Wat Zijn De Verschillen Tussen Japans En Amerikaans Onderwijs?

of u nu van hen hield of een hekel aan hen had, uw herinneringen aan school spelen waarschijnlijk een grote rol bij wie u bent, en heel goed mogelijk of u als volwassene succesvol bent. Aangezien de Japanse cultuur verschilt van het Westen in een veelheid van manieren, is het zinvol om af te vragen of hun scholen zijn ook anders.

niet alleen zijn de Japanse scholen zelf zeer verschillend in hun manier van werken, maar beide landen hebben een totaal andere benadering van het leren. Met verschillende schooljaren, vakanties en attitudes ten opzichte van cijfers en leren, is de ervaring voor Japanse en Amerikaanse studenten heel anders. Hoewel we nooit zo brutaal zullen zijn om te zeggen dat de een volledig beter is dan de ander, is het de moeite waard om de verschillen te analyseren en het effect van die verschillen op de studenten te begrijpen. Op zijn minst is het cool om je voor te stellen hoe het zou zijn geweest als je naar school was gegaan in een ander land!

In dit artikel zullen we kijken naar 10 grote verschillen tussen het Amerikaanse en Japanse onderwijs, en misschien zelfs muze op wat voor soort impact dat heeft op de landen als geheel (hoewel, aangezien ik geen sociaal psycholoog, voel je vrij om deze mijmeringen met een snufje zout). Sommige van deze verschillen zijn vrij eenvoudig van aard, dus we zullen die eerst behandelen, terwijl sommige een totaal andere benadering van leren weerspiegelen, waar we later op zullen ingaan.

Het schooljaar

het Amerikaanse schooljaar

de meeste scholen in het westen beginnen hun schoolperiode in September na een lange zomervakantie, waarbij het schooljaar loopt van September tot mei of juni. School was niet verplicht in Amerika tot na 1920, en dus voordat dat veel kinderen zouden ofwel helpen thuis, het doen van landbouw of andere klusjes, of als ze ouder waren, zouden ze werken in de fabrieken met hun ouders. Veel van de klusjes thuis zou niet nodig zijn als de herfst en de winter begonnen, en dus dat is wanneer kinderen zou het meest waarschijnlijk naar school te gaan. Dit patroon bleef hangen, zelfs als school verplicht werd, omdat kinderen thuis konden blijven helpen tijdens de drukste tijd van het jaar voor de landbouw, en dan niet te veel thuis gemist worden als het rustiger was.

het Japanse schooljaar

in Japan begint het schooljaar echter op 1 April en eindigt het op 31 Maart. Hoewel er geen officieel standpunt van de Japanners is over waarom dit het geval is, zien de meeste mensen in Japan de lente als de perfecte tijd om nieuwe dingen te beginnen. Het is een tijd waarin de kersenbloesems bloeien en het leven opnieuw begint, dus het is logisch dat het schooljaar ook begint.

vakanties

Amerikaanse scholen hebben hier zeker het voordeel (als je het de kinderen vraagt natuurlijk) omdat ze meer vakanties krijgen dan scholen in Japan. Japanse scholen krijgen ongeveer zes weken vrij in de zomer, en ongeveer twee weken voor elk van hun winter en voorjaar vakanties. Amerikaanse scholen, echter, krijgen ongeveer 11-12 weken in de zomer, met soortgelijke pauzes in de winter en de lente. Beide landen hebben ook verschillende nationale feestdagen. Tot voor kort werd de school ook zes dagen per week gehouden!

buitenschoolse activiteiten

het lijkt erop dat de aanpak van buitenschoolse activiteiten ook anders is, afhankelijk van de meeste studenten die ervaring met beide hebben gehad. In Amerika zijn studenten vrij om veel verschillende activiteiten te kiezen (of helemaal geen), afhankelijk van wat ze geïnteresseerd zijn in, en de enige limiet aan het bedrag dat je kunt doen is of je genoeg tijd hebt. Afwisselend, in Japan studenten hebben de neiging om een activiteit te kiezen en besteden al hun extra tijd aan het, en het is de verwachting dat elke student zal kiezen voor een activiteit. En als we zeggen “extra tijd”, bedoelen we alle tijd die ze hebben, inclusief hun zomervakantie, omdat Japanse studenten ongelooflijk toegewijd zijn, misschien zelfs tot een fout (we zullen daar later meer op ingaan).

niet alleen gaan Japanse studenten elke dag na school ijverig naar hun gekozen club, maar ze gaan meestal direct van hun school naar de club en vervolgens naar “cram school”. Bekend als juku, dit zijn gespecialiseerde scholen die studenten trainen om bepaalde doelen meestal gerelateerd aan examen prep of entree tests te bereiken. Met de toevoeging van naschoolse activiteiten en juku besteden de meeste studenten in Japan een buitensporige hoeveelheid tijd aan studeren, wat ertoe heeft geleid dat sommige mensen kritiek hebben op de hoeveelheid druk waarmee ze worden geconfronteerd.

