horemheb of Ay, die beiden de mogelijkheid en het motief hadden om hem te doden.

naam

Toetanchamons nomen (links) of geboortenaam en praenomen of troonnaam.

onder Atenisme, Toetanchamon werd genoemd Toetanchaten, die in Egyptische hiërogliefen is:

Technisch gezien is deze naam is raden twt-ˁnḫ-ỉtn.

bij de herintroductie van het oude pantheon werd zijn naam veranderd. Het wordt getranslitereerd als twt -nn ḥ-ỉmn HQ3-ỉwnw-šmˁ, en vaak gerealiseerd als Toetanchamon Hekaiunushema, wat betekent “levend beeld van Amun, heerser van boven Heliopolis. Toen hij de troon besteeg, nam Toetanchamon een praenomen. Dit wordt vertaald als nb -prprw-rˁ, en gerealiseerd als Nebkheperure, wat betekent ” heer van de vormen van Re.”De naam Nibhurrereya in de Amarna letters kan een variatie van deze praenomen zijn.

doodsoorzaak

lange tijd was de oorzaak van Toetanchamons dood onbekend, en was de oorzaak van veel speculatie. Hij was pas 18 toen hij stierf, maar leed hij aan lichamelijke afwijkingen? Was hij vermoord? Veel van deze vragen werden uiteindelijk beantwoord in het begin van 2005 toen de resultaten van een set CT-scans op de mummie werden vrijgegeven.Het lichaam werd oorspronkelijk geïnspecteerd door Howard Carter ‘ s team in de vroege jaren 1920, hoewel ze vooral geïnteresseerd waren in het terugvinden van de sieraden en amuletten uit het lichaam. Om de voorwerpen uit het lichaam te verwijderen, die in veel gevallen vast zaten door de geharde balsemharsen die werden gebruikt, sneed Carter ‘ s team de mummie in verschillende stukken: de armen en benen werden losgemaakt, de romp in tweeën gesneden en het hoofd werd afgehakt. Hete messen werden gebruikt om het te verwijderen van het gouden masker waarop het werd gecementeerd door hars. Sinds het lichaam terug in de sarcofaag werd gelegd in 1926, is de mummie vervolgens drie keer geröntgend.: Eerst in 1968 door een groep van de Universiteit van Liverpool, vervolgens in 1978 door een groep van de Universiteit van Michigan en uiteindelijk in 2005, een team van Egyptische wetenschappers onder leiding van de Secretaris-Generaal van de Egyptische Hoge Raad van antiquiteiten Dr.Zahi Hawass uitgevoerd een CT-scan op de mummie.Röntgenfoto ‘ s van zijn mummie, die eerder werden genomen in 1968, hadden een dichte plek aan de onderrug van de schedel blootgelegd. Dit werd geïnterpreteerd als een chronisch subduraal hematoom, dat zou zijn veroorzaakt door een klap. Zo ‘ n verwonding had het gevolg kunnen zijn van een ongeluk, maar er werd ook gesuggereerd dat de jonge farao werd vermoord. Als dit het geval is, zijn er een aantal theorieën over wie verantwoordelijk was: een populaire kandidaat was zijn directe opvolger Ay (andere kandidaten waren zijn vrouw en wagenmenner). Interessant is dat er schijnbaar tekenen van verkalking binnen de veronderstelde verwonding, die indien waar betekende Toetanchamon leefde voor een vrij uitgebreide periode (in de Orde van enkele maanden) nadat de verwonding werd toegebracht.

er was veel verwarring veroorzaakt door een klein los stuk bot in de bovenste schedelholte, dat werd ontdekt door dezelfde röntgenanalyse. Sommige mensen hebben dit zichtbare botfragment voorgesteld voor de veronderstelde hoofdwond. In feite, sinds Toetanchamons hersenen werden verwijderd post mortem in het mummificatie proces, en aanzienlijke hoeveelheden nu geharde hars geïntroduceerd in de schedel op ten minste twee verschillende gelegenheden daarna, had het fragment het gevolg van een pre-mortem letsel, sommige geleerden, waaronder de 2005 CT scan team, zeggen dat het bijna zeker niet nog los zou zijn in de schedelholte. Maar andere wetenschappers suggereerden, dat de losse splinter van bot werd losgemaakt door de balsemers tijdens mummificatie, maar het was eerder gebroken. Een klap op de achterkant van het hoofd (van een val of een echte klap), zorgde ervoor dat de hersenen naar voren bewegen, het raken van de voorkant van de schedel, het breken van kleine stukjes van het bot recht boven de ogen.

