iemand grapte onlangs dat als Mars alleen olievoorraden had, we er al steden zouden hebben. Commentaar op hoe we alleen ambitieuze dingen doen als er winst in zit natuurlijk, maar het zette me aan het denken. Wat als er echt olie op Mars zit?
als er ooit leven op Mars was geweest, zelfs algen en microben in de oceanen, zouden hun dood en verval een aanzienlijke hoeveelheid olie diep onder de grond hebben achtergelaten. Het grootste deel van onze eigen olie is niet afkomstig van grote, complexe dieren (ondanks de bijnaam “dino juice”) maar van algen en microben, waarvan de biomassa vele malen groter is dan die van meer gecompliceerde, Grotere levensvormen. Vooral over lange perioden vanwege hoe snel ze zich voortplanten en sterven.
hoe dan ook, laten we zeggen dat Mars olieafzettingen blijkt te hebben. Zouden ze waardevol zijn? Je kon het aan niemand op aarde verkopen omdat de kosten van het transport van Mars naar de aarde veel hoger zouden zijn dan de hoeveelheid geld waarvoor je de olie kon verkopen. Dit principe werd het best uitgedrukt door het gezegde “zelfs als gouden stenen waren gestapeld oogbol diep op de maan, ze konden niet worden teruggebracht met een winst”.
toch niet door rocketry. Er is een mogelijkheid om met behulp van een elektromagnetische massa driver ablatieve stenen gecoate kogels van edelmetalen terug te schieten naar de aarde waar ze zouden worden verzameld uit de krater waar ze in landen. Maar dat is een ander artikel.
zou de olie tenminste nuttig zijn op Mars, ten behoeve van Mars kolonisten? Niet als brandstof voor voertuigen op de grond. Niet bij gebruik in brandstofcellen of verbrandingsmotoren, omdat beide een zuurstofrijke atmosfeer nodig hebben om te reageren met de vloeibare koolwaterstofbrandstof, anders kan er geen verbranding plaatsvinden.
Dit is de reden waarom er enorme, overvloedige meren van vloeibaar ethaan (een andere koolwaterstof) op het oppervlak van Titan bestaan. Daar is een zuurstofrijke atmosfeer voor nodig. Zonder dat kun je geen vloeibare koolwaterstofbrandstoffen gebruiken zoals wij dat op aarde doen.
er zijn dus al bekende afzettingen van vloeibare koolwaterstoffen in het zonnestelsel, buiten de aarde. Titan zit er onder. We gaan er niet heen om het op te halen omdat ruimtevaart niet goedkoop genoeg kan worden om winst te maken door dat te doen.
zelfs het opnieuw opwerken van de samenstellende atomaire elementen uit het verbranden van koolwaterstofbrandstoffen met behulp van kernenergie (zoals sommige vliegdekschepen nu kunnen doen om gevechtsvliegtuigbrandstof te produceren terwijl ze op zee zijn) is goedkoper dan het oogsten van deze brandstoffen van een andere planeet of maan.
echter, het gebruik van kernenergie om natuurlijk voorkomende elementen te verwerken tot iets wenselijks is in feite een van de manieren waarop Mars kolonisten zouden kunnen profiteren van olieafzettingen op de rode planeet. Door de olie te raffineren, kan waterstof worden geëxtraheerd, wat een belangrijk ingrediënt is in raketbrandstof.
CO2 is vrij beschikbaar in de atmosfeer van Mars, hoe dun het ook is, dus de zuurstof kan daaruit worden gesplitst en worden gebruikt als het andere belangrijke bestanddeel van raketbrandstof. Op deze manier kunnen natuurlijk voorkomende olieafzettingen op Mars goed worden gebruikt, waardoor raketbrandstof wordt gemaakt van lokale bronnen.
het is echter niet echt accuraat om dat een brandstof te noemen, omdat het geen primaire energiebron is, en er is meer kernenergie nodig om de brandstof te maken uit olie en atmosferische CO2 dan je eruit krijgt wanneer je verbrandt in een raketmotor. Het is een ‘energie opslagmedium’. Dat is prima, maar het doet iets wat we momenteel niet kunnen doen met kernenergie: ontsnappen aan planetaire zwaartekrachtbronnen.
er is ook het feit dat we olie nodig hebben om kunststoffen te produceren, een cruciaal onderdeel van ruimtepakken, habitats en in principe elke moderne technologie. De mogelijkheid om plastic en rubbers te maken van in situ materialen op Mars zou enorm nuttig zijn voor kolonisten.
de zeer reële mogelijkheid dat er olieafzettingen bestaan diep onder de Martiaanse bodem is dan ook zeer de moeite waard om te onderzoeken. Tot nu toe hebben we geen lander gestuurd die zo diep kan boren of met de nodige apparatuur op basis van geluidsgolven om olieafzettingen te detecteren, maar dat zou een verstandige opname zijn op een toekomstige rover.