Uniform (en slippers)

in Japanse openbare scholen en Amerikaanse scholen kunnen kinderen hun eigen vrijetijdskleding dragen, maar vanaf de lagere school moeten Japanse kinderen een uniform dragen, terwijl de meeste openbare scholen in Amerika helemaal geen uniform hebben. Uiteraard zijn er in elk land uitzonderingen in termen van uniform, maar een ding is zeker anders is het feit dat studenten in Japan moeten veranderen in indoor schoenen wanneer ze naar school gaan. Dit is iets dat in heel Japan wordt gedaan, zowel in huizen als in bedrijven, dus het is logisch dat de kinderen van jongs af aan worden onderwezen.

huiswerk

studenten over de hele wereld zijn vertrouwd met huiswerk, maar velen zouden zeggen dat het Japanse onderwijssysteem een buitensporige hoeveelheid uitstraalt. Niet alleen krijgen kinderen in Japan huiswerk zodra ze naar school gaan, maar ze krijgen het ook het hele jaar door, vooral tijdens de feestdagen. Tijdens de zomervakantie in Japan moeten studenten nog steeds naar school voor hun team-of clubtrainingen, en ze krijgen grote hoeveelheden huiswerk te voltooien.Veel mensen suggereren dat dit een van de redenen is waarom Japanse studenten zo gedisciplineerd zijn, of in ieder geval meer gedisciplineerd dan hun Amerikaanse collega ‘ s. Er worden hoge verwachtingen voor hen gesteld vanaf het moment dat ze beginnen met school, en het sterke ondersteuningssysteem thuis dient alleen om dit te stollen. Natuurlijk, anderen zouden suggereren dat dit is de reden waarom studenten in Japan geconfronteerd met een hoger percentage van zelfmoord dan veel andere landen in de wereld, met druk en pesten zijn een van de hoogste oorzaken van zelfmoord onder tieners en zelfs kinderen. Zolang er geen intensief onderzoek is gedaan, kunnen beide argumenten voor en tegen als speculatief worden beschouwd.

klaslokalen

de meeste scholen in het westen volgen hetzelfde patroon – de leerlingen krijgen een lesrooster, en wanneer de bel gaat loop je naar de volgende les die je hebt. In Japan zijn het echter de leraren die bewegen, niet de studenten. Studenten krijgen een kamer toegewezen en ze blijven daar de hele dag, waarbij de leraren van Les naar Les gaan. Als een westerse persoon die dit leerde, was ik zowel jaloers als dankbaar dat dit niet werd geïmplementeerd in mijn school. Om de hele dag in één kamer vast te zitten met dezelfde studenten (en ik denk specifiek aan de kinderen op mijn school hier) zou gevangenisachtig lijken, maar afwisselend was de chaos van honderden tieners die tussen de gangen liepen ook iets van een nachtmerrie. Logistiek gezien is het veel logischer dat de leraren zich verplaatsen.

naast het blijven zitten, staan de kinderen op en begroeten ze de leraar aan het begin en het einde van elke klas als een teken of respect, dat vanaf jonge leeftijd als ongelooflijk belangrijk wordt gemarkeerd. Het is een bewijs van de kinderen zelf en het bewijs van het vertrouwen dat ze krijgen van zo ‘ n jonge leeftijd dat ze alleen in de lege klaslokalen mogen blijven tussen elke leraar, zelfs op de kleuterschool.

conciërges

elke school in Amerika huurt conciërges in om het gebouw schoon en netjes te houden, net als de meeste andere westerse landen. Als we doorgaan met het thema van de Japanse studenten die verantwoordelijk en respectvol zijn, zal het misschien niet als een verrassing voor u komen dat de studenten ook hun scholen schoonmaken. Er zijn geen conciërges in Japanse scholen, ongeacht de leeftijd van de kinderen, omdat de kinderen worden geleerd om de school schoon te maken aan het einde van elke dag.

dit is iets dat zeker spreekt tot de cultuur in Japan als geheel – mensen worden geleerd om respect te hebben voor het collectief vanaf een ongelooflijk jonge leeftijd. Of je het zou omschrijven als respect voor de Gemeenschap of als angst om als een schurkenstaat te worden beoordeeld is aan jou, Maar Japanse mensen zijn zich zeer bewust van de impact die ze hebben op de mensen om hen heen, en dit begint op school. Japanse kinderen staan bekend om hun netheid op school dan Amerikaanse kinderen, waarschijnlijk omdat ze weten dat zij degenen zijn die de rommel later zullen opruimen.