2005 onderzoek en bevindingen

Tutankhamun coffinette

op 8 maart 2005 onthulde de Egyptische archeoloog Zahi Hawass de resultaten van een CT-scan uitgevoerd op de mummie van de farao. De scan vond geen bewijs voor een klap op het achterhoofd en ook geen bewijs dat een misdrijf suggereert. Er zat een gat in het hoofd, maar het bleek geboord te zijn, vermoedelijk door balsemers. Een breuk aan Toetanchamons linker dijbeen werd geïnterpreteerd als bewijs dat suggereert dat de farao zijn been ernstig brak voordat hij stierf, en zijn been werd geïnfecteerd; echter, leden van het door Egypte geleide onderzoeksteam erkenden, als een minder waarschijnlijke mogelijkheid, dat de breuk werd veroorzaakt door de balsemers. Tijdens de 15 minuten durende CT-scan werden 1.700 beelden gemaakt van Toetanchamons mummie.Uit het onderzoek bleek ook dat de farao een gespleten gehemelte had.Er werd veel geleerd over het leven van de jonge koning. Zijn leeftijd bij overlijden werd geschat op 19 jaar, gebaseerd op fysieke ontwikkelingen die boven-en ondergrenzen aan zijn leeftijd vaststelden. De koning was in het algemeen gezond en er waren geen tekenen van een grote infectieziekte of ondervoeding tijdens de kindertijd. Hij was licht van postuur, en was ongeveer 170 cm (5’7″) lang. Hij had grote voorste snijtanden en de overbeet die kenmerkend was voor de rest van de thoetmoside lijn van koningen waartoe hij behoorde. Hij had ook een uitgesproken dolichocephalische (langwerpige) schedel, hoewel deze binnen normale grenzen lag en hoogst onwaarschijnlijk pathologisch van oorzaak was. Gezien het feit dat veel van de Koninklijke afbeeldingen van Achnaton (mogelijk zijn vader, zeker een relatie) vaak een langwerpig hoofd hadden, is het waarschijnlijk een overdrijving van een familietrek, in plaats van een duidelijke afwijking. Een lichte buiging aan zijn wervelkolom werd ook gevonden, maar de wetenschappers waren het erover eens dat er geen geassocieerd bewijs was dat suggereert dat het pathologisch van aard was, en dat het veel waarschijnlijker was dat het werd veroorzaakt tijdens het balsemingsproces. Dit beëindigde speculatie op basis van de vorige röntgenfoto ‘ s dat Tutanhkamun aan scoliose had geleden.

de conclusie van 2005 van een team van Egyptische wetenschappers, gebaseerd op de CT-scan bevindingen, bevestigde dat Toetanchamon stierf aan een snelle aanval van gangreen na het breken van zijn been. Na overleg met Italiaanse en Zwitserse experts, ontdekten de Egyptische wetenschappers dat de breuk in Toetanchamons linkerbeen waarschijnlijk pas enkele dagen voor zijn dood plaatsvond, die toen gangreneus was geworden en direct tot zijn dood leidde. De breuk werd niet opgelopen tijdens het mummificatieproces of als gevolg van enige schade aan de mummie zoals beweerd door Howard Carter. De Egyptische wetenschappers hebben ook geen bewijs gevonden dat hij in het hoofd was geslagen en geen andere aanwijzing dat hij werd gedood, zoals eerder werd gespeculeerd. Verder onderzoek van de breuk leidde tot de conclusie dat deze ernstig was, hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een val van enige hoogte—mogelijk een rijongeluk als gevolg van de afwezigheid van bekkenletsels—en binnen enkele uren fataal kan zijn geweest.Ondanks de relatief slechte conditie van de mummie vond het Egyptische team bewijs dat het lichaam van Toetanchamon tijdens het balsemen zeer zorgvuldig was behandeld. Ze vonden vijf verschillende balsemingsmaterialen, die op het lichaam werden aangebracht in verschillende stadia van het mummificatieproces. Dit gaat in tegen eerdere beweringen dat het lichaam van de koning onzorgvuldig en haastig was voorbereid. In November 2006, tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Radiological Society of North America, stelden Egyptische radiologen dat CT-beelden en scans van de mummie van de koning aantoonden dat Toetanchamon 180 centimeter hoog was.

