Figuur 2 toont de aandelen van elk type van interhuwelijken per geboortecohort van vrouwen, zodat het tempo van verandering in interhuwelijkheids aandelen wordt geïllustreerd. Hieruit blijkt dat het aandeel van interetnische huwelijken in de gepoolde steekproef in de loop der tijd is toegenomen. Er is geen land waar interetnische huwelijken minder frequent werden. Het aandeel van interreligieuze huwelijken daarentegen daalde in het gepoolde Monster. Alleen in Kameroen kwamen interreligieuze huwelijken vaker voor. Het aandeel van moslim-christelijke huwelijken bleef stabiel.
opmerking: waargenomen aandeel van interharing door geboortecohort van vrouwen. 95% betrouwbaarheidsintervallen inbegrepen. Gegevens: samengevoegde en opnieuw gewogen steekproef van 15 landen: Benin, Burkina Faso, Kameroen, Gabon, Ghana, Guinee, Kenia, Malawi, Mali, Niger, Senegal, Togo, Oeganda en Zambia. Steekproef: vrouwen in de Unie.
de toename van het aantal interetnische huwelijken is waarschijnlijk het gevolg van de gecombineerde effecten van hogere onderwijsniveaus, verstedelijking en veranderingen in normen. Het gebruik van regressieanalyse om de correlaties van het zijn in een interetnisch huwelijk te onderzoeken toont een toename van het interetnisch huwelijk aandeel van 4,2 procentpunten tussen de 1960 cohort en de 1985 een, zelfs na onderwijs en stedelijke woonplaats zijn gecontroleerd voor. Verhoogde vermenging en veranderingen in voorkeuren en normen zijn waarschijnlijk de drijvende kracht achter dit effect. In tegenstelling, interreligieuze huwelijken zijn afgenomen als gevolg van de daling van het aandeel van mensen identificeren met andere religies dan de Islam en het christendom, meestal als gevolg van de daling van de traditionele Afrikaanse religies. Er is dus geen aanwijzing voor een verandering in de normen rond interreligieuze huwelijken.
door interetnische huwelijken te bestuderen kunnen we de veronderstellingen over etnische identiteit in Afrikaanse landen kwalificeren: de meeste economische literatuur gaat ervan uit dat individuen tot slechts één etnische groep behoren, en de meeste onderzoeken die in Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara worden uitgevoerd, bevatten geen optie om te verklaren dat ze tot een groep van ‘gemengde voorouders’ behoren. In patrilineale groepen of samenlevingen, individuen hebben de neiging om te identificeren als behorend tot de etnische groep van hun vader wanneer een gesloten Vraag over hun etnische identiteit, maar zal meer complexe verhalen vertellen wanneer ze open vragen, en kunnen hun banden met een andere etnische groep (zoals weten hoe een andere taal te spreken) in het dagelijks leven te gebruiken.
het hoge aandeel van interetnische huwelijken suggereert dat het belangrijk is om etnische gegevens te verzamelen op een manier die mensen in staat stelt om meerdere identiteiten aan te vinken en voor een genuanceerder begrip van op etniciteit gebaseerde identiteiten: grenzen tussen groepen zijn niet altijd splitsingen.
foto: een huwelijk in Mukono, Oeganda door Andrew Itaga op Unsplash.