schoollunches

Amerikaanse schoollunches

Amerikaanse scholen waren in het verleden de bron van enige controverse en hebben een slechte reputatie. Veel openbare school lunch programma ‘ s in Amerika worden beschouwd als ongelooflijk ongezond, en een 2009 onderzoek door USA Today toonde aan dat veel van het vlees geserveerd in Amerikaanse scholen niet eens voldoen aan de eisen voor de meeste fast-food restaurants. Omdat scholen in Amerika worden gefinancierd door lokale overheden en zeer weinig federale steun ontvangen, heeft bezuinigen geresulteerd in goedkoop gemaakte lunches die minder dan voedzaam zijn. In een poging om een deel van de kosten te compenseren, geven sommige scholen zelfs contracten aan externe verkopers om hun leerlingen te voeden. Dit heeft geresulteerd in bepaalde fastfoodketens die elke lunch pizza ‘ s en hamburgers leveren, wat op zijn beurt heeft geleid tot een obesitascrisis onder kinderen in de Verenigde Staten, wat logisch is – als je een kind op school was en alles wat je moest kiezen tussen een stuk pizza of een maaltijd die minder dan een dollar kostte om te maken, welke zou je dan kiezen?

Japanse schoollunches

Japanse scholen volgen een collectieve benadering als het gaat om lunchtijd (alsof je op dit moment iets anders zou verwachten). Iedereen serveert om de beurt de andere studenten hun lunch. In sommige scholen wordt het eten gekookt door het keukenpersoneel, terwijl andere de leerlingen om de beurt de lunch laten maken. In de meeste Japanse scholen, wie het eten heeft geserveerd, ruimt daarna alles op.

er zijn duidelijke voordelen aan deze methodologie – voornamelijk, de kinderen leren zichzelf en anderen te voeden, en het idee van een vreedzaam leven in een samenleving wordt versterkt, evenals de verantwoordelijkheid voor anderen. Persoonlijk hou ik van deze aanpak, en ik denk dat het iets individualistische westerse samenlevingen kan echt profiteren van.

participatie

alle verschillen waarover we tot nu toe hebben gesproken, tonen echt aan dat de Japanse en Amerikaanse schoolervaring sterk uiteenloopt. Maar in de volgende twee punten komen we echt neer op een aantal fundamentele verschillen in de aanpak van elk land om te leren; degenen die echt spreken over hun filosofieën van wat het betekent om opgeleid te worden.

Amerikaanse deelname aan het klaslokaal

een daarvan is de deelname aan het klaslokaal en de vraag of studenten in staat zijn om deel te nemen aan het materiaal dat ze worden onderwezen. Over het algemeen is het Amerikaanse klaslokaal er een van discussie, vooral als het gaat om materiaal dat niet per se zwart-wit is, zoals wetenschappelijke vooruitgang of literatuur. Amerikaanse studenten worden aangemoedigd om deel te nemen met het materiaal dat ze worden gepresenteerd met, en een leraar beschouwt hun werk succesvol als hun klas in staat is om het onderwerp kritisch te bespreken in hun eigen woorden. Dit stimuleert creativiteit, kritisch denken, begrip, en in sommige gevallen een liefde voor leren. Helaas is er een enorme ongelijkheid in de kwaliteit van het onderwijs en de financiering ontvangen in het hele land, dus niet elke student krijgt een gelijke positie van waaruit te beginnen in dit opzicht.

Japanse deelname aan het klaslokaal

afwisselend geven Japanse klaslokalen de voorkeur aan stilte en onderwerping. Historisch gezien is het de verwachting dat studenten rustig zitten en luisteren naar de leraar, of om te kopiëren wat de leraar schrijft op het bord. Als je er rekening mee houdt dat van kinderen wordt verwacht dat ze dit de hele schooldag doen en dan voor het grootste deel van de avond op cram school, realiseer je je dat studenten in Japan een buitensporige hoeveelheid tijd doorbrengen gewoon zitten en werken zonder enige echte betrokkenheid. Het versterkt zeker de sterke betrokkenheid van het land bij de procedure en de traditie en maakt de kinderen gewend aan het volgen van regels en het verblijf in de doos. Hoewel deze aanpak de verbeelding niet beloont, is er zeker meer uniformiteit als het gaat om de kwaliteit van het onderwijs in het hele land.

veel studenten die gedurende het grootste deel van hun schooljaren les hebben gegeven in Japan en vervolgens een universiteit in het westen bezoeken, zeggen dat ze zich totaal niet voorbereid voelen op groepsdiscussies en deelname. Sommigen gaan zelfs zo ver om te zeggen dat ze zich teleurgesteld voelen door de Japanse benadering van leren, omdat het herhaling en rote leren lijkt te belonen in tegenstelling tot creativiteit en vindingrijkheid. Dat wordt zeker ondersteund door de cijfers – terwijl Japan uitblinkt in het algehele succes van de testscore, loopt het land achter op gebieden zoals wetenschappelijke doorbraken en ontdekkingen, die vereisen dat mensen buiten het bereik van wat ze al hebben geleerd als feit denken.