ontdekking van Toetanchamons graf

Graf van Toetanchamon in de Vallei van de koningen

Toetanchamon lijkt te zijn verdwenen uit het publieke bewustzijn in het oude Egypte binnen een korte tijd na zijn dood, en hij bleef vrijwel onbekend tot het begin van de twintigste eeuw. Zijn graf werd in de oudheid ten minste twee keer beroofd, maar op basis van de items die werden meegenomen (inclusief bederfelijke oliën en parfums) en het bewijs van restauratie van het graf na de inbraken, lijkt het duidelijk dat deze overvallen plaatsvonden binnen enkele maanden op het grootste deel van de begrafenis zelf. Vervolgens ging de locatie van het graf verloren omdat het begraven was geworden door stenen chips uit latere graven, of daar gedumpt of daar gewassen door overstromingen. In de jaren die volgden, werden enkele arbeidershutten gebouwd boven de ingang van het graf, duidelijk niet wetend wat eronder lag. Toen aan het einde van de 20e dynastie de Vallei van de koningen begrafenissen systematisch werden ontmanteld, werd de begrafenis van Toetanchamon over het hoofd gezien, vermoedelijk omdat het verloren was gegaan en zelfs zijn naam was vergeten.Gedurende vele jaren bleven geruchten over een “vloek” (waarschijnlijk aangewakkerd door kranten ten tijde van de ontdekking) bestaan, wat de vroege dood benadrukte van een aantal van degenen die het graf voor het eerst hadden betreden. Echter, een recente studie van tijdschriften en overlijdensverslagen geeft geen statistisch verschil aan tussen de leeftijd van de dood van degenen die het graf binnengingen en degenen die op de expeditie waren die dat niet deden. Inderdaad, de meesten leefden voorbij de 70.

sommige schatten in Toetanchamons graf staan bekend om hun duidelijke afwijking van de traditionele afbeeldingen van de jongenskoning. Bepaalde cartouches waar de naam van de koning zou moeten verschijnen zijn veranderd, alsof ze zich het eigendom van een vorige farao toe-eigenen. Dit kan echter simpelweg het product zijn van het “bijwerken” van de artefacten om de verschuiving van Toetanchaten naar Toetanchamon weer te geven. Andere verschillen zijn minder gemakkelijk af te geven, zoals de oudere, meer hoekige gelaatstrekken van de middelste doodskist en canopische doodskisten. De meest algemeen aanvaarde theorie voor deze laatste variaties is dat de items oorspronkelijk bedoeld waren voor Smenkhkare, die al dan niet de mysterieuze kv55-mummie kan zijn. Said mummy, volgens craniologisch onderzoek, draagt een opvallende eerste-orde (vader-zoon, broer-tot-broer) relatie met Toetanchamon ‘ s.

Toetanchamon in de populaire cultuur

als Toetanchamon ‘ s werelds bekendste farao is, is dat deels omdat zijn graf een van de best bewaarde is, en zijn beeld en bijbehorende artefacten het meest tentoongesteld. Zoals jon Manchip White schrijft, in zijn forward to the 1977 edition of Carters the Discovery of the Tomb of Toetanchamon, “de farao die in het leven een van de minst gewaardeerde koningen van Egypte was, is in de dood de meest gerenommeerde geworden.”

