TrinityCollegeChoir

John Edensor Littlewood

1885-1977. Rouse Ball Professor of Mathematics; Fellow of Cambridge Philosophical Society. Correspondent Franse, Koninklijke Nederlandse, Deense & Zweedse Academies. Littlewood werd geboren in Rochester en woonde van zeven tot vijftien jaar in Kaapstad. Daarna ging hij drie jaar naar de St Paul ‘ s School in Londen, waar hij les kreeg van F. S. Macaulay>, nu bekend om zijn bijdragen aan de ideale theorie. Hij studeerde aan Trinity en was de Senior Wrangler van 1905. Littlewood werd verkozen tot Fellow in 1908 en, afgezien van drie jaar als Richardson docent aan de Universiteit van Manchester, zijn hele carrière werd doorgebracht in de Universiteit van Cambridge. Hij werd benoemd tot Rouse Ball Professor in de wiskunde in 1928, met pensioen in 1950. Hij was Fellow of the Royal Society en ontving de Royal Medal, de Sylvester Medal en de Copley Medal. Van 1941 tot 1943 was hij voorzitter van de London Mathematical Society en ontving hij de De Morgan Medal en de Senior Berwick Prize.Het grootste deel van zijn werk was op het gebied van de wiskundige analyse. Hij begon onderzoek onder leiding van E. W. Barnes, die suggereerde dat hij probeerde de Riemann-hypothese te bewijzen: Littlewood toonde aan dat als de Riemann-hypothese waar is, dan volgt de priemgetalstelling. Dit werk leverde hem zijn Trinity fellowship op.

hij bedacht Littlewood ‘ s wet, die stelt dat individuen kunnen verwachten dat wonderen met hen gebeuren, in het tempo van ongeveer een per maand. Hij bleef papers schrijven tot in de jaren tachtig, met name in analytische gebieden van wat de theorie van dynamische systemen zou worden.Onder zijn eigen promovendi waren Sarvadaman Chowla, Harold Davenport en Donald C. Spencer. Zijn collaboratieve werk, uitgevoerd door correspondentie, behandelde gebieden in Diophantische benadering en Waring ‘ s probleem, in het bijzonder. In zijn andere werk werkte Littlewood samen met Raymond Paley aan de Littlewood-Paley-theorie in de Fourier-theorie, en met Cyril Offord in combinatorisch werk over willekeurige sommen, in ontwikkelingen die nog steeds intensief bestudeerde velden openden. Hij werkte samen met Mary Cartwright aan problemen in differentiaalvergelijkingen die voortkwamen uit vroeg onderzoek op radar: hun werk was een voorbode van de moderne theorie van dynamische systemen. Littlewood ‘ s ongelijkheid op bilineaire vormen was een voorloper van de latere Grothendiecktensor normtheorie.

hij werkte vele jaren samen met G. H. Hardy. Samen bedachten ze het eerste vermoeden van Hardy-Littlewood, een sterke vorm van het vermoeden van de tweeling-priemgetallen, en het tweede vermoeden van Hardy-Littlewood.In een lezing in 1947 zei de Deense wiskundige Harald Bohr: “om te illustreren in welke mate Hardy en Littlewood in de loop van de jaren werden beschouwd als de leiders van recent Engels wiskundig onderzoek, kan ik rapporteren wat een uitstekende collega ooit gekscherend zei: ’tegenwoordig zijn er slechts drie echt grote Engelse wiskundigen: Hardy, Littlewood, en Hardy-Littlewood.””

er is een verhaal (gerelateerd in de Varia) dat Littlewood op een conferentie een Duitse wiskundige ontmoette die zei dat hij het meest geïnteresseerd was om te ontdekken dat Littlewood echt bestond, omdat hij altijd had aangenomen dat Littlewood een naam was die door Hardy werd gebruikt voor minder werk dat hij niet onder zijn eigen naam wilde uitbrengen; Littlewood brulde blijkbaar van het lachen. Hij wordt ook herinnerd voor zijn boek van herinneringen, een wiskundige Miscellany, heruitgegeven door Béla Bollobás in 1986 als Littlewood ‘ s Miscellany (CUP).In Duff’ s Garden (een deel van de tuin van de Fellows aan Trinity College) staat een Memorial termtutor.