Als u alleen maar aangemoedigd bent om elk uur dat u wakker bent de juiste antwoorden op de test te leren, dan zult u het zelden nodig vinden om verder te gaan dan wat u is gegeven en het op een kritische manier te beoordelen.

definitie van succes en beloning

hoewel het lijkt dat de Japanse benadering van rote learning verouderd is, is hun definitie van succes zeker een om nota van te nemen, zoals uitgelegd in dit fantastische artikel van Alix Spiegel, waar ik zo dadelijk op kom. Het is geen geheim dat de Amerikaanse cultuur de voorkeur geeft aan de van nature intelligente “Genie”. Verafgood in de populaire cultuur, wordt het idee dat je van nature slimmer geboren bent dan iedereen, gezien als het ideaal, en in het onderwijssysteem, is het zeker iets dat beloond wordt.

natuurtalent heeft voorrang op hard werken om iets te verbeteren waar je van nature misschien niet goed in bent. Uiteraard is dit een generalisatie, en er zijn uitzonderingen op, maar over het algemeen, Amerikaanse studenten zijn veel meer kans om te worden geprezen omdat ze ‘slim’ of ‘begaafd’ dan omdat ze hard gewerkt om iets “middelmatig”te bereiken. In sommige gevallen, studenten worden verplaatst hele cijfers op een moment, omdat ze uitblinken.

dit staat haaks op de benadering in Japan, waar het ongehoord is dat iemand een speciale behandeling krijgt omdat hij van nature begaafd is. Hoewel dat misschien contra-intuïtief lijkt voor sommigen, het is ongelooflijk gunstig voor de meerderheid, en in haar artikel, Spiegel gebruikt onderzoek van Jim Stigler om te laten zien waarom. Stigler reisde in 1979 naar Japan om onderwijsmethoden te bestuderen en merkte iets ongelooflijk interessants op over hun aanpak van strijd – de leraren hadden meer kans om strijd te belonen dan natuurlijke bekwaamheid.

in feite koos één leraar het kind dat het meest worstelde met de gegeven taak en bracht hen naar het bord om het voor iedereen uit te werken totdat ze het goed hadden. Voor iedereen die in het Westen is opgeleid, lijkt dit misschien vernederend, maar in dat klaslokaal applaudisseerden en prezen de kinderen hun klasgenoten nadat ze het probleem hadden opgelost, waardoor ze het vermogen van de student om door te zetten belonen. Het kind in focus hier keerde terug naar hun bureau vol trots en met een stralende glimlach.

dit was ook geen op zichzelf staand incident, aangezien moderne studenten in Japan regelmatig academische problemen krijgen die net buiten hun intellectuele bereik liggen, en vervolgens worden beloond wanneer ze erin slagen om er doorheen te werken. Stigler voerde een ander experiment uit om verder te bewijzen hoe anders de twee landen succes benaderen – hij gaf eerste klas studenten in Japan en Amerika een onmogelijk probleem en timed vervolgens hoe lang de kinderen eraan zouden werken voordat ze opgaven.

de Amerikaanse studenten probeerden het gemiddeld slechts 30 seconden, terwijl de Japanse studenten het hele uur werkten om het op te lossen. Dat kleine experiment heeft enorme gevolgen voor de twee samenlevingen als geheel. In het Westen, waar de intellectuele strijd wordt gezien als een teken van zwakte, zouden mensen eerder geneigd zijn iets op te geven als ze het niet meteen doen. In het Oosten, waar de intellectuele strijd wordt geaccepteerd als een fundamenteel onderdeel van het leren, zouden mensen meer kans hebben om door te zetten door middel van moeilijkheden in plaats van op te geven.

geen van beide is fundamenteel beter

het is duidelijk dat beide onderwijsstelsels voor-en nadelen hebben. Over het algemeen profiteren Japanse studenten van een breder scala aan succes en een gestandaardiseerde manier van leren, terwijl Amerikaanse studenten profiteren van meer creativiteit en vindingrijkheid. Geen van beide systemen moet worden geprezen als fundamenteel beter dan de andere, maar we moeten als samenleving proberen te verbeteren wat we al de tijd hebben, en dat moet ook het aanpassen van methoden en ideologieën omvatten die in andere landen succesvol zijn gebleken.

wat niet te ontkennen is, is het feit dat studenten in beide landen enorm verschillende ervaringen hebben, en veel studenten die het geluk hebben beide te ervaren, zeggen dat ze de voordelen van elke ervaring waarderen. We zouden graag horen van degenen onder jullie die zijn opgeleid in ofwel Japan, of Amerika, of beide! Is deze lijst een nauwkeurige weergave van uw ervaring? Laat het ons weten in de commentaren!