misschien zullen we nooit weten wat er precies met hem gebeurde op een koude winterdag in het jaar 1324 v. Chr. (op basis van de soorten bloemen in zijn graf, kan worden aangenomen dat hij werd begraven op maart/April, dus hij zou zijn overleden tussen 70-90 dagen daarvoor, als dat veel tijd nodig is voor mummificatie en andere gerelateerde begrafenis processen). De meest waarschijnlijke reden kan zijn de verwondingen van een wagen ongeluk.De belangrijkste bijdrage van de jongenskoning zou gemakkelijk zijn haastig geprepareerde graf kunnen zijn, als gevolg van zijn vroegtijdige dood. De spectaculaire ontdekking, de enorme omvang van de blootgelegde rijkdom, de prachtige artefacten die de liefde en genegenheid tussen het noodlottige jonge koninklijke paar en de bloemen geplaatst op het gouden masker van de mummie-waarover Carter schreef dat hij ze zou willen voorstellen zoals geplaatst door Ankhesenamun net voor het sluiten van de kist—de lijst kan eindeloos zijn. Dit alles heeft de verbeelding van het wereldwijde publiek aangewakkerd en de belangstelling voor het oude Egypte en zijn cultuur naar een ongekend niveau over de hele wereld gebracht.

Toetanchamons verschijning en controverse

in 2005 ontwikkelden drie teams van wetenschappers (Egyptisch, Frans en Amerikaans), in samenwerking met de National Geographic Society, een nieuwe gezichtsvorm van Toetanchamon. Het Egyptische team werkte aan 1700 driedimensionale CT-scans van de schedel van de farao. De Franse en Amerikaanse teams werkten met plastic mallen gemaakt van deze-maar de Amerikanen werd nooit verteld wie ze reconstrueerden. Alle drie de teams maakten siliconen bustes van hun interpretatie van hoe de jonge monarch eruit zag.

huidtint

hoewel moderne technologie de gezichtsstructuur van Toetanchamon met een hoge mate van nauwkeurigheid kan reconstrueren op basis van CT-gegevens van zijn mummie, is het onmogelijk om zijn huidtint correct te bepalen. Het probleem is niet een gebrek aan vaardigheid van de kant van de oude Egyptenaren. Egyptische ambachtslieden onderscheidden zich nauwkeurig tussen verschillende etniciteiten, maar soms werden hun onderwerpen afgebeeld in totaal onwerkelijke kleuren, waarvan de doeleinden niet volledig worden begrepen. Er is dus geen absolute consensus over de huidskleur van Koning Tut mogelijk.Terry Garcia, executive vice president van National Geographic voor missieprogramma ‘ s, zei, in reactie op enkele demonstranten van de Koning Tut wederopbouw:

de grote variabele is de huidskleur. Noord-Afrikanen, die we vandaag kennen, hadden een scala aan huidtinten, van licht tot donker. In dit geval selecteerden we een medium huidskleur, en we zeggen, helemaal vooraan, “dit is midrange.”We zullen nooit zeker weten wat zijn exacte huidskleur was of de kleur van zijn ogen met 100 procent zekerheid. … Misschien komen mensen in de toekomst tot een andere conclusie.

galerij met nauwe relaties met Toetanchamon

• 

  een houten standbeeld hoofd van Koningin Tiye, vermoedelijk Toetanchamons grootmoeder, onderdeel van de Ägyptisches Museum Berlin collectie.

• 

  fragmentarisch standbeeld van Akhenaten, Toetanchamons vader. Tentoongesteld in het Cairo Museum.

• 

  gips gezicht van een jonge Amarna-Tijdperk vrouw, dacht Koningin Kiya vertegenwoordigen, de waarschijnlijke moeder van Toetanchamon. Tentoongesteld in het Metropolitan Museum of Art, New York City.

• 

  Canopische kruik met een Amarna-Tijdperk Koningin, meestal geïdentificeerd als koningin Kiya. Tentoongesteld in het Metropolitan Museum of Art, New York City.

• 

  het iconische beeld van koningin Nefertiti, de stiefmoeder van Toetanchamen, onderdeel van de collectie Ägyptisches Museum Berlin.

• 

  een ander beeld van Nefertiti, dat nu deel uitmaakt van de collectie van het Ägyptisches Museum Berlin.

• 

  gefragmenteerde standbeeld dacht Anchesenamun vertegenwoordigen, zus en vrouw van Toetanchamun, tentoongesteld in het Brooklyn Museum.

• 

  Standbeeld van een Amarna-era prinses, een waarschijnlijke zus (of stiefzus) van Toetanchamon. Onderdeel van de collectie Ägyptisches Museum Berlin.

het is belangrijk om te weten dat de eerste reconstructie door Engelse, Australische en Amerikaanse wetenschapper daadwerkelijk afgebeeld Afrikaanse fenotypen, die de gemeenschappelijke fenotypen in heel Afrika in die tijd waren.

• momenteel te zien in het Verenigd Koninkrijk in het Science Museum:

eerste reconstructie

• reconstructie van Toetanchamons stiefmoeder Nefertiti:

Nefertiti

tentoonstellingen

Begrafenismasker van Toetanchamon

de pracht van Toetanchamons graf behoort tot de meest bezochte artefacten ter wereld. Ze zijn naar veel landen geweest, maar waarschijnlijk de bekendste tentoonstelling tour was de schatten van Toetanchamon tour, die liep van 1972-1979. Deze tentoonstelling werd voor het eerst getoond in Londen in het British Museum van 30 maart tot 30 September 1972. Meer dan 1.6 miljoen bezoekers kwamen om de tentoonstelling te zien, sommige wachtrijen voor maximaal acht uur en het was de meest populaire tentoonstelling ooit in het Museum. De tentoonstelling verhuisde naar vele andere landen, waaronder de VS, USSR, Japan, Frankrijk, Canada en West-Duitsland. De tentoonstelling in de Verenigde Staten werd georganiseerd door het Metropolitan Museum of Art en liep van 17 November 1976 tot 15 maart 1977. Het werd bijgewoond door meer dan acht miljoen mensen in de Verenigde Staten.

een fragment van de site van de American National Gallery of Art:”…55 objecten uit het graf van Toetanchamon omvatten het Solid gold funeral mask van de jongen-koning, een vergulde houten figuur van de godin Selket, lampen, potten, sieraden, meubels en andere voorwerpen voor het hiernamaals. Deze tentoonstelling vestigde de term ” blockbuster.”Een combinatie van de eeuwenoude fascinatie voor het oude Egypte, de legendarische allure van goud en edelstenen, en de begrafenis attributen van de jongenskoning creëerde een immense populaire reactie. Bezoekers wachtten tot 8 uur voor de opening van het gebouw om de tentoonstelling te bekijken. Soms omcirkelde de lijn het westelijke gebouw. In 2005, in de hoop een hele nieuwe generatie te inspireren, lanceerde de Egyptische Hoge Raad van antiquiteiten, in samenwerking met Arts and Exhibitions International en de National Geographic Society, een nieuwe tour van Toetanchamon ‘ s schatten, deze keer genaamd “Toetanchamon and the Golden Age of the Pharaohs.”Er werd verwacht dat het meer dan drie miljoen mensen zou aantrekken.De tentoonstelling begon in Los Angeles, Californië en verhuisde vervolgens naar Fort Lauderdale, Florida en Chicago. Het is momenteel in Philadelphia, Pennsylvania, en zal verhuizen naar Londen voordat uiteindelijk terug te keren naar Egypte in het begin van 2008.

opmerkingen

• Carter, Howard en A. C. Mace. De ontdekking van het graf van Toetanchamen. New York: Dover Publications 1977. ISBN 9780486235004.
• Desroches-Noblecourt, Christiane. Toetanchamen: leven en dood van een farao. London: Penguin Books 1989. ISBN 9780140116656.Edwards, I. E. S. Treasures of Tutankhamun. New York: Ballantine Books 1976. ISBN 9780345256843.
• Egyptische Hoge Raad van Oudheden. De mummie van Toetanchamon: het CT-Scan rapport. In Het Oude Egypte Juni / Juli 2005.
• Haag, Michael. De ruwe Gids Voor Toetanchamon. London: Rough Guides Ltd 2005. ISBN 9781843535546.
• James, T. G. H., and Araldo De Luca. Toetanchamon. Vercelli, Italië: Friedman / Fairfax Publishers 2000. ISBN 9781586630324.